φορτωμένη με τήν αρχαία της δόξα, αφού ώς μία από τις πιό σημαντικές Φωκικές πόλεις, έδωκε και το όνομα ΔΡΥΜΙΑ ή ΔΡΥΜΑΙΑ, στον ομώνυμο Δήμο παλαιότερα.
Η αγροτική και ποιμενική παράδοση, ήταν και είναι ισχυρή και οι Δρυμαίοι αποζούσαν ευτυχείς, από τήν πλούσια παραγωγή, πού ήταν η αιτία και τών συμφορών τους, αφού αλάστορες, διαχρονικοί επιδρομείς, κατέστρεφαν και είς γήν έφεραν, μνημεία και πόλεις, ώστε ακόμη και τα αρχαία ονόματα, να επιμολυνθούν, να λησμονηθούν προσωρινά. Η Δρυμαία ήλεγχε, μία σημαντική δίοδο, τού οδικού άξονα Β.Ν. Θερμοπυλών- Αμφίσσης- Ναυπάκτου, μέσω Γραβιάς και εξ αυτού, δεχόταν τα στίφη τών επιδρομέων, τα οποία ανιχνεύονται, κυρίως στα τοπωνύμια.
Η Ελληνική γλώσσα αφομοίωσε, τα ασήμαντα γλωσσικά ίχνη, τών επιδρομέων, πού παραμένουν, ώς εργαλεία ερεύνης, τής τοπικής ιστορίας, από τούς ιστορικούς.
Η επιλογή, μίας αρχαϊκής και παράξενης, για τήν εποχή μας φιγούρας, μίας γυναίκας και βοσκού και αγρότη, είναι κατάθεση ψυχής, Φώτο 1- 2 στήν μικροκοινωνία, ενός χωριού, με συγκροτημένο ακόμη, ισχυρού Πολιτιστικού πυρήνα, τής ΓΛΟΥΝΙΣΤΑΣ, πού σώζει και τήν διαχρονία ενός, άυλου συνόλου πολιτιστικών και κοινωνικών καταπιστευμάτων, πού συγκεντρώνονται στιγμιαία, στήν φωτογραφική απεικόνιση, τής υπεροχής μορφής, μίας γυναίκας- αγρότισσας, από τήν ευλογημένη κοιλάδα τού Κηφισού.
Πρόσωπο σκαμένο από λύπες και χαρές, θεληματικό, σωματοδομή ισχυρή, για πόλεμο και ειρήνη, από τήν γενιά, πού ανέστησε, αητους τών Ορέων και δαμαστές τής Γής.
Καμιά φορά, η έμπνευση, η στιγμή, αλλά και η τύχη, χαρίζουν τήν εύνοιά τους και η φωτογραφική αποτύπωση αυτή, είναι ένα μνημειακό δώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου