Ο τύπος που δεν άκουγε καλά....

Ο τύπος μπαίνει στο γραφείο του
ωτορινολαρυγγολόγου και αρχίζει να γδύνεται......

"Κύριέ μου", του λέει ο ωριλά, "λάθος έχετε κάνει. Ο
αφροδισιολόγος είναι ακριβώς δίπλα".

Απτόητος ο κύριος, συνεχίζει.

"Σας παρακαλώ", λέει ο γιατρός, "εγώ είμαι για τα αυτιά, τη
μύτη, τέτοια πράγματα. Δίπλα ακριβώς είναι ο αφροδισιολόγος!".

Τίποτε ο άλλος. Όχι μόνο γδύνεται, αλλά... αυτό που δείχνει (το... πουλί του
ντε!!!) είναι και σε μαύρο χάλι. Μελανιασμένο, πρησμένο, μια αηδία  σκέτη.

"Μα ... σταμάτα", του λέει ο κύριος. "Ξέρω γιατί έχω
έρθει".

"Γιατί;" ψελλίζει ο γιατρός.

"Άκου", του λέει ο κύριος. "Είμαι εργένης...". "Μαζί
με άλλους επτά εργένηδες", συνεχίζει ο κύριος, τρώμε μια φορά τη βδομάδα
μαζί και μετά παίζουμε ένα παιχνίδι...".

"Παιχνίδι; Τι παιχνίδι;".

"Να, σηκωνόμαστε γύρω από το τραπέζι, ακουμπάμε τα πουλιά μας επάνω,
κλείνουμε τα μάτια μας και με το δεξί του χέρι ο καθένας κρατάμε το παπούτσι
μας...".

Ο γιατρός έχει αρχίζει να τα ... παίζει.

"Και λοιπόν;" ρωτάει.

"Ε, ο πρώτος που λέει 'ψιτ'", συνεχίζει ο κύριος, "κοπανάει με
το παπούτσι του το πουλί του διπλανού του".

Έξαλλος ο γιατρός, ρωτάει, λοιπόν:

"Ε, και τι μπορώ να κάνω εγώ;".

Και ο κύριος απαντά:

"Να, αυτό το γ...ο το 'ψιτ' δεν
ακούω γιατρέ μου..."