ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Παρουσιάζει ο Βίκτωρ Σαμπώ

Αυτόν τον θείο αργά και που τον βλέπαμε...έμενε στον Πειραιά στα Μανιάτικα...στην άλλη άκρη από τον Βούθουλα δηλαδή.

Στα Μανιάτικα δηλαδή Μανιάτης και με ...

ούλα του τα έθιμα.

Ο πατέρας του είχε παντρευτεί την Μικρασιάτισα αδερφή του παππού και έσμιξαν οι δύο κόσμοι....τελείως διαφορετικοί.
Τώρα Μανιάτης και χωρίς διάδοχο εκείνα τα χρόνια και γέννημα Πειραιώτης δεν έδενε....μακαρόνια σκέτα δηλαδή...ορφανά χωρίς κυμά.

Και δώστου να προσπαθεί... με αποτέλεσμα η γυναίκα του περισσότερο να γνωρίζει το δημόσιο μαιευτήριο παρά το σπίτι της. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες με τα μικρά ονόματα τους ήξεραν και τον βοήθησε και ο Μανιάτης Βουλευτής και τον πήραν στο νοσοκομείο να κουβαλάει το φορείο.
Είχε στόματα να θρέψει αλλά και πολλούς ψήφους στην συνοικία άρα όλα τα προσόντα.
Η θεία του είχε δώσει έξη κορίτσια και δεν άντεχε άλλο...οι γιατροί του το είπαν...το πήρε απόφαση αν και τρομάρα του στα γεράματα αυτά τον κοιτάξανε.
Μια Πρωτοχρονιά λοιπόν μας κάλεσε να φάμε μαζί....ένα μικρό σπιτάκι παστρικό όμως....βλέπεις τόσα γυναικεία χέρια.

Είχε καλέσει και έναν άλλο θείο με την οικογένειά του...
Πού θα τρώγαμε;

Συνωστισμός στο καθιστικό....μικρό το τραπέζι...λίγες οι καρέκλες....
Χαζεύανε οι μεγάλοι τα ωραία κεντήματα της Σμυρνιάς γιαγιάς ....όταν έφθασε ο θείος με την λαμαρίνα από τον φούρνο με το χοιρινό και τις πατάτες....
Το τραπέζι δεν χωρούσε ...ανήσυχοι οι καλεσμένοι αλλά όχι ο θείος....
σηκώθηκε και έβγαλε το ένα φύλλο της μεσόπορτας και την έβαλε στο μικρό τραπέζι....
Στην αυλή είχε τις δανεικές καρέκλες από την γειτονιά και όλοι οι καλοί χωρέσανε για να αρχίσουν τα γέλια ...τα πειράγματα ...τα τραγούδια και οι ευχές για τον Καινούργιο Χρόνο....

Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά
ήρθε ο νέος με τα δώρα
με τραγούδια με χαρά

Μα κι αν φεύγεις μακριά μας,
στην καρδιά μας πάντα ζει
κάθε λύπη και χαρά μας
που περάσαμε μαζί