Στην συγχωρούσα και ανεκτική σημερινή μας δημοκρατία, υπάρχουν κανόνες, νόμοι, θεσμοί κανονισμοί και ο κάθε πολίτης έχει το ελεύθερο και βασικό του δικαίωμα να λέει άφοβα τις απόψεις του και την γνώμη του....
Οι εκφραζόμενες σκέψεις ενός εκάστου από εμάς, είναι απόλυτα σεβαστές, ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι η πλειονότητα μ΄ αυτές. Μπορεί ο καθένας να εκφράσει τις προτιμήσεις του στα κοινά, τις πολιτικές ιδέες και θέσεις του, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ακόμα και τις ερωτικές του ροπές και κλίσεις.
Είναι η πεμπτουσία της ελευθερίας, και της ισότητας η απουσία της φίμωσης του αλλιώτικου, η απελευθέρωση της διαφορετικής ιδέας . Αυτά ακριβώς τα συστατικά είναι η ανάπτυξη της δημιουργικότητας και η ανέλιξη σε όλους τους τομείς μιας κοινωνίας .
Αυτήν όμως την ελευθερία λόγου και γραφής πολλοί την παρερμηνεύουν.
Συγχέουν την άνεση έκφρασης και διάδοσης ιδεών με την ασυδοσία και την αναίδεια. Μη σεβόμενοι τους κοινωνικούς κανόνες και τους θεσμούς συμβίωσης, «φτύνουν» στους πολλούς τα αντικοινωνικά, αντιδημοκρατικά έως και διχαστικά συνθήματα τους, που σκοπό έχουν να χτυπήσουν και να λοιδορήσουν την δημοκρατία, που τους αγκαλιάζει.
Η λεκτική απουσία σεβασμού από οποιονδήποτε πολίτη στις αποφάσεις του λαού, του Κράτους, του δικαστικού σώματος, και της ευνομούμενης κοινωνίας, είναι μια πρακτική, αρνητική μεν, αλλά που την ανέχεται η Δημοκρατία.
Η παρόμοια συμπεριφορά, όμως από Δημόσια πρόσωπα, από πολιτικούς, ή από Δημοτικούς εκπροσώπους και από ταγούς της κοινωνίας, από αυτούς που είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την τήρηση και διαφύλαξη των κεκτημένων, είναι ανόητη, απαράδεκτη, κατακριτέα και παράδειγμα προς αποφυγή.
Δεν είναι δυνατόν να μη σέβονται την θέση τους οι εκλεγμένοι Πρόεδροι, διορισμένοι στα Σώματα Ασφαλείας, και να κάνουν ανιστόρητα ανοίκειες ιστορικές συγκρίσεις, χλευάζοντας τις αποφάσεις του κυρίαρχου στοιχείου της κοινωνίας μας. Του λαού. Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουν μαζικές κοινωνικές και λαϊκές επαναστάσεις με κινήματα μιας καμαρίλας!
Η αποθράσυνση τους υπερέβη τα ανεκτά όρια.
Π.Θ.
Οι εκφραζόμενες σκέψεις ενός εκάστου από εμάς, είναι απόλυτα σεβαστές, ασχέτως αν συμφωνεί ή όχι η πλειονότητα μ΄ αυτές. Μπορεί ο καθένας να εκφράσει τις προτιμήσεις του στα κοινά, τις πολιτικές ιδέες και θέσεις του, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ακόμα και τις ερωτικές του ροπές και κλίσεις.
Είναι η πεμπτουσία της ελευθερίας, και της ισότητας η απουσία της φίμωσης του αλλιώτικου, η απελευθέρωση της διαφορετικής ιδέας . Αυτά ακριβώς τα συστατικά είναι η ανάπτυξη της δημιουργικότητας και η ανέλιξη σε όλους τους τομείς μιας κοινωνίας .
Αυτήν όμως την ελευθερία λόγου και γραφής πολλοί την παρερμηνεύουν.
Συγχέουν την άνεση έκφρασης και διάδοσης ιδεών με την ασυδοσία και την αναίδεια. Μη σεβόμενοι τους κοινωνικούς κανόνες και τους θεσμούς συμβίωσης, «φτύνουν» στους πολλούς τα αντικοινωνικά, αντιδημοκρατικά έως και διχαστικά συνθήματα τους, που σκοπό έχουν να χτυπήσουν και να λοιδορήσουν την δημοκρατία, που τους αγκαλιάζει.
Η λεκτική απουσία σεβασμού από οποιονδήποτε πολίτη στις αποφάσεις του λαού, του Κράτους, του δικαστικού σώματος, και της ευνομούμενης κοινωνίας, είναι μια πρακτική, αρνητική μεν, αλλά που την ανέχεται η Δημοκρατία.
Η παρόμοια συμπεριφορά, όμως από Δημόσια πρόσωπα, από πολιτικούς, ή από Δημοτικούς εκπροσώπους και από ταγούς της κοινωνίας, από αυτούς που είναι οι κυρίως υπεύθυνοι για την τήρηση και διαφύλαξη των κεκτημένων, είναι ανόητη, απαράδεκτη, κατακριτέα και παράδειγμα προς αποφυγή.
Δεν είναι δυνατόν να μη σέβονται την θέση τους οι εκλεγμένοι Πρόεδροι, διορισμένοι στα Σώματα Ασφαλείας, και να κάνουν ανιστόρητα ανοίκειες ιστορικές συγκρίσεις, χλευάζοντας τις αποφάσεις του κυρίαρχου στοιχείου της κοινωνίας μας. Του λαού. Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουν μαζικές κοινωνικές και λαϊκές επαναστάσεις με κινήματα μιας καμαρίλας!
Η αποθράσυνση τους υπερέβη τα ανεκτά όρια.
Π.Θ.
Θα διαφωνήσω Κύριε Θροίζο για το αν πρεπει να δείχνει ανεκτικότητα η Δημοκρατία μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανεκτικότητα της Δημοκρατίας μας λοιπόν πρέπει να φτάνει μέχρι αυτούς που θέλουν και επιχειρούν ανα πάσα στιγμή με τα λόγια αλλά και τις εγγληματικές πράξεις τους , δοθείσης ευκαιρίας , όπως έκαναν και οι ιδεολογικοί ινστρούχτορές τους Χίτλερ, Γκαίμπελς βάζοντας σαν προμετωπίδα τη ταλαίπωρη Δημοκρατία της Βαιμάρης αλλά και οι δικοί μας Γεωργαλάς, Παπαδόπουλος, Πατακός και Μακαρέζος που με δικαιολογία τον κουμουνιστικό κίνδυνο, τρομάρα τους, την κατέλυσαν.
Ως εδώ και μη παρέκει λοιπόν.
Και ένα να βάλουν καλά στην κράνα τους και να ξέρουν όλοι αυτοί , οι ποντικομαμές και τα φασιστοναζιστικά απολιφάδια.....έχουν γνώση οι φύλακες...
Υ.Γ. Καλό θα τους κάνει πάντως να ανοίξουν κανένα ιστορικο βιβλίο να διαβάσουν και να μην προσεύχονται κάθε βράδυ προσκυνώντας τον "Αγώνα" του Χίτλερ και στο "Πιστεύω" του Γεωργαλά...
Ένα καταπράσινο χωριό με μαύρους ανθρώπους. Καμουφλαρισμένοι εκλεγμένοι, το ίδιο και ιερωμένοι πού αναπολούν άλλες εποχές με αναρτήσεις διχασμού και ψευτοπολεμικές κραυγές. Ειδικά οι εκπρόσωποι τού Θεού. Αλίμονο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή#Ανένταχτος #
Άν έχετε φέισμπούκ μπείτε και θα φρίξετε από τα κηρύγματα μίσους κάποιων επωνύμων , ευτυχώς ελαχίστων συμπατριωτών μας.που κάποιοι μάλιστα τυχαίνει να είναι και δημόσιοι λειτουργοί και ως εκ τούτου πληρώνονται από εμας, τους φορολογούμενους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί λοιπόν περιμένουν σε λίγες ημέρες την Ανάσταση του Θεανθρώπου που δίδαξε την αγάπη , την αληλλεγγύη , τη συγνώμη και τη συγχώρηση?
"Ουαί υμίν γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές".....
Στείλαν μαντάτα απ το χωριό που ήταν όμως μαύρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ο φτωχός ενόμισα
Τα είπε η φοράδα.
Τι μου έφταιξε το ζωντανό
σκέφτεται με ανοιχτό μυαλό χρόνια πολλά την ξέρω
Τέτοιες ιδέες δεν έβαλε
Ποτέ της στο κεφάλι.
Η μέρα τούτη ήτανε
Μαύρη σαν το κατράμι
Κάποιος μες το κρανίο του
Μυαλό δεν έχει δράμι .
Μεσ΄ στο νιονιό του το μικρό
Σαλάτα τα χει κάνει
Κολοκοτρώνη και ζαβούς
Στα ίσα έχει βάνει.
Όλους αυτούς τους δυνατούς
Που ζήσαν με ανδρεία
Δίπλα, κοντά τους έβαλε
Στην άκαπνη βλακεία.
Δόλιε πάρε τον Φοίνικα
Την φλόγα πάρε αντάμα
Προσάναμμα στο τζάκι σου
Φόρα και την πυζάμα.
Κοιμήσου να ονειρευτείς
Τον Στέλιο Πατακό
Ότι σε κάνει δήμαρχο
σε όλο τον Νομό.
-Ζ-