ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ....ΤΑ ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΑ

Παρουσιάζει:  ο Βίκτωρ Σαμπώ

Παλιά στο τραπέζι υπήρχε πάντα το συνοδευτικό ...

Η φασολάδα ήθελε την ρέγκα της....οι φακές τις σαρδέλες της....τα ρεβίθια την λακέρδα τους...

Σε άλλα μενού (τέλος πάντων άγνωστη η λέξη στις μαγικές αυλές της Αθήνας) δίπλα θα υπήρχε το σαλαμάκι ...η φέτα...οι ελιές..

Σαλάτα δεν θυμήθηκα ...άλλωστε ο παππούς έλεγε ότι τα λαχανικά είναι για τις γίδες.

Κατοχικό σύνδρομο βλέπεις και είχαν σιχαθεί τα χόρτα και τις λαχανίδες.

Το ψωμί πάντα άφθονο...να φαίνεται ολόκληρη η οκαδιάρικη φρατζόλα για να χορταίνει πρώτα το μάτι.

Ο μπακάλης σε πρώτη μόστρα είχε το ξύλινο κουτί με τις ρέγκες...το τσίγκινο με τις σαρδέλες και το άλλο με την λακέρδα. 

Παραδίπλα η μορταδέλα και της Λευκάδος...τα σαλάμια.

Η πρώτη με περισσότερο λίπος την θεωρούσαν θρεπτική ειδικά για τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι την τιμούσαν δεόντως.

Στο καφενείο τα συνοδευτικά του ούζου ήταν σε πιατάκι του καφέ....μια ελιά...μισή σαρδέλα και μερίδα φάκας ποντικού κεφαλίσιο της λύσσας.

Ένας γείτονας επιχείρησε τότε να φτιάξει μόνος του αλίπαστα ώστε να του στοιχίζουν φθηνότερα.

Βλέπεις το όσπριο το έτρωγες περισσότερο από μια φορά την εβδομάδα και μάλιστα μεσημέρι βράδυ όχι όπως τώρα.

Οπότε τα συνοδευτικά είχαν το κόστο τους...

Πήγε στην ψαραγορά στην Βαρβάκειο και αγόρασε μερικές οκάδες σαρδέλες φρέσκιες και είχε τις οδηγίες "ειδικού" από το καφενείο.

Ανέβηκε στην ταράτσα καλοκαίρι εποχή με τις σαρδέλες σε τσουβάλι πασπαλισμένες με χοντρό αλάτι.

 Τις πάτησε με βαριές πέτρες σύμφωνα με τις οδηγίες και τις άφησε να...παστώσουν.

Βάραγε ο ήλιος την ημέρα...έσφιγγε η ζέστη και η μυρουδιά θύμιζε πτώμα σε αποσύνθεση.

Τα περιπολικά της Αστυνομίας Πόλεων τότε ήταν κάτι μεγάλες Αμερικάνικες πολυμεταχειρισμένες Σέβρολετ δωρεά των συμμάχων μας.

Αναμμένος ο φάρος και έντρομοι οι αστυφύλακες έψαχναν για το πτώμα....
Για αρκετές ημέρες γελούσε η γειτονιά....