Θεσσαλονίκη,Μάης του 1936,όταν στα καπνομάγαζα ξεκινούσε μία από τις σημαντικότερες ιστορίες του εργατικού κινήματος.

Παρασκευή 8 Μαΐου . Χιλιάδες απεργοί καπνεργάτες συγκεντρώνονται έξω από τα γραφεία της ΠΚΟ. Οι διαθέσεις τους έντονα αγωνιστικές. ....

Εγκρίνεται ψήφισμα και προτείνεται 15μελής επιτροπή για να το επιδώσει στη γενική διοίκηση. Οι συγκεντρωμένοι όμως απαιτούν να επιδοθεί το ψήφισμα από όλους και ξεκινούν πορεία στην Εγνατία. Η αστυνομία επιτίθεται, αλλά οι καπνεργάτες δεν υποχωρούν. Όλη η Εγνατία από το Βαρδάρη μέχρι την Αριστοτέλους θυμίζει πεδίο μάχης. Οι ίδιες σκηνές ξετυλίγονται και σε άλλα σημεία της πόλης. Ύστερα από συγκέντρωση στο Μπεχτσινάρ, 2500 απεργοί υφαντουργοί (κυρίως γυναίκες) κατευθύνονται προς την πόλη. Στο δρόμο κτυπιούνται από την αστυνομία, αλλά κατορθώνουν να φτάσουν στη γενική διοίκηση (υπουργείο Βόρειας Ελλάδας). Οι στρατιώτες που περιφρουρούν το κτίριο παίρνουν εντολή να κτυπήσουν. Εκεί λαμβάνουν χώρα οι πρώτες απειθαρχίες φαντάρων και αξιωματικών.

– Ο απολογισμός της ημέρας: 70 τραυματίες, 100 συλλήψεις. Το βράδυ της ίδιας μέρας τα 3 εργατικά κέντρα της πόλης (ΕΚΘ, πανυπαλληλικό, πανεργατικό) αποφασίζουν την κήρυξη 24ωρης γενικής απεργίας.
Ξημερώνοντας Σάββατο 9 Μαΐου, η Θεσσαλονίκη θυμίζει πολιορκημένη πόλη. Από τα χαράματα περίπολοι στρατού και αστυνομίας ανεβοκατεβαίνουν στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και των προσφυγικών συνοικιών. Συγκοινωνίες όπως και εφημερίδες δεν υπάρχουν, λόγω της απεργίας των αυτοκινητιστών και των τυπογράφων. Οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σιγά σιγά προς το κέντρο της πόλης. Η πρώτη σύγκρουση με την αστυνομία γίνεται από τους αυτοκινητιστές, οι οποίοι προσπαθούν να απελευθερώσουν ένα συνάδελφο τους που έχει συλληφθεί. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης πέφτει νεκρός ο οδηγός, από το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης, Τάσος Τούσης. Οι εργάτες τοποθετούν το νεκρό πάνω σε μια ξύλινη πόρτα και κατευθύνονται προς τη γενική διοίκηση. Η εικόνα της μητέρας πάμω από το άψυχο πια κορμί του θα εμπνεύσει τον Γιάννη Ρίτσο που θα γράψει τον «Επιτάφιο». Η αστυνομία κλείνει το δρόμο και επιτίθεται. Η σύγκρουση γενικεύεται. Στήνονται οδοφράγματα σε όλο το κέντρο της πόλης. Γίνονται μάχες σώμα με σώμα. Οι χωροφύλακες κτυπούν στο ψαχνό. Οι καμπάνες κτυπούν ασταμάτητα. Φήμες για πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Όμως αντί να υποσταλούν, οι διαδηλώσεις μαζικοποιούνται. Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν το κέντρο της πόλης. Απολογισμός 9 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες.

Το μεσημέρι ο διοικητής του Γ’ Σώματος Στρατού δίνει εντολή στους χωροφύλακες να κλειστούν στα τμήματα και διατάζει το στρατό να αναλάβει τη διοίκηση τους. Απαγορεύει κάθε είδους συγκέντρωση σε ανοιχτό ή κλειστό χώρο. Παρά την απαγόρευση χιλιάδες λαού συγκροτούν διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα «Κάτω οι δολοφόνοι – εκδίκηση». Στο ψήφισμα που εγκρίνεται απαιτείται άμεση παραίτηση της κυβέρνησης, σύλληψη του αστυνομικού διοικητή Ντάκου, αποδοχή όλων των αιτημάτων των απεργών, απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων. Η Θεσσαλονίκη βρίσκεται στα χέρια των εργατών. Η κεντρική απεργιακή επιτροπή οπλίζει με ρόπαλα τις φρουρές των εργοστασίων και των συνδικάτων. Εργατικές περίπολοι ελέγχουν το κέντρο και τις γειτονιές της πόλης.

– Την Κυριακή 10 Μαΐου γίνεται η κηδεία των νεκρών μπροστά σε 150.000 λαού. Ο ταγματάρχης Μαρινάκης καταθέτει στεφάνι και σηκώνεται στα χέρια από τους εργάτες. Μετά την κηδεία ο λαός ξεχύνεται στην πόλη. Στην πλατεία Ελευθερίας γίνεται η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έγινε ποτέ στην πόλη. Δεν παίρνονται όμως συγκεκριμένα μέτρα για την περιφρούρηση των απεργιών και της ζωής των εργατών. Έτσι, τη Δευτέρα 11 Μαΐου η κρατική βία ξαναγυρίζει. Γίνεται πογκρόμ συλλήψεων, καταλαμβάνοντας μέχρι και τα γραφεία του ΕΚΘ. Έχουν φτάσει ήδη στην πόλη αντιτορπιλικά και ένα σύνταγμα πεζικού από τη Λάρισα. Εκπρόσωποι των απεργών με βάρκες προσπαθούν να ενημερώσουν τους ναύτες.

– Την ίδια μέρα η ΓΣΕΕ και η Ενωτική αποφασίζουν από κοινού 24ωρη πανελλαδική απεργία για την Τετάρτη 13 Μαΐου. Την Τρίτη 12 Μαΐου και την Τετάρτη 13 Μαΐου γίνονται συγκρούσεις σε διάφορες πόλεις της χώρας. Η απεργία είχε καθολική επιτυχία. Όμως το πογκρόμ συλλήψεων κορυφώνεται. Φυλακίσεις, βασανισμοί, συλλήψεις και εκτοπίσεις εκατοντάδων συνδικαλιστών.  Σε συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΠΚΟ αποφασίζεται η λύση της απεργίας την Πέμπτη 14 Μαΐου μετά την υπόσχεση που πήρε για απελευθέρωση των συλληφθέντων, χορήγηση συντάξεων στις οικογένειες των νεκρών και ικανοποίηση μέρους των αιτημάτων.

Ν.Σ.