Πίσω στα παλιά ...ΜΕ ΤΟ ΤΟΠΙ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

 

Πολλές δεκαετίες πίσω αυτή η φωτογραφία σε γειτονιά της Αθήνας...
Χωματόδρομος και κάποιο από τα παιδιά πρέπει να έχει σχολάσει από το σχολείο και έχει στην γωνιά αφήσει την σάκα του...όπως την λέγαμε.....

Ο τερματοφύλακας βρέθηκε και αρχίζουν τα σουτάκια με το τόπι μέχρι να στηθεί το δίτερμα ή το μονότερμα ανάλογα με τους παίχτες που θα μαζευόντουσαν.

Και δεν αργούσαν ακούγοντας τις φωνές να πεταχτούν έξω από τα σπίτια τους με τις μανάδες να τους φωνάζουν να μην αργήσουν γιατί πρέπει να διαβάσουν.

Κοντά παντελόνια...μακριές κάλτσες αλλά και σοσόνια με ενισχυμένα παπούτσια με πέταλα για να αντέχουν.

Και δεν άντεχαν και άντε στον τσαγκάρη για μπάλωμα πάνω στο μπάλωμα
και αυτός να σχολιάζει...."...βρε παιδί μου εσύ έλιωσες και τα σιδερένια πέταλα..."

Συνήθως λύγιζαν αλλά και λέπταιναν σαν τσιγαρόχαρτο από την βαριά χρήση.

Γειτονιές....μα λίγο πολύ όλες έμοιαζαν πάνω κάτω και φυσικά παντού υπήρχαν αλάνες ...σημεία συνάντησης...

Χτυπούσες το παράθυρο του φίλου σου προσεχτικά για να μην σε πάρει
χαμπάρι η μάνα του και τον ενημέρωνες ότι τον περιμένει η τσακαλοπαρέα
στο ...γηπεδάκι.

Έτσι ακουγότανε καλύτερα...συνήθως κάποιο οικόπεδο που όλοι μαζί καθαρίζανε από τα αγκάθια και τις τσουκνίδες για να μοιάζει με γήπεδο.

Τα διπλανά σπίτια μαρτυρούσαν από την φασαρία από τις φωνές από τα τσακώματα...

Υπήρχαν και οι γρουσούζηδες που έτσι και έπεφτε το τόπι στην αυλή τους
το έπαιρναν και έβγαιναν έξω προκλητικά και το έκοβαν στα δύο με το μαχαίρι.

Την λύση θα την έδινε ο απέναντι που αφού θα τα έψελνε στον "δήμιο" της μπάλας θα έδινε χρήματα στην παρέα να αγοράσει άλλο τόπι από τον ψιλικατζή οποίος ευγνωμονούσε από μέσα του τον πρώτο γείτονα "τζιχαντιστή".

Το τόπι από την χρήση έπαιρνε σχήμα αυγού οπότε πήγαινε όπου ήθελε
και όχι όπου το έστελνες.