Πέτρος Δημητρίου
Σκέψεις στην βάση μιας απογοητευτικής διαπίστωσης και προτάσεις για την ανάδειξη και αξιοποίηση των ιστορικών τοποθεσιών......
Στην περιοχή μας, έχουμε την τιμή, την τύχη και το καύχημα να έχουν λάβει χώρα κάποια από τα σπουδαιότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας, με εντυπωσιακο ενοποιητικό συμβολισμό για τον ελληνισμό και την παγκόσμια πολιτισμική παρακαταθήκη στην διαχρονία του. Έτσι, μέσα σε ένα εξαιρετικά περιορισμένο εδαφικό τρίγωνο, τρεις τοποθεσίες, οι Θερμοπύλες από την αρχαία ελληνική Ιστορία, η Αλαμάνα από την Ιστορία της Επανάστασης του '21 και ο Γοργοπόταμος της Εθνικής Αντίσταση 1940-'44 στην νεότερη Ιστορία μας, συντείνουν σε μία συγκλονιστικού αξιακού συμβολισμού σημειολογία.
Τα τελευταία χρόνια, σε αυτό ακριβώς το τρίγωνο, πραγματοποιήθηκαν έργα εκσυγχρονισμού του οδικού και πιο πρόσφατα και του σιδηροδρομικού συγκοινωνιακού δικτύου, έργα που δίχως καμία αντίρρηση είναι και επιθυμητά και απαραίτητα. Θα έπρεπε όμως συγχρόνως αυτά τα έργα να συνδυάζονται με τον σεβασμό και την προβολή της ιστορικότητας των τόπων της πατρίδας μας. Εδώ, συνέβη δυστυχώς, το ακριβώς αντίθετο και απολύτως παράλογο και απίθανο, που οδηγεί σε στενάχωρες και δύσθυμες σκέψεις, ακόμη και σε υποψίες για προμελετημένες και σκόπιμες μεθοδεύσεις, οι οποίες εδράζονται σε ισχυρές αποχρώσες ενδείξεις ...
Έτσι...
- Το μνημείο και το άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, μνημείο παγκόσμιας αναφοράς, έμεινε εκτός της νέας εθνικής οδού, που, όποια και να ήταν η αναγκαιότητα νέας χάραξης του δικτύου που το παρακάμπτει, έπρεπε να είχε προβλεφθεί και πραγματωθεί η εξ ολοκλήρου μεταφορά του στον νέο οδικό άξονα, έργο εύκολα ή δύσκολα πραγματοποιήσιμο. Στο σημείο αυτό της εθνικής οδού θα έπρεπε να υπάρχει έξοδος με αναγγελία για πρόσβαση των ταξιδιωτών-επισκεπτών στο μνημείο και επίσης είναι επιβεβλημένο και θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί συγχρόνως και το σχετικό θεματικό Μουσείο.
- Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στην μεγάλη ευθεία προς την Λαμία, βρίσκεται στην γέφυρα της Αλαμάνας (του Σπερχειού ποταμού) το μνημείο του Αθανάσιου Διάκου, που αποτελεί, για το 1821, το ανάλογο του Λεωνίδα παράδειγμα και παγκόσμιο πρότυπο αυτοθυσίας, αυταπάρνησης, καρτερικότητας, ανυποχώρητης πίστης στην προάσπιση των αδιαπραγμάτευτων αξιών και υψηλών ιδανικών του Ανθρώπου, αυτών της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας. Εδώ και λίγα χρόνια ως γνωστόν, έχει αποκλειστεί κάθε πρόσβαση και στο μνημείο αυτό, με μεταλλικές μπάρες που απαγορεύουν ακόμη και την στάση στα διερχόμενα τροχοφόρα. Συμπίπτει δε χρονικά αυτή η ανιστόρητη και προσβλητική απόφαση των αρχών με την ίδια περίοδο που στα σχολικά βιβλία άρχισε να διδάσκεται η καταστροφή της Σμύρνης με την αναθεωρητική "ιστορική" άποψη ως "συνωστισμός της Σμύρνης" -με την έγκριση και συνέργεια των αρμόδιων Υπουργών ΚΑΙ των ΔΥΟ μεγάλων πολιτικών παρατάξεων της μεταπολίτευσης. Επίσης, ενσκήπτει την περίοδο που η λέξη "πατρίδα" αναγορεύεται ως μιαρή και απαγορευμένη από τους "εκσυγχρονιστές" και η φιλοπατρία ταυτίζεται από τους ίδιους με τον μισαλλόδοξο εθνικισμό. Συμπίπτει με την περίοδο που "οι επαναστάτες του 1821" έγιναν για την τηλοψία και τους "αντιπροσώπους" μας "ένα μάτσο αγράμματοι, ρακένδυτοι και αδαείς χωριάτες" (λες και η "φτώχεια" είναι αμαρτία ή για την "αμορφωσιά" του ήταν υπεύθυνος ο ίδιος ο λαός...), με την περίοδο που τα λογοτεχνικά κείμενα που διδάσκονταν τα παιδιά μας έχουν αντικατασταθεί από οδηγίες χρήσης της καφετιέρας, οδηγίες σύνταξης μικρών αγγελιών, δημιουργίας διαφημίσεων και από συνταγές για μακαρόνια με κιμά... Σε αυτήν την περίοδο ο Αθανάσιος Διάκος και οι ήρωες της Ιστορίας έχουν καταστεί αχρείαστοι και ενοχλητικοί, και κατά συνέπειαν, ευκόλως παρακάμπτονται. Όλα αυτά συνιστούν τις αποχρώσες ενδείξεις εφαρμογής μιας κατά παραγγελίαν εκ των άνω -και βεβαιότατα εκ των έξω- απόφασης, που σκοπό έχει την αποκοπή του πληθυσμού και των επισκεπτών από την Μνήμη και την Ιστορία του τόπου.
- Σε αυτήν την λογική της παράκαμψης ιστορικών τοποθεσιών, το τελευταίο "θύμα" είναι η ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, που συμβολίζει την κορυφαία αντιστασιακή επιχείρηση για την Ελλάδα και μία από τις 2-3 κορυφαίες για την Ευρώπη. Η νέα σιδηροδρομική γραμμή μέσω της σήραγγας Καλλιδρόμου, αφήνει εκτός διαδρομής την Γέφυρα Γοργοποτάμου, χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής καμία πρόβλεψη να διατηρηθεί έστω κάποιο δρομολόγιο για ιστορικούς κυρίως λόγους αλλά και για τον επίσης σημαντικό λόγο ότι αυτή η διαδρομή Αμφίκλειας - Λιλαίας - Μπράλλου - Ελευθεροχωρίου - Γέφυρας Γοργοποτάμου - Λειανοκλαδίου που παρακάμπτεται, είναι κατά γενική ομολογία, η ομορφότερη και εντυπωσιακότερη διαδρομή του σιδηροδρόμου.
Οι καταθλιπτικές αυτές σκέψεις, θα ήμασταν ευτυχείς αν ήταν απλώς υπερβολικές και ανυπόστατες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνάδουν στο αντίθετο συμπέρασμα. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η ευκαιρία εκ μέρους της πολιτείας και των τοπικών αρχών να καταρριφθούν και οι άδικες, ίσως, παραπάνω αιτιάσεις αλλά και να υπάρξει πραγματικό κέρδος για την περιοχή και για ολόκληρη την χώρα -σε πολλά επίπεδα. Προτείνουμε λοιπόν να επεξεργαστούν οι αρμόδιοι φορείς την ανάδειξη και αξιοποίηση αυτών των ανυπολόγιστης αξίας και παγκόσμιας εμβέλειας πολιτισμικών αγαθών της πατρίδας μας, ξεκινώντας από την ανάθεση μελέτης με θέματα όπως η διαπλάτυνση και προσβασιμότητα στους χώρους των μνημείων, την ίδρυση θεματικών Μουσείων - σταδιακά και προγραμματισμένα σε βάθος εύλογου χρόνου- την μεταφορά του μνημείου των Θερμοπυλών επί της νέας εθνικής οδού, την διατήρηση της ιστορικής σιδηροδρομικής διαδρομής Γοργοποτάμου και την υποστήριξη εκδηλώσεων για κάθε ιστορικό γεγονός εξ αυτών ξεχωριστά όπως και σε ενιαία βάση.
Τα τελευταία χρόνια, σε αυτό ακριβώς το τρίγωνο, πραγματοποιήθηκαν έργα εκσυγχρονισμού του οδικού και πιο πρόσφατα και του σιδηροδρομικού συγκοινωνιακού δικτύου, έργα που δίχως καμία αντίρρηση είναι και επιθυμητά και απαραίτητα. Θα έπρεπε όμως συγχρόνως αυτά τα έργα να συνδυάζονται με τον σεβασμό και την προβολή της ιστορικότητας των τόπων της πατρίδας μας. Εδώ, συνέβη δυστυχώς, το ακριβώς αντίθετο και απολύτως παράλογο και απίθανο, που οδηγεί σε στενάχωρες και δύσθυμες σκέψεις, ακόμη και σε υποψίες για προμελετημένες και σκόπιμες μεθοδεύσεις, οι οποίες εδράζονται σε ισχυρές αποχρώσες ενδείξεις ...
Έτσι...
- Το μνημείο και το άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, μνημείο παγκόσμιας αναφοράς, έμεινε εκτός της νέας εθνικής οδού, που, όποια και να ήταν η αναγκαιότητα νέας χάραξης του δικτύου που το παρακάμπτει, έπρεπε να είχε προβλεφθεί και πραγματωθεί η εξ ολοκλήρου μεταφορά του στον νέο οδικό άξονα, έργο εύκολα ή δύσκολα πραγματοποιήσιμο. Στο σημείο αυτό της εθνικής οδού θα έπρεπε να υπάρχει έξοδος με αναγγελία για πρόσβαση των ταξιδιωτών-επισκεπτών στο μνημείο και επίσης είναι επιβεβλημένο και θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί συγχρόνως και το σχετικό θεματικό Μουσείο.
- Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα, στην μεγάλη ευθεία προς την Λαμία, βρίσκεται στην γέφυρα της Αλαμάνας (του Σπερχειού ποταμού) το μνημείο του Αθανάσιου Διάκου, που αποτελεί, για το 1821, το ανάλογο του Λεωνίδα παράδειγμα και παγκόσμιο πρότυπο αυτοθυσίας, αυταπάρνησης, καρτερικότητας, ανυποχώρητης πίστης στην προάσπιση των αδιαπραγμάτευτων αξιών και υψηλών ιδανικών του Ανθρώπου, αυτών της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας. Εδώ και λίγα χρόνια ως γνωστόν, έχει αποκλειστεί κάθε πρόσβαση και στο μνημείο αυτό, με μεταλλικές μπάρες που απαγορεύουν ακόμη και την στάση στα διερχόμενα τροχοφόρα. Συμπίπτει δε χρονικά αυτή η ανιστόρητη και προσβλητική απόφαση των αρχών με την ίδια περίοδο που στα σχολικά βιβλία άρχισε να διδάσκεται η καταστροφή της Σμύρνης με την αναθεωρητική "ιστορική" άποψη ως "συνωστισμός της Σμύρνης" -με την έγκριση και συνέργεια των αρμόδιων Υπουργών ΚΑΙ των ΔΥΟ μεγάλων πολιτικών παρατάξεων της μεταπολίτευσης. Επίσης, ενσκήπτει την περίοδο που η λέξη "πατρίδα" αναγορεύεται ως μιαρή και απαγορευμένη από τους "εκσυγχρονιστές" και η φιλοπατρία ταυτίζεται από τους ίδιους με τον μισαλλόδοξο εθνικισμό. Συμπίπτει με την περίοδο που "οι επαναστάτες του 1821" έγιναν για την τηλοψία και τους "αντιπροσώπους" μας "ένα μάτσο αγράμματοι, ρακένδυτοι και αδαείς χωριάτες" (λες και η "φτώχεια" είναι αμαρτία ή για την "αμορφωσιά" του ήταν υπεύθυνος ο ίδιος ο λαός...), με την περίοδο που τα λογοτεχνικά κείμενα που διδάσκονταν τα παιδιά μας έχουν αντικατασταθεί από οδηγίες χρήσης της καφετιέρας, οδηγίες σύνταξης μικρών αγγελιών, δημιουργίας διαφημίσεων και από συνταγές για μακαρόνια με κιμά... Σε αυτήν την περίοδο ο Αθανάσιος Διάκος και οι ήρωες της Ιστορίας έχουν καταστεί αχρείαστοι και ενοχλητικοί, και κατά συνέπειαν, ευκόλως παρακάμπτονται. Όλα αυτά συνιστούν τις αποχρώσες ενδείξεις εφαρμογής μιας κατά παραγγελίαν εκ των άνω -και βεβαιότατα εκ των έξω- απόφασης, που σκοπό έχει την αποκοπή του πληθυσμού και των επισκεπτών από την Μνήμη και την Ιστορία του τόπου.
- Σε αυτήν την λογική της παράκαμψης ιστορικών τοποθεσιών, το τελευταίο "θύμα" είναι η ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, που συμβολίζει την κορυφαία αντιστασιακή επιχείρηση για την Ελλάδα και μία από τις 2-3 κορυφαίες για την Ευρώπη. Η νέα σιδηροδρομική γραμμή μέσω της σήραγγας Καλλιδρόμου, αφήνει εκτός διαδρομής την Γέφυρα Γοργοποτάμου, χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής καμία πρόβλεψη να διατηρηθεί έστω κάποιο δρομολόγιο για ιστορικούς κυρίως λόγους αλλά και για τον επίσης σημαντικό λόγο ότι αυτή η διαδρομή Αμφίκλειας - Λιλαίας - Μπράλλου - Ελευθεροχωρίου - Γέφυρας Γοργοποτάμου - Λειανοκλαδίου που παρακάμπτεται, είναι κατά γενική ομολογία, η ομορφότερη και εντυπωσιακότερη διαδρομή του σιδηροδρόμου.
Οι καταθλιπτικές αυτές σκέψεις, θα ήμασταν ευτυχείς αν ήταν απλώς υπερβολικές και ανυπόστατες. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνάδουν στο αντίθετο συμπέρασμα. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η ευκαιρία εκ μέρους της πολιτείας και των τοπικών αρχών να καταρριφθούν και οι άδικες, ίσως, παραπάνω αιτιάσεις αλλά και να υπάρξει πραγματικό κέρδος για την περιοχή και για ολόκληρη την χώρα -σε πολλά επίπεδα. Προτείνουμε λοιπόν να επεξεργαστούν οι αρμόδιοι φορείς την ανάδειξη και αξιοποίηση αυτών των ανυπολόγιστης αξίας και παγκόσμιας εμβέλειας πολιτισμικών αγαθών της πατρίδας μας, ξεκινώντας από την ανάθεση μελέτης με θέματα όπως η διαπλάτυνση και προσβασιμότητα στους χώρους των μνημείων, την ίδρυση θεματικών Μουσείων - σταδιακά και προγραμματισμένα σε βάθος εύλογου χρόνου- την μεταφορά του μνημείου των Θερμοπυλών επί της νέας εθνικής οδού, την διατήρηση της ιστορικής σιδηροδρομικής διαδρομής Γοργοποτάμου και την υποστήριξη εκδηλώσεων για κάθε ιστορικό γεγονός εξ αυτών ξεχωριστά όπως και σε ενιαία βάση.
Με την ευχή να σφάλλουμε ως προς τις αρχικές εκτιμήσεις μας και με την προσδοκία να ανταποκριθούν οι τοπικές και πολιτειακές αρχές μας στις προτάσεις μας.
Αγόριανη, 12 Φεβρουαρίου 2018
Πέτρος Δ. Δημητρίου
Πέτρος Δ. Δημητρίου
Πολύ καλά τα γράφεις και τα υποστηρίζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς όμως στην Βαλκάνια Ελλάδα,όλα γίνονται πρόχειρα και δίνουν αποκλειστική σημασία στην εμπορικότητα που φέρνει κέρδος.Να γιατί έχουν κλείσει τα περισσότερα πάρκινγκ της εθνικής οδού ώστε να μας οδηγούν αποκλειστικά στους σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινήτων,{ένα από αυτά με μπάρες είναι και αυτό στο μνημείο του Αθανασίου Διάκου}.
ΟΙ εμπορικοί εκμεταλλευτές της εθνικής οδού, για πάρτη τους και στον βωμό του κέρδους καλά κάνουν. Για το εμπορικό κέρδος δεν υπάρχει καν Ιστορία και ήρωες....ποιος Λεωνίδας και ποιος Διάκος...(???)
Το θέμα είναι τι κάνει η Πολιτεία που τους επιβλέπει και δεν τραβάει κανένα αυτί. Κανε μια αντιπαραβολή με τα σκάνδαλο simens και novartis KAI θα δεις πολλά κοινά σημεία ανθρωπίνων συμφερόντων και συμπεριφορών προς ίδιον όφελος. Άνθρωποι που θα έπρεπε να είναι θεματοφύλακες,ηγέτες και μπροστάρηδες και όχι τρωκτικά στο εμπορικό κέρδος των οποιοδήποτε εταιρειών εκμετάλλευσης, κάνοντας τα στραβά μάτια στις όποιες παρανομίες τους.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον Σιδηρόδρομο της περιοχής.Μην ελπίζεις σε πολλά πράγματα....
Τοπικοί άρχοντες και πολιτικοί ιθύνοντες χωρίς όραμα, κατώτεροι των περιστάσεων και των προσδοκιών των δοκιμαζόμενου λαού. Όταν Όλα γίνονται για ατομικό συμφέρον,βόλεψη και όχι για το γενικό καλό και την ανάπτυξη,τέτοια αποτελέσματα κατάπτωσης και μαρασμού θα έχουμε.
Έτσι όμως,δεν πάμε μπροστά.....