Η αύρα, πού αποπνέει, το προγονικό τοπίο γύρω, ο αρχαίος γεωχώρος τών Λεύτων, φέρνει χαμόγελα, στούς οδοιπόρους τού 1960, στο γεφυράκι τού Λευτιάνου, τήν Σμαρώ και Αντώνη Γώγο και τον Παν. Γ. Δημάκη .....
( Φώτο 1 ).
Ιδρυμένο, από τον Κωστή Κ. Γώγο, τον τελευταίο βοσκό, από το Γωγαιϊκο τσελιγκάτο, πού διατηρούσε στάνη προβάτων, ψηλότερα, στο Ξηρόρεμα τού Πετρουνιά, κοντά στις Λάκκες Παπ'τσή ( Παπουτσή γνωστού ληστού τής περιοχής ). Το Γεφυράκι αυτό, φτιαγμένο από κυπαρίσσια ημίεργα και αγριόξυλα, ένωνε τούς δύο κόσμους, τούς άγονους Παλιουριά και Πετρουνιά, με τα φτενά χωραφάκια στα Μόντζια και το πάρκο, με τ' Αρφανά Κ'τσούρια κ.λ.π.,
( Φωτο ) 2,
για τα οποία θα επανέλθουμε, αν μάς δοθεί καιρός. Ακολουθώντας τήν παλιά χωματένια στράτα, Δραχμάνι, Λευτόβρυση, Αη-Γιώργης, Καναλάκος, παλιό μυλαύλακο, Γεφυράκι....
ενώ η Άνοιξη κατρακυλά από τις πλαγιές...Οι αρκουδόβατοι και η παραποτάμια χλωρασιά, έχουν αναλάβει τήν διακόσμηση, τής κοίτης τού ποταμίσκου, όπου κοιμούνται τώρα, τα Αερικά και τα Δαιμόνια, πού ξάφνιαζαν κάποτε, τούς ονειροπόλους νυκτοβάτες, πού τούς ανέθεταν, τα κουδούνια στα κλαδιά,
( Φωτο 3 ),
για να θυμίζουν και σε εμάς, τα χρόνια τής χαμένης αθωότητας... Χαίρε γή και χώμα, πού πάτησαν οι πρόγονοί μας, πού άφησαν στα μονοπάτια και στις γιδόστρατες, τα φευγαλέα τους ίχνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου