Περπατώντας στις χιονισμένες πλαγιές του Δυτικού Παρνασσού

Δυτικός Παρνασσός; Τι είναι αυτό;
Βάργιανη; Γερολέκας; Κινέζικα μιλάς μωρέ;
Έτσι θα αντιδρούσαν οι περισσότεροι στο άκουσμα αυτών των λέξεων. Και δεν θα τους αδικούσα. Είναι γεγόνος ότι αυτή η γωνιά του βουνού είναι σχετικά άγνωστη στους πολλούς. Κατάρα ή ευλογία; Εξαρτάται από ποια σκοπιά το βλέπεις......

Από φυσιολατρικής και ορειβατικής απόψεως διαλέγω ευλογία. Δυστυχώς, στην εποχή της περιβαλλοντικής βαρβαρότητας που ζούμε, είναι πραγματική ευλογία να υπάρχουν ακόμα μέρη που δεν έχουν βιαστεί από την επέλαση της μαζικοποιημένης τουριστικής ανάπτυξης και έχουν καταφέρει να διατηρήσουν (ως ένα βαθμό βέβαια) κάτι από την αυθεντικότητα και την ατμόσφαιρα μιας παλιάς εποχής.
Σε αντίθεση με τον Κεντρικό και Ανατολικό Παρνασσό των ψηλών κορυφών και των απόκρημνων πλαγιών, ο Δυτικός Παρνασσός έχει χαμηλότερες κορυφές, ομαλές πλαγιές και καλύπτεται από πυκνά δάση. Ψηλότερη κορυφή του είναι ο Γερολέκας (1.715 μ.). Από τις πλαγιές του Δυτικού Παρνασσού διέρχεται το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4.

Αφετηρία της ανάβασης που θα πραγματοποιήσουμε στο Γερολέκα είναι το γραφικό χωριό της Βάργιανης. Πώς θα φτάσουμε εκεί; Κατ’ αρχήν, ακολουθούμε την Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας. Βγαίνουμε στην έξοδο της Θήβας και ακολουθούμε την Ε.Ο. Λιβαδειάς – Λαμίας. Περνάμε διαδοχικά Αλίαρτο – Τιθορέα – Αμφίκλεια. Στρίβουμε αριστερά στην Ε.Ο. Άμφισσας – Μπράλου – Λαμίας, με κατεύθυνση το ιστορικό χωριό της Γραβιάς, με το περίφημο Χάνι της Γραβιάς, όπου στις 8 Μαΐου 1821 έγινε η γνωστή μάχη.

Η Βάργιανη Φωκίδας

Η πλατεία της Βάργιανης

Κατόπιν, περνάμε το διάσελο «51» (παραπέμπει στο 51ο χλμ. της Ε.Ο. Άμφισσας – Λαμίας). Είναι ο αυχένας που ενώνει τον Παρνασσό με τη Γκιώνα και βρίσκεται σε υψόμετρο 850 μ. περίπου. Συναντάμε πινακίδα προς Βάργιανη και στρίβουμε αριστερά. Τέλος, μετά από 4 χλμ. πορείας με αρκετές στροφές φτάνουμε στον χαρακτηρισμένο ως «αξιόλογο παραδοσιακό οικισμό» της Βάργιανης.

Η εκκλησία της Αγ. Παρασκευής

Η Βάργιανη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε μια ελατοσκέπαστη πλαγιά του Δυτικού Παρνασσού σε υψόμετρο 900 μ. Το χωριό είναι ένα τυπικό και καλοδιατηρημένο δείγμα ρουμελιώτικης λαϊκής αρχιτεκτονικής, με πετρόχτιστα σπίτια, στολισμένη με έλατα, καρυδιές και πλατάνια, ενώ το σκηνικό συμπληρώνουν τα άφθονα τρεχούμενα νερά.

Οι «πηγές της Μπουρμπούλας»

Τα νερά αυτά έρχονται από τις περίφημες «πηγές Μπουρμπούλα», καμιά δεκαριά πέτρινες κρήνες από τις οποίες αναβλύζει το νερό των πηγών που κατεβαίνει από το βουνό.

Το χωριό είναι γνωστό από τη μάχη της Πανάσαρης, όπως αποκαλούνταν η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου κοντά στη Γραβιά, στις 14 Σεπτεμβρίου 1824. Οι Έλληνες υπό τις διαταγές του Πανουργιά, του Περραιβού και του Δράκου είχαν καταλάβει την Πανάσαρη. Οι Αλβανοί, πολυπληθέστεροι, τους επιτέθηκαν. Οι Έλληνες αντιστάθηκαν γενναία και κόντεψαν να υποκύψουν. Με τον θάνατο όμως του Αρχηγού των Αλβανών, τους έτρεψαν όλους σε φυγή και μαζί με αυτούς και όλοι οι Τούρκοι του Δερβίς Πασά που στρατοπέδευαν εκεί. Το στρατόπεδο των Τούρκων διαλύθηκε.

Η νεραϊδοσπηλιά

Ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο της περιοχής είναι η περιβόητη Νεραϊδοσπηλιά. Πρόκειται για μια σπηλιά όπου ο θρύλος λέει ότι παλιά κατοικούνταν από νεράιδες. Είναι ένα σπήλαιο με αξιόλογους σταλαγμίτες και σταλακτίτες. Βρίσκεται στο μέσο περίπου ενός απόκρημνου βράχου στα νότια του χωριού (κοντά στη Φασουλόραχη). Στο σημείο οδηγεί ένα και μοναδικό μονοπάτι πάνω στο βράχο.
Το χωριό γιορτάζει στις 26 Ιουλίου, της Αγίας Παρασκευής, στον ομώνυμο καθεδρικό ναό που δεσπόζει στην πλατεία.

Η κορυφογραμμή του Γερολέκα κρυμμένη στα σύννεφα

Ένα κρύο πρωινό του Φλεβάρη βρέθηκα στη Βάργιανη, με σκοπό μια χειμερινή ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Δυτικού Παρνασσού, τον Γερολέκα.
Η διαδρομή ξεκινάει από την κεντρική πλατεία του χωριού. Περνάμε τις «πηγές Μπουρμπούλα» και συνεχίζουμε σε χωματόδρομο για 2,7 χλμ. περίπου, τραβερσάροντας το «Κόκκινο Ζωνάρι».

Όμορφο σκηνικό κάτω από τη Φασουλόραχη

Τραβερσάροντας τη Φασουλόραχη

Στη συνέχεια, κινούμαστε περιμετρικά της Φασουλόραχης, διασχίζουμε υπέροχα ξέφωτα και στα 5,4 χλμ. πορείας βρίσκουμε τα πρώτα σημάδια του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4, το οποίο και ακολουθούμε.

Υπέροχα ξέφωτα

Τα πρώτα σημάδια του Ε4 στη διαδρομή μας

Περνάμε μια στάνη στη θέση «Τ’ Αράπη η Λάκκα» και βγαίνουμε σε χωματόδρομο, όπου δεξιά πηγαίνει προς το Δροσοχώρι.

Στη θέση «Τ’ Αράπη η Λάκκα»

Διασταύρωση προς Δροσοχώρι

Εμείς περνάμε απέναντι και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε δασωμένη πλαγιά, ακολουθώντας το Ε4, το οποίο εγκαταλείπουμε στα 7 χλμ. πορείας, προκειμένου να καλύψουμε τα τελευταία 250 μ. υψομετρικής διαφοράς που μας χωρίζουν από την κορυφή του Γερολέκα.

Το κολωνάκι της κορυφής του Γερολέκα (1.715 μ.)

Δυστυχώς οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν, δεν μου επέτρεψαν να απολαύσω τη θέα από τα 1.715 μ. της κορυφής. Οψόμεθα. Επιστροφή από τα ίδια στη Βάργιανη.

Τα χειμωνιάτικα τοπία που αντίκρισα σ΄ αυτήν την άγρια και ανέγγιχτη πλευρά του Παρνασσού ζέσταναν την ορειβατική ψυχή μου και ενίσχυσαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την άποψή μου ότι, τελικά, είναι ευλογία για έναν τόπο να μην έχει μπει στο στόχαστρο της βιομηχανοποιημένης τουριστικής ανάπτυξης.

Πηγές

wikipedia.org
in2life.gr
fokida.gr

http://hikingexperience.gr