ΤΟ ΧΑΝΙ ΤΩΝ ΘΗΒΩΝ

Παναγιώτης Δημάκης

Η Θήβα, Η επτάπυλος πόλις, με την μακρά και ένδοξη ιστορία, από τα χρόνια του Μύθου, υπήρξεν εμπορικό, πολιτιστικό, στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο, ευρισκομένη σε καίριο σημείο, τών οδικών αξόνων Β. Ν. αλλά και Α.Δ......

 Η επίκαιρη θέση, για την εξυπηρέτηση τού εμπορίου, ή πολυπαραγωγική και υδρόχαρη πεδιάδα, οι φίλεργοι κάτοικοι, συνέτειναν στην ανάδειξη της, ώς μίας, από τις πόλεις κράτη, πού διεκδίκησαν την ηγεμονία τών Ελλήνων. 

Οι επιδρομές, οι διηώσεις, οι καταστροφές πού υπέστη, τής στέρησαν, πολλά και σημαντικά μνημεία, ακόμα και τα ίχνη τής αρχαίας πόλεως, πού ενώ υμνήθηκε με " αναξιφόρμιγγας ύμνους", ετάφη, όπως τόσες άλλες, κάτω από τα συνεχώς ανανεούμενα οικοδομήματα.
 Ώς οδικός κόμβος όμως, ακόμη και στην παρακμή τής ισχύος της, εξακολουθούσε να έχει σφυγμό, λόγω τής προνομιακής της θέσεως, μεταξύ τών λιμένων τού Ευβοϊκού και τού Κορινθιακού κόλπου, Ανθηδώνας και Λιβαδόστρας κυρίως, εξαγωγής τών προϊόντων τής Βοιωτικής γής, εισαγωγών εμπορευμάτων, καθώς και σταθμού και διελεύσεως, αγγελιοφόρων, εμπόρων και στρατιωτικών σωμάτων, ταξιδιωτών, τήν συνακόλουθη, διακίνηση και ανταλλαγή τεχνικών και ιδεών, πού εξελίσσουν τον πολιτισμό, όλα αυτά μέσα από ένα πυκνό πλέγμα, σκυρό-στρωτων καρόδρομων και μονοπατιών. 

Αυτό μάς υπενθυμίζει, η φώτο αυτή, τού ΧΑΝΙΟΥ τών ΘΗΒΩΝ, με την εμβληματική, μνημειακή, τοξωτή είσοδο, μεσαιωνικού τύπου σιδηροδεμένη εξώπορτα, ενισχυμένη με χειροποίητα καρφιά. Μία κρεμάμενη αλυσίδα, φαίνεται να χρησιμεύει ώς σήμαντρο, για τούς καθυστερημένους μεταμεσονύκτιους ταξιδιώτες. Στα Χάνια αυτά , μέχρι την πρώτη δεκαετία, τού 1900, κατέλυαν οι ταξιδιώτες, οι αμαξάδες, τα υποζύγια κ.λ.π, μέχρι πού ο Σιδηρόδρομος, οι νέοι βελτιωμένοι δρόμοι και τελικά, τα αυτοκινούμενα οχήματα, τα οδήγησαν, ήδη ρυπαρά και απαξιωμένα , στην εγκατάλειψη και στήν φθορά. Η ελλιπής φωτογραφική αποτύπωση, τού Χανιού, δείχνει μία εμβληματική κατασκευή, πού ενδεχομένως θα αποτελούσε, ένα όπως και ήταν, ένα ακόμη σημείο αναφοράς, για τήν νεώτερη Θήβα, σάν ένα δείγμα καθημερινότητας, του κοινωνικού βίου τής εποχής, διαχρονικό και σήμερα, πού δέν στερείται χάριτος και αισθητικής αξίας. Θα προστεθεί εδώ, ένα απόσπασμα οδοιπορικού για τήν πόλη τής Θήβας, τής εποχής αυτής, γραμμένο από τον Γεώργιο Στρατήγη, πού επιφυλάσσει επαίνους, αλλά και σκληρή κριτική, για την πόλη τών Θηβών και τούς κατοίκους, "....από τα Παλαιοκούντουρα στο Κριεκούκι από τόν καρόδρομον εκείνο.....με τήν προκατακλυσμιαίαν άμαξα, όπου συχνά το τσαρουχοφόρον πόδι, τού αντικρυνού συνταξιδιώτη, εσφηνούτο αμειλίκτως, όλη την νύκτα, είς τα πλευρά μου....". Περιπέτειες εποχής 1900-1910, πού δεν τελείωναν εκεί, αφού είχαν συνέχεια και στό Χάνι, όπου, εκτός από τους διανυκτερεύοντες ταξιδιώτες, ήτο πλήρες ζωής και από άλλους ενοίκους, ζωύφια, έντομα, ποντικούς, ώστε η νύχτα να είναι μαρτυρική, για τούς διανυκτερεύοντες, όπως συνέβαινε τότε και στα καλύτερα σπίτια.