Ποια είναι η "Ρόζα" που έγινε ύμνος από τον Άλκη Αλκαίο, τον Θάνο Μικρούτσικο και το Δημήτρη Μητροπάνο.

 "Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία /  πώς η ιστορία γίνεται σιωπή"

Μας το έστειλε  με τις ευχές του ο φίλος  ο Γιάννης  από Θεσσαλονίκη , τον ευχαριστούμε  και  σας  το  παρουσιάζουμε  "περιποιημένο".  Σε  ένα  μαγαζί  στη  Θεσσαλονίκη η ''Ρόζα'' είναι το τιμώμενο πρόσωπο......

και όλοι την αποθεώνουν.  Η μουσική αφορά την αίσθηση της ακοής . Η μουσική είναι έρωτας, πάθος, είναι το παυσίπονο σου. σε δύσκολες στιγμές, το καταφύγιο σου.

Το τραγούδι θα μείνει για πάντα, το ίδιο και οι δημιουργοί του, ας μείνει όμως και η ιστορία πίσω από αυτό.

Η μουσική αφορά την αίσθηση της ακοής. Η μουσική είναι έρωτας, πάθος, είναι το παυσίπονο σου, σε δύσκολες στιγμές, το καταφύγιο σου. 

Το 1976 ο Άλκης Αλκαίος στέλνει ένα ποίημα στο Θάνο Μικρούτσικο. Ο συνθέτης εκστασιασμένος, το ντύνει με μουσική αμέσως. Η ώρα είναι όμως περασμένη, και ο συνθέτης αποσυνδέει το πιάνο από τα μηχανήματα, για να μην ενοχλήσει τους γέιτονες. Που να ήξερε πόσες φορές θα ακουγόταν στη διαπασών, και δεν θα ενοχλούσε κανένα. Το αποτέλεσμα της ηχογράφησης δεν είναι το επιθυμητό, και έτσι σε όσους καλλιτέχνες παρουσιάζεται, απορρίπτεται. Το τραγούδι μένει σε ένα συρτάρι. Δεν είναι η ώρα του ακόμα να ταξιδέψει.

20 χρόνια μετά ο Δημήτρης Μητροπάνος αποφασίζει να κάνει στροφή στη καριέρα του, και να τραγουδήσει κάτι διαφορετικό. Ο Ηλίας Μπενέτος, παραγωγός του, κλείνει ένα ραντεβού ανάμεσα στο Μητροπάνο και το Θάνο Μικρούτσικο. Αποφασίζουν να συνεργαστούν, και τη τελευταία στιγμή ακούν τη ''Ρόζα''. Όποιος δεν πιστεύει στη μοίρα, ας το ξανασκεφτεί. Το ηχογραφούν, η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου φέρνει σεισμό στο στούντιο ηχογράφησης, τα λόγια ψυχής του Άλκη Αλκαίου εισιτήριο για ένα προσωπικό ταξίδι σε άλλη διάσταση, η φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου βενζίνη σε πυρκαγιά. Στο στούντιο γιορτάζουν σαν να κερδίσαμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του τελικού. Ξέρουν τι έχουν δημιουργήσει, ξέρουν πως περάσανε στην αιωνιότητα. 

 ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ  -ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα

γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό

περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα

και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα

και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ’ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

                                    ΚΑΙ ΣΤΗΝ  ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ  ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΔΥΟ.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ  ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΙΗΤΗ ΑΛΚΗ ΑΛΚΑΙΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ "ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΠΑΡΝΑΣΣΟΥ"  ΕΔΩ.....

http://polydrososparnassou.blogspot.gr/2015/12/blog-post_191.html