ΑΠΟΚΡΙΣΗ: Ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου που στάλθηκε στον Γιάννη Μαρρέ από το Παλέρμο της Ιταλίας

Δημήτρης Φαφούτης

Ο Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991) γεννήθηκε σα σήμερα την Πρωτοχρονιά του 1912. Διατήρησε μια αδελφική φιλία 41 ετών, με τον ποιητή Γιάννη Μαρρέ(1925-2003) από την Πολύδροσο (Σουβάλα) Παρνασσίδας.....

Παρακάτω δημοσιεύεται ανέκδοτο ποίημα του Ν.Β. που στάλθηκε στον Γ.Μ. από το Παλέρμο της Ιταλίας, την εποχή της αυτοεξορίας του.

Παλέρμο Γενάρης 1972
ΑΠΟΚΡΙΣΗ
Φίλε, αν προσέξεις θα ιδείς
πως λείπουν πολλά έλατα απ’ τον Παρνασσό
κι ότι η πηγή του Κηφισού αναβρύζει λιγότερο.
Η καρδιά μου χώρεσε πολλά πράγματα
γιατί σε μακρινό ταξίδι πήγαινα ·
κι όταν κανείς δεν ξέρει σε ποιο φαλακρό βουνό
ή σε ποιάν άμμο θα κατασκηνώσει,
πρέπει να προνοεί: Να παίρνει μαζί του
όλα του τα απαραίτητα
και όχι μόνο τον ήλιο του αλλά και τα δέντρα του
και τ’ ουρανού του αν είναι δυνατό τα χρώματα, εκτός
από τη ζέστα των χεριών των φίλων του στα δάχτυλά του
κι εκτός από τα μάτια τους
που θάχει να φέγγουνε στα ξένα σπίτια,
κι εκτός απ’ τις φωνές τους που θα τις ακούει τις νύχτες,
σαν σε φιλικό συμπόσιο, να συνομιλούν
γύρω απ’ το μαξιλάρι του.
Έτσι που κι όταν ακόμη απομείνει γυμνός
να μην πουλήσει το φυλαχτό του
αλλά να μείνει ό,τι γεννήθηκε (αν αετός, αετός,
αν κύκνος, κύκνος) ίσαμε το τέλος.

Γιάννη, σου αποκραίνομαι
στο πικραμένο γράμμα σου.
Μη μεριμνάς.
Είτε επιστρέψω είτε όχι, εσείς να περιμένετε.
Πλούσιος απ’ όσα μούλειψαν,
θα σας στείλω οπωσδήποτε
δώρο απ’ αφρό του μαλαμά του
την καινούργια ελπίδα μου (την ίδια,
τη μόνη ελπίδα πάντοτε): Αγάπη.

Νικηφόρος

Από το αρχείο του Δημήτρη Φαφούτη