Σε τούτη την πανέμορφη εκκλησία και στο γύρο χώρο γιορτάζουν οι Αραχωβίτες το «Πανηγυράκι», την τριήμερη γιορτή προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου. Ζωντανή η πίστη τους στον Αφέντη Αϊ Γιώργη, όπως τον αποκαλούν. Σαν γιορτή, είναι για τους ντόπιους ένα δεύτερο Πάσχα σε προετοιμασίες, εορτασμούς, φιλοξενία και μεγαλοπρέπεια.
Εδώ έχουν ενσωματωθεί και διατηρούνται αμετάβλητα μέχρι σήμερα παλαιότατα έθιμα των ελληνικών πανηγυριών. ‘Ολο το χωριό, αλλά και Αραχωβίτες απ’ όλη την Ελλάδα ακόμα και το εξωτερικό θα έρθουν να ανάψουν ένα κερί στην μνήμη Του. Άνθρωποι κάθε ηλικίας. Δύο χιλιάδες, ντυμένοι με τις παραδοσιακές Αραχωβίτικες φορεσιές, αυτές που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους ή που έφτιαξαν σήμερα σε χέρια που γνωρίζουν τα μυστικά της παράδοσης, και τις φυλάνε μόνο γι’ αυτή την ώρα, συμμετέχουν με μια μοναδική κατάνυξη.
Νέοι, γέροι, παιδάκια ακόμη και μωρά, ο καθένας με τη στολή του και την πίστη του. Ζούνε γι’ αυτές τις μέρες, προετοιμάζονται, έχοντας ο καθένας τον δικό του ρόλο. Με τις σημαίες να κυματίζουν και όσοι τις κρατούν να αισθάνονται ότι στα χέρια τους και στην ψυχή τους έχουν την Ελλάδα. Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στη σωτήρια επέμβαση του Αγίου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και στην Επανάσταση. Στο ξεκίνημα του Αγώνα οι Αραχωβίτες ύψωσαν τη δική τους σημαία κεντημένη με τον προστάτη τους Άγιο Γεώργιο.
Ο χώρος γύρω από την εκκλησία έχει συνδεθεί με την ιστορία του τόπου ως στρατηγείο του Καραϊσκάκη στη Μάχη της Αράχωβας, το Νοέμβριο του 1826, λίγα μέτρα πιο πάνω από την εκκλησία, όπου ο Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης θριάμβευσε κατά των Τούρκων επικαλούμενος την βοήθεια του Αγίου Γεωργίου, καθώς και με τα γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της περιόδου που ακολούθησε, όπως δείχνουν ο ιστορικός περίβολος με τις πολεμίστρες, το παλιό κανόνι και ο βόρειος τείχος της εκκλησίας χτυπημένος από σφαίρες. Η λιτάνευση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου την παραμονή της γιορτής με μεγαλοπρέπεια και απαράβατη τάξη, ο χορός των γερόντων, τα αγωνιστικά έθιμα, το δρώμενο στη βρύση τ΄Αϊ Γιώργη, το έθιμο της προσφοράς αρνιών από τους κτηνοτρόφους, που είναι τα έπαθλα των νικητών, το κοινό τραπέζι στην αυλή της εκκλησίας, το ρουμελιώτικο γλέντι και τέλος ο τελετουργικός χορός της λήξης του πανηγυριού την Τρίτη μέρα είναι έθιμα που διατηρήθηκαν αναλλοίωτα στο χρόνο.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΩΒΑΣ.
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ 1978 ΣΤΟ ΣΤΕΙΡΙ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΣΚΟ ΤΟΥ ΣΙΜΩΝΟΣ ΚΑΡΑ '' ΡΟΥΜΕΛΗ ''
ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΙΡΙ ΛΟΥΚΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ( ΚΑΤΣΑΡΑΣ )
ΣΤΟ ΚΛΑΡΙΝΟ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΤΡΗΣ (ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ )
ΣΤΟ ΒΙΟΛΙ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΡΑΒΕΛΗΣ
ΣΤΟ ΛΑΟΥΤΟ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου