Η ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ (ΣΟΥΒΑΛΑ -ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΜΠΑΧΑ

ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ (ΣΟΥΒΑΛΑ)

Ευτύχισα στη ζωή μου να γνωρίσω, από τα φοιτητικά μου ήδη χρόνια, την οικογένεια Παπαχρίστου, με καταγωγή και σπίτι στην Άνω Πολύδροσο Παρνασσού (ή κοινώς Άνω Σουβάλα). ....

Ο Κώστας Παπαχρίστου, η γυναίκα του η Μάρθα, εξαιρετικά μορφωμένοι φιλόλογοι και μοναδικοί χαρακτήρες  και ο μοναχογιός τους Θανάσης, συμφοιτητής μου και αδελφικός μου φίλος, μετέπειτα Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Έτσι άρχισα να επισκέπτομαι την Πολύδροσο από τις αρχές της δεκαετίας του 70.

Σήμερα, κοντά 60 χρόνια μετά, δυστυχώς έφυγαν από τη ζωή και τη ζωή μου ο Κώστας, η Μάρθα και ο Θανάσης και έμειναν η Ελένη, γυναίκα του Θανάση και ο γιος τους Κωνσταντίνος, εγγονός του Παππού Κώστα που πρωτογνώρισα το 1962.

Μέσα στον μισό και πάνω αιώνα, συνεπώς, που έρχομαι στην Πολύδροσο, το αγάπησα, με αγάπησε και μαζί με τη γυναίκα μου την Έρση, κτίσαμε ένα σπίτι στην Άνω Σουβάλα, μέσα στα έλατα και τα πεύκα, στο οποίο ερχόμαστε χειμώνα – καλοκαίρι, όσο πιο πολύ χρόνο μπορούμε.

Πιστεύω ειλικρινά ότι η Ελλάδα έχει λίγους Παραδείσους, όπως αυτός της Άνω Σουβάλας. Υπεραιωνόβια  δένδρα, πουλιά, βερβερίτσες και αλεπουδίτσες. Λίγο πιο πάνω οι πίστες του σκι και εκεί κοντά και τα αγριογούρουνα!!

Η Πολύδροσος (ή Κάτω Σουβάλα) είναι ένα ωραίο χωριό, με την ωραιότατη πλατεία του,     μέσα στα πλατάνια, την Εκκλησία του και κυρίως, τις πολλές ταβέρνες του, για τις οποίες είναι γνωστό σε όλη την περιοχή και όχι μόνο.

Οι κάτοικοι φιλικοί, φιλόξενοι, αλλά αδικημένοι.

Αδικημένοι, ίσως από την ίδια τους τη φύση.

Εκεί που η άλλη πλευρά του Παρνασσού (Αράχωβα – Λιβάδι) σφίζει από κίνηση και τουρισμό, η Πολύδροσος, μολονότι καταφανώς ωραιότερο, θα με συγχωρήσουν οι Αραχωβίτες, στέκεται μόνο και έρημο από τουρισμό!

Τυχαίο; Όχι βέβαια. Κάτι φταίει. Η΄ μάλλον φταίνε πολλά μαζί! Και, κατά τη γνώμη μου, πρώτα από όλα οι ίδιοι οι κάτοικοί του. Εν τη ενώσει η ισχύς μας εδίδασκε, εμάς τους παλαιούς το αναγνωστικό του Γεροστάθη στο Δημοτικό!

Στην Πολύδροσο, όμως, οι κάτοικοι του μόνο την Κυριακή το πρωί στην Πλατεία λένε μία καλημέρα παραπάνω. Και συζητάνε για το χωριό τους που είναι άδειο από ξένους και φτωχαίνει. Χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιαστικό, μέσα στην εβδομάδα, μέσα στους μήνες και τα χρόνια, για να το ζωντανέψουν και να το διαφημίσουν.

Ένας στενός δρόμος το διασχίζει προς τα πάνω, που, για να περάσουν δύο αυτοκίνητα αντίθετα, πρέπει να κάνεις ελιγμούς τύπου «λούνα πάρκ».

Ενώ κάλλιστα υπάρχει υποδομή σχεδόν έτοιμη για μονοδρόμους. Ένας να ανεβαίνει και ένας να κατεβαίνει. Γιατί  δεν το κάνουν;;

Πόσοι από τους Σουβαλιώτες δεν ζουν στην Αθήνα. Αντί να βρίσκονται μεταξύ τους σε μία συνεστίαση το χρόνο με νταούλια και χορούς, ας κάνουνε και ένα ισχυρό πολιτιστικό σύλλογο, ώστε να παρεμβαίνουν δυναμικά στα κοινά και να απαιτούν ίση μεταχείριση με τον …. Άλλο Παρνασσό.

Ας ενώσουν τις φωνές τους με την Αμφίκλεια. Κοινός είναι ο τόπος και ενιαίος ο Παράδεισος. Τα μονοπάτια της πλευράς αυτής του Παρνασσού είναι εξαιρετικής ομορφιάς και ευκολοπάτητα.

Ποιος τα ξέρει; Οι κάτοικοί του. Και αν τα ξέρουν και αυτοί. Πηγές, καταρράκτες, φαράγγια, όλα προσβάσιμα με τα πόδια. Ποιος στην Ελλάδα γνωρίζει ότι μπορείς να τα βρεις στο δάσος της Πολυδρόσου και της Αμφίκλειας;;

Πώς να ζήσει με τουρισμό ένα μέρος που δεν το διαφημίζεις (είτε ως κοινοτική αρχή, είτε ως πολιτιστικός σύλλογος κ.ο.κ.);

Ποιος φρόντισε να ανέβει ένα σχετικό ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, για να γνωρίσει ο κόσμος τον Παράδεισο αυτόν;;

Ποιος τόλμησε να κτίσει ένα ωραίο ξενοδοχείο επάνω στο βουνό ή και μέσα στο χωριό! Στη σημερινή εποχή ανθούν τα μεγάλα ξενοδοχεία ή τα μικρά, «μπουτίκ» όπως τα λένε. Δηλαδή που προσφέρουν εξαιρετική περιποίηση πολλών αστέρων, με λογικές τιμές. Που είναι αυτά στην Πολύδροσο; Ένας μόνο τόλμησε και έγινε γνωστός για τα ωραιότατα κρασιά που παράγει. Τα κρασιά Αργυρίου είναι πλέον, γνωστά σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο. Και ο ίδιος έφτιαξε και ένα ξενώνα με 5-6 δωμάτια υψηλών προδιαγραφών.

Δεν φτάνει, όμως, αυτό για να τραβήξεις τον κόσμο.

«Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη».

Τις πταίει;;

Οι ίδιοι οι κάτοικοι της Πολυδρόσου, κατ’ εμέ. Δεν είναι ενωμένοι. Δεν είναι οργανωμένοι. Δεν παλεύουν για τον τόπο τους. Μοιρολατρικά δέχονται την απραξία και τη δυστυχία.

Έναν έναν δεν τους υπολογίζει κανείς. Όλοι μαζί θα ήταν δύναμη αξεπέραστη.

Για να αποκτήσει ο τόπος τους, επιτέλους, δική του αυτοδιοίκηση και πόρους.

Για να γεννηθεί στην Ελλάδα και ένας άλλος Παρνασσός, άγνωστος εν πολλοίς μέχρι σήμερα, αλλά άξιος να έχει και αυτός μία καλή τύχη. Ποτέ δεν είναι αργά!

Πολυδροσιώτες και Αμφικλειώτες.

Ενωθείτε και απαιτείστε τα δίκαιά σας.

Εμείς οι λίγοι ξένοι που σας αγαπήσαμε θα είμαστε δίπλα σας. Αλλά τη δύναμη πρέπει να την αποκτήσετε εσείς οι ίδιοι.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Άνω Σουβάλα,

16 Σεπτεμβρίου 2018

Μάριος Μπαχάς