Translate

ΕΡΩΧΟΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

....Πέμπτη 28 Μαρτίου σήμερα.....

Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Ο «Ανυπόμονος» παπάς της αντίστασης. – «Το ράσο μου ήταν μαύρο αλλά το πέρασμά μου λευκό» …


«Ένα θα σας πω μονάχα και να βγάλετε εσείς το συμπέρασμά σας. Ξέρετε τι θα πει να είσαι νηστικός, να είσαι βρεγμένος, να είσαι ξυπόλητος, ψειριασμένος, να παίζεις τη ζωή σου μονά -ζυγά και να τραγουδάς; Αυτή ήτανε η εθνική μας αντίσταση»
Το 1942 ήταν ηγούμενος στη μονή Δαδιού, τη σημερινή Αμφίκλεια. .....
Την ίδια εποχή ο περίφημος καπετάνιος του ‘Αρη Δημήτρης Δημητρίου ή Νικηφόρος εξουδετέρωσε τη γερμανική φρουρά του σιδηροδρομικού σταθμού Αμφίκλεια. Για αντίποινα οι Ιταλοί, που είχαν την ευθύνη του χωριού και για να δικαιολογηθούν στους Γερμανούς, εκτέλεσαν δέκα Έλληνες, ανάμεσα τους και 4 παιδιά που τα μάζεψαν από το χωριό ενώ έπαιζαν μπάλα.

 «Ο Άρης υπήρξε ο Ένας. Δεν υπάρχει άλλος. Ένας ο οποίος ήξερε να αξιοποιεί την προσφορά των πολλών. […] όλη η λάσπη που θέλησαν να ρίξουνε ακόμα και κάποιοι «σύντροφοι του», που να τους πάρει ο Θεός – όσοι  ζούνε ακόμα – ναξεβρομίσει ο τόπος, δεν μπόρεσε να τον αγγίξει …»
Τον Μάιο του 1943 οι Ιταλοί έκαναν έρευνες στο χωριό και τη γύρω περιοχή, τρομοκρατώντας τους κατοίκους. Τι είχε συμβεί; Το ΕΑΜ είχε απαγάγει και εκτελέσει τον Ιταλό φρούραρχο, τον άνθρωπο που είχε μαζέψει τα παιδιά από το παιχνίδι. Αυτό στάθηκε η αφορμή που ο ηγούμενος Γερμανός μαζί με άλλους έφυγαν από το χωριό και πήγαν στην Καλοσκοπή της Γκιώνας για να καταταγούν στον ΕΛΑΣ. «Εκεί πρωτοείδα τον ‘Aρη Βελουχιώτη.
[…] Με συνέστησαν στον Άρη. Στην αρχή μού λέει: «Παπούλη, καλύτερα να μείνεις στο μοναστήρι για να μας βοηθάτε από εκεί. Η προσφορά σου θα είναι μεγαλύτερη αν μείνεις εκεί που είσαι τώρα. Εδώ έχουμε κόσμο». «Δεν με σηκώνει πια ο τόπος, έφτασε ο κόμπος στο χτένι», του απάντησα. «Καλά, άμα είναι έτσι κάτσε, αλλά δεν θα αντέξεις. Είναι σκληρή η ζωή εδώ πέρα», μου λέει. –  «’Οσο αντέξω», του απάντησα διπλωματικά».
Οι νεοκαταταγέντες πήγαμε να γραφτούμε και να πάρουμε ψευδώνυμο. Καθόμασταν που λες σε μια αλάνα, και ο στρατολόγος, ο Λευτέρης Χρυσιώτης που αργότερα εξοντώθηκε με όλον τον λόχο του, μας έγραφε σε ένα τετράδιο. Εγώ βιαζόμουνα να με γράψει. -Καπετάν Λευτέρη εγώ τι ψευδώνυμο να πάρω; -Θα σου δώσω κι εσένα παππούλη. Τότε πετάχτηκε ο ‘Αρης που καθόταν πάνω σε ένα κούτσουρο και είπε: «Μην είσαι ανυπόμονος, θα σου δώσουμε κι εσένα». Έτσι μου έμεινε το «ανυπόμονος». [από συνέντευξη στο Ντίνο Γιώτη στην «Ελευθεροτυπία» το 1999]
Πήρε μέρος σε όλες τις μάχες. Μπροστάρης και ατρόμητος. Υπερασπίστηκε τα χώματα και τις πεζούλες της πατρίδας του, υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Κυνηγήθηκε αργότερα, βασανίστηκε, δικάστηκε μέχρι τα χρόνια της εφτάχρονης δικτατορίας, αθωώθηκε και πέθανε τελικά στα 92 του χρόνια το 2004, παραμένοντας παπάς όπως το ήθελε. Μια ηρωική μορφή της Εθνικής αντίστασης που δεν ευτύχησε να τα έχει καλά με όλους τους ιστορικούς, ιδιαίτερα τους στρατευμένους, γεγονός που τον κράτησε αρκετά χρόνια μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που άλλωστε ποτέ του δεν την επεδίωξε. Αντίθετα. Αν είναι να κρατήσουμε κάτι από αυτό τον παπά της αντίστασης και που τον χαρακτήριζε σε όλη τη ζωή του στα βουνά είναι ο χαρακτηρισμός που το προσέδωσε ο Άρης. Ανυπόμονος.
Τούτες τις μέρες λοιπόν που είθισται να ευχόμαστε και να ανταλλάσσουμε ευχές στην αλλαγή του χρόνου, ευχόμαστε κι εμείς με τη σειρά μας  να είμαστε και να ζήσουμε ανυπόμονοι. Η υπομονή σκλαβιές κλωσάει. Τα χρόνια της υπομονής μας σκλάβωσαν. Καιρός να πάμε αλλιώς. Ανυπόμονοι μέχρι να κατακτήσουμε όλα όσα μας ανήκουν.
inred.gr

10 σχόλια:

  1. Ο ΠΑΠΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΑΜ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΝΤΕΟ31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:30 μ.μ.

    https://www.youtube.com/watch?v=wfYNjkiQSuY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΕΝΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΡΗΣ ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ . ΒΙΝΤΕΟ.31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:33 μ.μ.

    https://www.youtube.com/watch?v=9pV9f0vM08Q

    Την 1η Ιουνίου 1943 ο Άρης συγκροτεί ένα τμήμα 80 επιλεγμένων ανταρτών της Ρούμελης, με επικεφαλής τον έμπιστο Πελοπίδα, τον Παπούα (Νίκο Διένη) και τον Ωρίωνα (Γιάννη Μιχαλόπουλο). Τη νύχτα της 19ης Ιουνίου οι αντάρτες περνάνε με εφτά βάρκες από το μικρό λιμανάκι του Μαραθιά στην παραλία Λαμπίρι, δυτικά του Αιγίου. Σκοπός τους, η ενίσχυση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο.
    Εκείνες τις μέρες εμφανίζεται και ένας ασυνήθιστος ιερωμένος. Είναι ο αρχιμανδρίτης Γερμανός, κατά κόσμον Γερμανός Δημάκος, ηγούμενος της Μονής Αγάθωνος, κοντά στην Υπάτη, και ταυτόχρονα επόπτης της Μονής Δαδίου και πρόεδρος της ίδιας κοινότητας. Από την αρχή του ένοπλου αγώνα είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στους αντάρτες της περιοχής του, γι’ αυτό τον Απρίλιο είναι πια καταζητούμενος και αναγκάζεται να φύγει στο βουνό. Ο αρχιμανδρίτης Γερμανός όμως προσχώρησε στον μόνιμο ΕΛΑΣ και πιο συγκεκριμένα κατευθείαν στον Άρη. Είναι το πρόσωπο – το τελευταίο – που έρχεται να συμπληρώσει τον κύκλο των στενών συντρόφων του αρχηγού και να γίνει γνωστός ως «ο παπάς του Άρη».
    Ο πάτερ Ανυπόμονος θα ακολουθήσει τον αρχηγό παντού όπου πάει, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο, στην Πελοπόννησο. Η επίσημη θέση του είναι Στρατιωτικός Ιερέας του ΓΣ ( Γενικού Στρατηγείου), αλλά στις μάχες βρίσκεται με το όπλο στο χέρι και σταυρωτά φισεκλίκια. Όταν μπαίνουν σε χωριό, ξεζώνεται τα άρματα, φοράει το καλιμαύχι του και ανοίγει την εκκλησία να λειτουργήσει. Αυτός ο απίστευτης ζωντάνιας, ωριμότητας και πατριωτικής φλόγας ιερωμένος πολύ γρήγορα θα κερδίσει
    την εκτίμηση και τον θαυμασμό του αρχηγού.
    Ο Γιώργος Δημάκος, πέθανε στις 9 Ιουνίου 2004 στην Λαμία, σε ηλικία 92 χρονών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:35 μ.μ.

    http://www.lifo.gr/team/sansimera/35598

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ...31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:37 μ.μ.

    http://info-war.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%87%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BA/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΑΤΕΡ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ. :«δεν δικαιούνται μόνο οι αυτοαποκαλούμενοι «εθνικόφρονες" να είναι χριστιανοί !!31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:43 μ.μ.

    π. Ανυπόμονος:«δεν δικαιούνται μόνο οι αυτοαποκαλούμενοι «εθνικόφρονες» να είναι χριστιανοί!»

    Σὲ κάποια στιγμή, ἐνῶ εἴχαμε τακτοποιηθεῖ ὡραῖα, οἱ σκοπιὲς ἦταν στὶς θέσεις τους καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἤμασταν ξαπλωμένοι, μοῦ λέει ὁ Ἄρης:

    «Παπούλη, τὶ μέρα εἶναι αὔριο;».

    «Τρίτη…», τοῦ ἀπαντῶ.

    «Πόσες ἔχει ὁ μήνας;».

    «Αὔριο, δέκα ὀκτώ…».

    «Δὲν γιορτάζω;».

    «Δὲν ξέρω ἂν γιορτάζετε…».

    «Δὲν μὲ λένε Θανάση;».

    «Θανάση σᾶς λένε, ἀλλὰ δὲν ξέρω ἂν γιορτάζετε αὔριο…».

    «Μὲ λένε Θανάση καὶ γιορτάζω αὔριο. Εἶναι τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου…Θὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία αὔριο, πρωὶ-πρωί…».

    Καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς ὅλους τοὺς μαυροσκούφηδες, συνέχισε:

    «Λοιπὸν συναγωνιστές, θὰ πᾶτε ὅλοι στὴν ἐκκλησία μὲ προσοχή. Θ’ ἀνάψετε ὅλοι κεριά. Θὰ προσκυνήσετε τὶς εἰκόνες. Θὰ σταθεῖτε προσοχὴ καὶ δὲν θέλω νὰ διαπιστώσω καμμίαν ἀταξία, γιατὶ θὰ τὴν τιμωρήσω αὐστηρά. Θὰ δεῖτε τὶ θὰ κάνω ἐγὼ κι ὁ πάτερ Ἀνυπόμονος καὶ τὸ ἴδιο θὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Θὰ πᾶμε νὰ πάρουμε κι ἀντίδωρο, θὰ φιλήσουμε καὶ τὸ χέρι τοῦ παπᾶ…».
    Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωὶ πήγαμε στὴν ἐκκλησία, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ Θεία Λειτουργία· μπροστὰ ὁ Ἄρης, μετὰ ἐγὼ καὶ ἀκολουθώντας ὅλοι οἱ μαυροσκούφηδες στὴ σειρά. Ἀνάψαμε τὸ κεράκι μας καὶ ἀσπασθήκαμε τὶς ἱερὲς εἰκόνες πρὸς μέγαλη ἔκπληξη τῶν χωρικῶν καὶ τοῦ παπα-Λάμπρου Τσέτσου, ἐφημερίου τοῦ χωριοῦ. Τοὺς ἔκαμε φοβερὴ ἐντύπωση ποὺ εἶδαν ν’ ἀνάβουν κερὶ οἱ ἀντάρτες καὶ ν’ ἀσπάζονται τὶς ἱερὲς εἰκόνες. Καὶ μάλιστα ὁ Ἄρης! Γι’ αὐτοὺς ὁ Ἄρης ἦταν ὁ σφαγέας, ὁ ἄθεος ποὺ καίει τὶς εἰκόνες, ποὺ σπάει τοὺς Σταυρούς, ποὺ κάμει χίλιες δυὸ ἱεροσυλίες!

    «Οἱ ἀντάρτες τοῦ ΕΛΑΣ βεβηλώνουν ἐκκλησίες, καῖνε καὶ καταστρέφουν εἰκόνες…».

    Ἔτσι τοὺς ἔλεγαν κι ἀκόμη ἔτσι τοὺς λένε. Και, δυστυχῶς, δὲν εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ τὰ πιστεύουν καὶ τὰ διακηρύσσουν κιόλας αὐτά, γενικεύοντας αὐθαιρέτως περιπτώσεις ποὺ συνέβησαν μερικὰ χρόνια ἀργότερα, κατὰ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο, καὶ χρεώνοντάς τις στὴν Ἐθνικὴ ἀντίσταση 1941-44. Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴν ἄποψη, ποὺ ἀπὸ πολιτικὲς σκοπιμότητες προκύπτει καὶ αὐτὲς ἐξυπηρετεῖ, μόνον ὅσοι ἔχουν τὸ ἐξαιρετικὸ προνόμιο νὰ θεωροῦνται «ἐθνικόφρονες», μόνον ἐκεῖνοι δικαιοῦνται νὰ εἶναι χριστιανοί!
    Αρχιμ. Γερμανὸς Δημᾶκος – Πάτερ Ἀνυπόμονος, Στὸ βουνό, μὲ τὸν Σταυρό, κοντὰ στὸν Ἄρη

    Από το "Αδράχτι". Το πρωτοείδα στη "Θεολογία Μεσοπέλαγα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο ΣΤΑΥΡΟΣ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΜΙΑ ΣΑΛΠΙΓΓΑ ΚΑΙ...31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:55 μ.μ.

    Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Γερμανού (π. Ανυπόμονου) «Στο_βουνό με τον Σταυρό κοντά στον Άρη»

    Γνωρίζω τον Άρη

    Τα παιδιά της Οργανώσεως μας συνέστησαν στον Άρη,(Άρης Βελουχιώτης - Αθανάσιος Κλάρας) εμένα και τον Παπαλεβέντη (π. Κωνσταντίνος Παπαλεβέντης (Παπαφλέσσας), εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Βλασσίου στο Δαδί Φθιώτιδος). Μίλησαν με ενθουσιασμό για τη δουλειά που κάμαμε στο Δαδί, την προσφορά μας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κ.λπ.. Μετά από αυτά λένε στον Άρη:
    «Τώρα ο πάτερ Γερμανός θέλει να ’ρθει στον μόνιμο ΕΛΑΣ. Ο παπα-Κώστας θα γυρίσει μαζί μας».
    «Να γυρίσει και ο άλλος παπούλης μαζί σας, γιατί εκεί θα προσφέρει περισσότερα απ’ ότι εδώ», τους λέει ο Άρης.
    «Καπετάνιε μου, δεν με σηκώνει άλλο το κλίμα κάτω, γιατί με κυνηγάνε οι Ιταλοί», παρεμβαίνω στη συζήτηση εγώ, για να εξηγήσω την επιθυμία μου να βγω στο βουνό.
    «Τότε το πράγμα αλλάζει. Αλλά θ’ αντέξεις παπούλη μου; Είναι σκληρή η ζωή στο Αντάρτικο», μου λέει ο Άρης.
    «Θα έρθω κοντά σας και όσο αντέξω», του απαντώ.
    «Εντάξει, λοιπόν, παπούλη μου», συμφωνεί ο Άρης και δίνουμε τα χέρια.

    Μια σημαία και μια σάλπιγγα

    Είχαμε βρει τον Άρη μέσα σ’ ένα μαγαζάκι της Κουκουβίστας. Κοντά του, εκτός των ανταρτών, ήταν και ο Άγγλος ταξίαρχος Έντυ Μάγιερς, ο οποίος εκείνη την ώρα μιλούσε με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, μέσω ενός ασυρμάτου που είχαν τοποθετημένο πάνω σ’ ένα τραπέζι του μαγαζιού. Ήταν εκεί και ο δικηγόρος Αλέκος Σεφεριάδης, για τον οποίο ο Άρης αργότερα δεν εξεφράζετο κολακευτικά, γιατί τον θεωρούσε πράκτορα των Άγγλων.
    Πρώτη φορά έβλεπα τόσους αντάρτες μαζεμένους και ήσαν ντυμένοι μ’ ένα σωρό διαφορετικές ντυμασιές: Άλλος φόραγε φουστανέλλα, άλλος ντουλαμά, άλλος ιταλική στολή, άλλος γερμανική, άλλος αγγλική. Ένα σωστό μωσαϊκό από ντυμασιές και οπλισμό.
    Ανάμεσα σε όλους ξεχώριζε ο γερο-Τσεκούρας (Νίκος Καρβέλης από το Καπνοχώρι, 70 ετών). Αυτός φορούσε φουστανέλλα, κάλτσες, καλτσοδέτες με φούντες, τσαρούχια με φούντες και φέσι...
    κόκκινο. Είχε και ωραία γενειάδα. Αυτός ήταν ο σημαιοφόρος της ομάδος του Άρη. Ο Άρης τον έλεγε «Πατέρα» κι εκείνος τον προσφωνούσε «Παιδί μου, Άρη». Αυτός, λοιπόν, ο γερο-Τσεκούρας κράταγε τη σημαία την ελληνική, και στον ιστό της είχε Σταυρό μπρούτζινο που λαμποκοπούσε. Δεν είχε έλθει ακόμη, βλέπετε, η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» των τεκτόνων-μασώνων απριλιανών συνταγματαρχών, για να αφαιρέσει από τον ιστό της ελληνικής σημαίας τον Σταυρό!... Η σημαία που κράταγε ο γερο-Τσεκούρας είχε και γράμματα επάνω που έλεγαν: «Ελευθερία ή Θάνατος»!
    Δίπλα στον γερο-Τσεκούρα ήταν ο Γιώργης Φουσέκης, αγνό παιδί από το Προσήλιο της Αμφίσσης. Αυτός ήταν ο σαλπιγκτής μας. Φόραγε ντουλαμά και κάλτσες και τσαρούχια με φούντες και φάριο. Αυτό το δύστυχο παιδί σκοτώθηκε στους Γαργαλιάνους τον Δεκέμβριο του 1944. Εγώ το εκήδευσα. Τι καλό παιδί που ήταν… χωριατόπαιδο, τσοπανόπουλο αγνό.
    Αυτή την ελληνική σημαία και αυτή τη σάλπιγγα βρήκα μπροστά μου όταν βγήκα στο βουνό και αυτά ακολούθησα, με τη βεβαιότητα ότι κι εγώ, με τον τρόπο τον δικό μου, συνεχίζω την παράδοση του ελληνικού ράσου σε παρόμοιες περιπτώσεις, όπου η πατρίδα μας βρίσκεται εμπερίστατη και το Γένος μας κινδυνεύει. Δεν βρήκα κόκκινη σημαία με σφυροδρέπανο ούτε κομμουνιστικά κηρύγματα ούτε ξενόφερτα σύμβολα!
    Ωστόσο, κι εγώ και όλοι όσοι βγήκαμε στο βουνό, για να προσφέρει ο καθένας μας ότι μπορούσε για τη λευτεριά της πατρίδος μας, θεωρούμεθα από το μετεμφυλιακό κράτος, αλλά και από την αδιάκριτη Ιεραρχία της Εκκλησίας μας κομμουνιστές, βούλγαροι, εχθροί της πατρίδος, πουλημένοι, προδότες, αντίχριστοι!...
    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ -2ο ΜΕΡΟΣ(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)31 Δεκεμβρίου 2016 στις 12:57 μ.μ.

    .......
    Έπρεπε να περάσουν κοντά σαράντα χρόνια για να αναγνωρισθεί επιτέλους η Εθνική Αντίσταση —όπως, τέλος πάντων αναγνωρίσθηκε— κι όμως υπάρχουν ακόμη και σήμερα άνθρωποι που διακατέχονται από τις ίδιες ιδεοληψίες και από αυτά τα αισθήματα, παρά τα δεινά που επεσσώρευσαν στην πατρίδα μας με κορυφαία την επτάχρονη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967 και την τουρκική κατοχή σχεδόν της μισής Κύπρου από τον Αττίλα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.
    Η στάση τους μας φέρνει πάντα την αγανάκτηση, γιατί μας πνίγει αυτή η αδικία. Ούτε ηθικές ούτε υλικές αμοιβές ζητήσαμε ποτέ. Μόνο να μας αφήσουν ήσυχους και να μη μας βλέπουν ως εχθρούς της πατρίδος μας. Αμοιβή μας— για την οποία ποτέ δεν διαμαρτυρηθήκαμε— είναι το αίμα που προσφέραμε στον βωμό της Ελευθερίας, η ορφάνια και ο κατατρεγμός, οι νεκροί μας και τα τραύματά μας, οι φυλακές και τα ξερονήσια, οι εκτελέσεις και τα βασανιστήρια, η ξυπολησιά και η ψείρα, τα κρυοπαγήματα και οι ρευματισμοί, από τις συνέπειες των οποίων υποφέραμε και υποφέρουμε σε όλη τη ζωή μας.

    «Λειτουργιά που χρόνια μας έχει λείψει!»

    Από την Ανατολή φύγαμε για το χωριό Κολοκυθιά, κατεβήκαμε μία πλαγία που τη διαδέχθηκε ένας μεγάλος ανήφορος για να φθάσουμε εκεί.
    Όταν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε, μου λέει ο Άρης:
    «Δώσε μου, Παπούλη, το σακκίδιό σου, να το κρεμάσω στη σέλα του αλόγου μου».
    «Δεν πειράζει, Αρχηγέ», του απαντώ. «Ας το κουβαλάω φορτωμένος για να συνηθίζω».
    «Όχι», μου λέει. «Πρέπει να κάνουμε οικονομία δυνάμεων».
    Τελικά του το έδωσα. Ήταν ο μόνος έφιππος μεταξύ αυτών που εκείνη τη μέρα ήμασταν μαζί του. Είχε ένα παληάλογο, που μου θύμιζε τον Ροσινάλντε, το σκελετωμένο άλογο του Δον Κιχώτη. Του το είχε δώσει ένας μπάρμπας του, Γάκης Μηνογιάννης λεγόμενος, που είχε ένα μεγάλο κτήμα με σπίτι πιο έξω από το χωριό Λευκάδα, στις όχθες του ποταμού Ρουστιανίτη. Κι επειδή ο Μηνογιάννης ήταν μπάρμπας του Άρη τον λέγαμε και εμείς «μπάρμπα του ΕΑΜ».
    Φθάσαμε στην Κολοκυθιά κι εκεί διανυκτερεύσαμε. Το πρωί, όταν συγκεντρωθήκαμε για να κινήσουμε για τον προορισμό μας είδα στην πλατειούλα του χωριού πολλούς Λυχνιώτες, οι οποίοι πολλοί με χάρηκαν, όπως κι εγώ εκείνους. Είχαν έλθει εκεί μεταφέροντες τρόφιμα και άλλα εφόδια με τα ζώα τους.
    Φεύγοντας από την Κολοκυθιά, στον δρόμο που πάει για τη Ράχη Καρπενησίου, ανάμεσα στα χωριά Αργύρια και Κυριακοχώρι, βρήκαμε μία πηγή μέσα στα έλατα και καθίσαμε να φάμε ότι πρόχειρο είχε ο καθένας. Έβγαλα και εγώ τις λειτουργιές και το τυρί που μου είχε δώσει ο παπα-Αλέκος και πρόσφερα στον Άρη. Εκείνος, παίρνοντας μια λειτουργιά στα χέρια του τη φίλησε μ’ ένα σκαστό φιλί λέγοντας:
    «Βλέπετε, συναγωνιστές; Για να ‘χουμε τον Παπούλη μαζί μας, τρώμε και λειτουργιά, που χρόνια πολλά μας έχει λείψει!...»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο Αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος dadi-amfikleia.blogspot.gr31 Δεκεμβρίου 2016 στις 1:00 μ.μ.

    http://dadi-amfikleia.blogspot.gr/2012/10/blog-post_26.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ Θ ΖΑΧΑΡΑΚΗ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΑΘΩΝΟΣ.31 Δεκεμβρίου 2016 στις 1:15 μ.μ.

    Στον Παππά της Αντίστασης, Αρχιμανδρίτου Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος
    Αφιερώνεται στο Σεβαστό μου Γέροντα, π. Γερμανό Δημάκο, τον Παππά της Αντίστασης

    Που πας Παππά κατά βουνά
    σε σέλα φωλιασμένος
    για σπηρουνιάζεις τ’ άλογο,
    πού πας αλαφιασμένος;

    Μην είσαι γέρος άρρωστος,
    μη νια, μη παλληκάρι
    και φεύγεις ακουβέντιαστος
    την Κοινωνιά να πάρει;

    Μη μπήκε οχτρός της πίστης μας
    στη μάνδρα τη δικιά σου
    και τρέχεις ασταμάτητα
    να σώσεις τα παιδιά σου;

    Μα βγήκες έξω απ’ το χωριό
    κι ακόμα βλέπω τρέχεις
    πες μας ποιος είναι ο πόνος σου
    και ποια φροντίδα έχεις;

    Μας λεν πολλά τα μάτια σου
    μα δε μιλάει το στόμα
    το ζώο πώς το δασκάλεψες
    και δεν πατάει στο χώμα;

    Δυο λόγια στάσου να μας πεις
    να μάθουν τα παιδιά σου,
    μην είν’ ανάγκη Γέροντα
    για νάρθουμε κοντά σου.

    Παιδιά μου, φώναξε ο Παππάς
    και τ’ άλογο εστάθη
    ξανάρθαν δύσκολοι καιροί
    σαν η Πατρίδα εχάθη.

    Εκεί π’ άνάβα στην Παναγιά
    την άγια κανδηλά της,
    είδα την όψη της χλωμή
    βροχή τα δάκρυά της.

    Μη χάνεις χρόνο Γέροντα
    άκουσα τη φωνή Της
    τη δοξασμένη σου γενιά
    τη ζώσαν οι οχτροί της.

    Φράγκοι πλακώσαν βάρβαροι
    στην πόρτα της φυλής σου
    μολέβουν τ’ άγια χώματα
    ποδοπατούν τη γη σου.

    Άφησα ΄κει το λαδερό
    γονάτισα μπροστά Της
    τα μάτια μου καρφώθηκαν
    στη φλογερή ματιά Της.

    Λόγια δεν έλεγα πολλά
    τα λίγα μια κουβέντα,
    Βοήθησέ μας Δέσποινα
    σαν τότε, το εικοσιένα.

    Αυτά κουβέντιασα πρωί
    με τη Βασίλισσά μου
    φόβο δε νιώθω πάνω μου,
    εθάρρησε η καρδιά μου.

    Κοντά μου ελάτε Χριστιανοί
    να σώσουμε τη χώρα
    να διώξουμε τους τύραννους
    τη φράγκικη τη μπόρα.

    Έτσι τους είπε ο Παππάς
    κι έφυγε από σιμά τους
    κι εκείνοι ροβολήσανε
    και τρέχανε κοντά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στην φωτογραφία δεν εικονίζεται ο παπα-Ανυπόμονος, ο ιερέας είναι ο παπα-Κουμπούρας (δολοφονήθηκε το το 1943).

    ΑπάντησηΔιαγραφή