Γιώργος Βιδάκης
Βρίσκω ἕνα νιὸν ὡριόπλουμο πού ᾿λαμπε σὰν τὸν ἥλιο
κ’ ἐκείτετο ὁλομάτωτος ὀμπρὸς εἰς ἕνα σπήλιο.....
Σγουρά, ξαθά ᾿χε τὰ μαλλιὰ κ’ εἰς τὰ σοθέματά του,
μ’ ὅλον ὁπού ᾿το σὰ νεκρός, ἤδειχνε ἡ ὀμορφιά του·
καὶ δυὸ θεριὰ στὸ πλάγι του ἤσανε σκοτωμένα
καὶ τὸ σπαθὶ καὶ τ’ ἄρματα, περίσσα ματωμένα.
κ’ ἐκείτετο ὁλομάτωτος ὀμπρὸς εἰς ἕνα σπήλιο.....
Σγουρά, ξαθά ᾿χε τὰ μαλλιὰ κ’ εἰς τὰ σοθέματά του,
μ’ ὅλον ὁπού ᾿το σὰ νεκρός, ἤδειχνε ἡ ὀμορφιά του·
καὶ δυὸ θεριὰ στὸ πλάγι του ἤσανε σκοτωμένα
καὶ τὸ σπαθὶ καὶ τ’ ἄρματα, περίσσα ματωμένα.
Μια ανάγνωση του Ερωτόκριτου διαφορετική από τις συνηθισμένες..
Ποίηση : Βιτσέντζου Κορνάρου
Ερμηνεία : Χαΐνηδες, (Δημήτρης Ζαχαριουδάκης)
Χορός – Ακροβασία: Κι όμΩς κινείται
Βίντεο : Ηλίας Παναγούλιας
Αττικό Άλσος, 21 Σεπτεμβρίου 2018
Ως μπήκεν ο Ρωτόκριτος στη φυλακή κι αρχίζει
να τση μιλεί και σπλαχνικά να την αναντρανίζει.
Λέγει της: «Tὸ μ’ ἐρώτηξες, νὰ σοῦ τὸ πῶ καὶ γροίκα
ποῦ τό ᾿βρηκα τὸ χάρισμα ὁπ’ ἐδεπὰ σ’ ἀφῆκα.
Εἶναι δυὸ μῆνες σήμερο πού ᾿λαχα σ’ κάποια δάση,
εἰς τὴ μερὰ τῆς Ἔγριπος, κ’ ἐβγῆκαν νὰ μὲ φᾶσι
ἄγρια θεριὰ κ’ ἐμάλωσα κ’ ἐσκότωσα ἀπὸ κεῖνα
κι ἀπὸ τὰ χέρια μου νεκρὰ ὅλα τὰ πλιὰ ἀπομεῖνα.
Δίψα μεγάλη ἐγροίκησα στὸν πόλεμον ἐκεῖνο·
γυρεύγοντας νὰ βρῶ δροσὰν ἤσωσα σ’ ἕνα πρίνο
καὶ παραμπρὸς μοῦ ἐφάνιστη κουτσουναράκι ἐκτύπα·
σιμώνω, βρίσκω τὸ νερὸ στοῦ χαρακιοῦ τὴν τρύπα.
Ἤπια το κ’ ἐδροσίστηκα κ’ ἐπέρασέ μου ἡ δίψα,
μὰ πούρι κι ἄλλα βάσανα ἐτότες δὲ μοῦ λεῖψα.
Ἤκατσα νὰ ξεκουραστῶ σιμὰ στὸ κουτσουνάρι,
ὅντε γροικῶ ἀναστεναμὸ καὶ μύσμα τοῦ ἀρρωστάρη·
[σηκώνομαι βιαστικά, τὸ ζάλο μου σπουδάζει
νὰ βρῶ ποιὸς εἶναι ποὺ πονεῖ καὶ βαριαναστενάζει]
Βρίσκω ἕνα νιὸν ὡριόπλουμο πού ᾿λαμπε σὰν τὸν ἥλιο
κ’ ἐκείτετο ὁλομάτωτος ὀμπρὸς εἰς ἕνα σπήλιο.
Σγουρά, ξαθά ᾿χε τὰ μαλλιὰ κ’ εἰς τὰ σοθέματά του,
μ’ ὅλον ὁπού ᾿το σὰ νεκρός, ἤδειχνε ἡ ὀμορφιά του·
καὶ δυὸ θεριὰ στὸ πλάγι του ἤσανε σκοτωμένα
καὶ τὸ σπαθὶ καὶ τ’ ἄρματα, περίσσα ματωμένα.
Σιμώνω, χαιρετῶ τονε, λέγω του: «Ἀδέρφι, γειά σου.
Ἴντά ᾿χεις κι ἀπονέκρωσες; Ποῦ ᾿ναι ἡ λαβωματιά σου;»
Δείχνει μου τὸ δακτύλι του, πού ᾿χε τὸ δακτυλίδι,
φιλεῖ το μ’ ἀναστεναμοὺς κι ἀπόκει μοῦ τὸ δίδει.
Tότες μιὰ σιγανὴ φωνὴ μόνο τ’ αὐτιά μου ἀκοῦσα
κ’ εἴπασινε τὰ χείλη του: «Ἐχάσα σε, Ἀρετούσα».
Ἐτοῦτον εἶπε μοναχὰς κ’ ἐτέλειωσε ἡ ζωή του
καὶ μὲ πρικὺ ἀναστεναμὸν ἐβγῆκεν ἡ ψυχή του.
Tοῦτα τὰ χέρια ὁποὺ θωρεῖς λάκκο ζιμιὸ τοῦ ἐσκάψα,
τοῦτα τὸν ἐσηκώσασι καὶ τοῦτα τὸν ἐθάψα».
Μουσική: Το μουσικό σχήμα Χαΐνηδες
Δημήτρης Αποστολάκης λύρα
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης τραγούδι - κιθάρα
Σπυριδούλα Μπάκα τραγούδι
Τάκης Κανέλλος κρουστά
Κλέων Αντωνίου ηλεκτρική κιθάρα
Μιχάλης Νικόπουλος λαούτο, μαντολίνο
Ρέλλος Θοδωρής σαξόφωνο
Γιάννης Νόνης μπάσο
Κίνηση: Κι όμΩς κινείται
Χορός – Ακροβασία:
Camilo Bentancor
Νώντας Δημόπουλος
Λινάρδου Αντιγόνη
Μακατσώρης Χριστόφορος
Ιωάννα Παρασκευοπούλου
Χριστίνα Σουγιουλτζή
Αποποίηση: Το βίντεο δεν προορίζεται για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων.
Το ακουστικό περιεχόμενο δεν ανήκει σε εμένα και δεν έχω κέρδος από αυτό το βίντεο. Δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων του περιεχομένου. Είναι από την προσωπική μου συλλογή και είναι καθαρά για Διασκέδαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.