Ανακοίνωση της Λαϊκή Συσπείρωση Φωκίδας για την ανακήρυξη σε επίτιμο δημότη Δελφών της μεγαλομετόχου των ιχθυοκαλλιεργειών Γαλαξιδίου

Μετά από πολιτικούς, ακαδημαϊκούς, όλους αυτούς δηλαδή που εκπροσωπούν το πολιτικό και ιδεολογικό εποικοδόμημα αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, ήρθε η ώρα για τη δημοτική αρχή του Δήμου Δελφών να επιβραβεύσει, .....

να κάνει επίτιμο δημότη κάποιον που έχει και ασκεί την πραγματική εξουσία στον τόπο μας, δηλαδή αυτόν που έχει την οικονομική ισχύ. Τη μεγαλομέτοχο μιας μονοπωλιακής επιχείρησης του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών που δραστηριοποιείται στην περιοχή μας. Μια επιλογή συνεπή με τον ταξικό προσανατολισμό της πολιτικής που ασκεί ο Δήμος, απόρροια της ιδεολογίας που έχει η παράταξη της πλειοψηφίας και όσες παρατάξεις στηρίζουν αυτή την επιλογή, μαζί με τα αστικά κόμματα που αυτές εκφράζουν σε επίπεδο τοπικής διοίκησης.

Αλλά τι είναι αυτό που θέλει να τιμήσει η δημοτική αρχή με αυτή την επιλογή;

Μήπως το γεγονός πως η συγκεκριμένη εταιρία δίνει δουλειά σε 300 ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής; Γιατί δηλαδή, χάρη τους κάνει; Εξάλλου αυτοί δε βγάζουν όλη την παραγωγή; Απ’ τη δικιά τους εργασία δε γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των μετόχων της; Στο κάτω κάτω, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι εργαζόμενοι, θα μπορούσε μόνη της η μεγαλομέτοχος του ομίλου να λειτουργήσει τις εγκαταστάσεις, να συσκευάσει τα προϊόντα, να τα μεταφέρει, και τόσες άλλες εργασίες; Και η συγκεκριμένη εταιρία με τη συγκεκριμένη μεγαλομέτοχο που τόσο εκθειάζει η δημοτική αρχή να μην υπήρχε, κάποια άλλη εταιρία, με κάποιον άλλο μεγαλομέτοχο θα έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά. Με ακριβώς τους ίδιους στόχους: τη μεγιστοποίηση των κερδών τους με κάθε τρόπο.  

Τηρεί ισχυρίζονται τα προβλεπόμενα στα εργασιακά, στα θέματα υγιεινής & ασφάλειας στην εργασία. Μόνο που δεν κάνει τίποτε άλλο από εφαρμογή των νόμων και των κανόνων που επιβάλει η τάξη της μέσω των κυβερνήσεων, της ΕΕ. Νόμοι που ισοπέδωσαν τα μεροκάματα, εντατικοποίησαν την εργασία, έκαναν τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, για να αυγαταίνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Να θησαυρίζουν οι μέτοχοι από παχυλές αμοιβές διοικητικών συμβουλίων και μερίσματα βγαλμένα απ’ την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Και πρέπει οι εργαζόμενοι, κατά τη λογική της δημοτικής αρχής, να λένε και ευχαριστώ για τα ξεροκόμματα που τους πετάνε, τη στιγμή που 10 παράγει ο εργαζόμενος, 1 του επιστρέφεται σαν μισθός, ίσα ίσα για να φυτοζωεί και να πηγαίνει και την επόμενη μέρα στη δουλειά.

Για τις χορηγίες, δωρεές στο δήμο και αλλού που βαφτίζονται κοινωνική αλληλεγγύη, λες και μπορεί ποτέ ο εκμεταλλευτής να δείξει αλληλεγγύη στον εκμεταλλευόμενο, είναι απλώς η αποτύπωση του γεγονότος πως η συγκεκριμένη εταιρία αφήνει να πέσουν περισσότερα ψίχουλα απ’ το τραπέζι σε σχέση με άλλες, στο πλαίσιο της δικής της επιχειρησιακής λογικής. Λογική που προάγει τον κοινωνικό εταιρισμό και την κοινωνική ειρήνη εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να αυξάνει τα κέρδη της, να εξαγοράζει ανταγωνιστές και να γιγαντώνεται.

Ακόμα και τα προϊόντα που παρέχουν αυτές οι εταιρίες στα κοινωνικά παντοπωλεία κλπ, είναι από εκείνα που δεν μπορούν να βγουν στην αγορά για διαφόρους λόγους. Αποτελούν υπολογισμένη φύρα μέσα στην τιμή προϊόντος και στους ισολογισμούς των εταιριών. Που βρίσκεται η αλληλεγγύη εδώ; Μήπως τα δίνουν απ’ το υστέρημά τους; Για μια άλλου τύπου εμπορική συναλλαγή μιλάμε.    

Αλήθεια, αν όλα αυτά τα κέρδη που έχει αφαιμάξει η εταιρία απ’ τον ιδρώτα των εργαζομένων και την εκμετάλλευση των πόρων της περιοχής, δε μπαίνανε στα σεντούκια των μετόχων και των άλλων κηφήνων της κοινωνίας, αλλά γίνονταν σχολεία, κέντρα υγείας, αγροτικά ιατρεία με δωρεάν παροχές; Αν γίνονταν έργα υποδομής, αντισεισμικής,  αντιπλημμυρικής θωράκισης, με τους εργάτες να κάνουν κουμάντο στην εταιρία, σε κάθε εταιρία και την οικονομία, δε θα έβγαινε πολλαπλά κερδισμένος ο τόπος και οι άνθρωποί του, απ’ ότι με τη σημερινή κατάσταση;

Για το κείμενο της εισήγησης του θέματος στο δημοτικό συμβούλιο τι να σχολιάσει κανείς; Την υπέρμετρη κολακεία ή την ένδειξη υποτέλειας και το δέος στο πρόσωπο της μεγαλομετόχου που βγάζει μάτι;

Αυτό που είναι το πιο καταδικαστέο όμως, είναι η καλλιέργεια του κοινωνικού εταιρισμού, της λογικής του καλού εκμεταλλευτή με το δήθεν κοινωνικό πρόσωπο. Είναι η εμπέδωση της λογικής της ενσωμάτωσης κι εξαγοράς με λίγα ψίχουλα φιλανθρωπίας, που με τέτοιες πρακτικές η δημοτική αρχή φυτεύει στις συνειδήσεις των εργαζομένων της εταιρίας, στις οικογένειές τους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα του δήμου μας.