Παλιά η διασκέδαση στις γειτονιές της Αθήνας ήταν το ραδιόφωνο
και οι συνάξεις που οι μορφωμένοι τις έλεγαν ζουρ φιξ για να δείχνουν
το επίπεδό τους.....
Τώρα να έλεγες στους συναυλικούς ότι το Σάββατο θα σε δω στο ζουρ φιξ
της Μαρίτσας θα σου έριχναν στην μούρη πατσά ακαθάριστη.
Το έλεγαν όμως περιπεχτικά και γελούσανε...
Όλοι στην γειτονιά είχαν την ημέρα τους για κουμάντο στις συνάξεις...
Πέμπτη βράδυ στης Ελένης....Παρασκευή στης Γιαννούλας κ.λπ.
Συνήθως δυό τρείς φορές την εβδομάδα γινόντουσαν.
Όταν σουρούπωνε την κατσαρόλα αναμάσχαλα σκεπασμένη με την καρό πετσέτα φαγητού και γραμμή για ζουρ φιξ και άνευ προειδοποίησης..."...καλησπέρα ήρθαμε...είμαστε οι πρώτοι ;".
Όλα τα φαγητά στην μέση και ρεφενέ η ρετσίνα.
Οι συνάξεις ήταν συγκεκριμένες και δεν άλλαζαν εκτός σοβαρού γεγονότος.
Αν υπήρχε αδικαιολόγητη απουσία ανησυχούσαν όλοι και φρόντιζαν
να μάθουν τι συμβαίνει.
Μεταξύ ρετσίνας και μεζέ άκουγες τα νέα της γειτονιάς και γενικότερα
τα κουτσομπολιά.
Συνηθισμένη κουβέντα ήταν για το ραδιόφωνο που άκουγε η νοικοκυρά
το πρωί ...σήμερα θα τα λέγαμε σήριαλ.
-Το έκαψε πάλι το φαί με την "μικρή πικρή μου αγάπη"...
Χαμός τότε με αυτή την εκπομπή...
Ο Αλέξης και η Βάνα και δώστου κλάμα και άρπαζε το φαί.
Οι συνάξεις τις καθημερινές τελείωναν νωρίς γιατί το πρωί χτυπούσε
το ξυπνητήρι για δουλειά για σχολείο.
Αυτή του είδους η διασκέδαση έφερνε τους ανθρώπους περισσότερο
κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.