μία γκρίζα ημέρα, πού μία ομάδα, παιδιών, από τήν λαϊκή συνοικία, πού περιβάλλει, το αρχαίο Δημόσιο Σήμα, το Δίπυλο και τήν αρχή τής Ιεράς Οδού, κουρασμένα από το παιχνίδι, φωλιάζουν, σαν κυνηγημένα πουλάκια, στήν φούχτα, τού αρχαίου μνημείου, πού τ' αγκαλιάζει, προστατευτικά και ο θίασος, τών αρχαίων πνευμάτων, υπερίπταται και επιχαίρει και αναδεύεται, οι νεκροί σαλεύουν, σ' ένα χώρο, αγιασμένο, από τον Λόγο τού Περικλή και τήν ανδρεία τού Δεξίλεω. Ποιά μυστική δίοδος, στο DNA, οδηγεί τα παιδόπουλα, τα Ελληνόπουλα, στήν αγκαλιά- καταφύγιο, μίας ακριβής κληρονομιάς ;
Ένα αδιόρατο νήμα, οδηγεί, τήν αλληλουχία τών γενεών..... τίποτε δεν πάει χαμένο, το αίμα δεν λανθάνει, στήν ώρα του, θ' ανθίσει πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου