1940: Η ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ (ΣΟΥΒΑΛΑ) ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟ - ΙΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

                                                          Δημήτριος Νικολάου Ανάγνος....

Από το βιβλίο του Γιάννη Μαρρέ ΄΄ ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ – ΣΟΥΒΑΛΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ΄΄ , διαβάζουμε για τις καταγεγραμμένες αφηγήσεις στον ΄΄ΠΑΡΝΑΣΣΟ΄΄ που αναφέρονται στους συμπατριώτες μας που έλαβαν μέρος στον πόλεμο του 1940.....

-          Ο Θανάσης  Νικ. Βαλάσκας αναφερόμενος στο θάνατο του Δημητρίου Ανάγνου, μεταξύ άλλων γράφει.

<<… Όλη τη μέρα βαστήξαμε άμυνα. Είχαμε μεγάλες απώλειες. Το απόγευμα βαρέθηκε ο Μήτσος. Εγώ την ώρα που σκοτώθηκε ο Μήτσος είχα πάει αποστολή ως σύνδεσμος για να ειδοποιήσω την 2^α διμοιρία ( υπολοχαγό Καστρίτη) να προσέχει δεξιά μας τους Ιταλούς που δεν μπορούσαμε εμείς να δούμε.

Γυρίζοντας από τη δύσκολη και πολύ επικίνδυνη αποστολή, γιατί βαλλόταν αυτό το μέρος από παντού, μου είπε ο συνάδελφός μου Γκούρας από το Καρπενήσι και ο Κώστας Ταλάντης από τη Σεγδίτσα ότι ο Μήτσος σκοτώθηκε.

Συγκεκριμένα μου είπαν ότι τον χτύπησε βλήμα πυροβολικού και το πτώμα του κύλησε προς τα κάτω γιατί το μέρος είχε μεγάλη κλίση. Από αγάπη και ενδιαφέρον για το Μήτσο μήπως ήταν τραυματίας είπα στο λοχαγό μου Κάρολο από τη Δωρίδα, να μου δώσει έναν άνδρα για να πάμε να βρούμε τον Μήτσο.

Με τον ίδιο λοχαγό και τον Κώστα Ταλάντη κατεβήκαμε σουρουπώνοντας στην πλαγιά και βρήκαμε τον Μήτσο με ανοιχτά τα χέρια πάνω σε μια κοκορέτσα κοντά σ’ ένα βραχάκι. Τον πλησιάσαμε και διαπιστώσαμε ότι ήταν νεκρός.

Επειδή στο μεταξύ νύχτωσε και δεν μπορούσαμε να τον πάρουμε εκείνη την ώρα για να τον θάψουμε αποφασίσαμε να τον πάρουμε πρωί – πρωί πριν αρχίσουν οι μάχες.

Τα μεσάνυχτα όμως μας ήρθε διαταγή από το Σύνταγμα να εγκαταλείψουμε αμέσως το ύψωμα και να φύγουμε. Έτσι δεν μπορέσαμε να πάρουμε το Μήτσο και έμεινε άταφος στο σημείο που τον βρήκαμε>>.

-          Ο Χρήστος Θ. Κορτσέλης για το θάνατο του Τάσου Καραχάλιου στο αφήγημά του στην εφημερίδα ΄΄ Παρνασσός΄΄, μεταξύ των άλλων γράφει.

<< ….Εκεί μας βρήκε ο συμπατριώτης μας Τάσος Καραχάλιος. Ήταν στον 3^ο λόχο και ελεύθερος ιατρού για 4 ημέρες με ελαφρύ τραύμα στο χέρι. Ήθελε μια ημέρα ακόμα για να ξαναπάει στο λόχο του. Του είπαμε με τον Στοφόρο το Βέλλιο να καθίσει μαζί μας. Την άλλη μέρα ξαναπαίρνω τα τρόφιμα και ξεκινήσαμε με τον Τάσο για τη διμοιρία.

Μέσα στο Χωριό έβαζε το Ιταλικό πυροβολικό. Εκεί χωρίσαμε, εγώ για τη διμοιρία μου και ο Τάσος για το γιατρό, ν’ αλλάξει το τραύμα του. Όταν μοίρασα τα τρόφιμα στη διμοιρία γύρισα πίσω. Στο δρόμο συνάντησα τον συγχωριανό μου Ταξιάρχη Δεληγιάννη, που μου είπε για τον Τάσο.

<< πηγαίνοντας για τον γιατρό τον βρήκε μια οβίδα, που έσκασε κοντά του. Ένα κομμάτι οβίδας τον βρήκε στο πόδι και έκοψε την αρτηρία. Πέθανε από αιμορραγία και τον έθαψε ίδιος>>.

-          Ο Δήμος Δεληγιάννης αναφερόμενος στο θάνατο του Κώστα Αθ. Λιάρτη, μεταξύ άλλων, γράφει.

<< …. Στις 2 Δεκεμβρίου 1940 έφτασε ο λόχος μας στο ύψωμα 669. Την άλλη ημέρα κάναμε επίθεση και χάσαμε πολλούς άντρες, γιατί το ύψωμα αυτό ήταν πολύ καλά οχυρωμένο και οι Ιταλοί ήταν μέσα στα χαρακώματα, πολύ καλά ταμπουρωμένοι.

Ευτυχώς που της Αγίας Βαρβάρας φτάσανε 5 δικά μας πυροβόλα που από το πρωί ως το απόγευμα χτύπησαν το ύψωμα 669, που κατείχαν οι Ιταλοί, οι οποίοι έπαθαν μεγάλη καταστροφή και όσοι γλύτωσαν οπισθοχώρησαν. ΄Έτσι εμείς προχωρήσαμε χωρίς αντίσταση και σε λίγες ημέρες φτάσαμε στα υψώματα του Τεπελενίου. Το Τεπελένι ήταν οχυρωμένο. Στις 19 Δεκεμβρίου 1940 κάναμε μεγάλη επίθεση. Εκεί τραυματίστηκε ο Κώστας ο Λιάρτης.

….. Ο Κώτας είχε τραυματισθεί στο στήθος δεξιά. Εγώ τότε, Ο Γιώργος ο Παπαθύμιος και ο Στάθης Ανάγνος του Χρήστου τον πήραμε, του δέσαμε το τραύμα και μέσα από τα χιόνια τον φέραμε με κόπο ξημερώματα της άλλης ημέρας στο δρόμο προς το Αργυρόκαστρο. Εκεί τον παρέλαβε τραυματιοφορέας, και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε>>.

Παλικαριά και γενναιότητα έδειξαν οι Έλληνες στρατιώτες στον πόλεμο του 1940, απ’ όπου κι αν ήταν οι στρατιώτες αυτοί.

300 περίπου από το σύνολο των Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν τους Ιταλο – Γερμανούς επιδρομείς,  στον πόλεμο του 1940, ήταν Σουβαλιώτες, και 10 από αυτούς έπεσαν ηρωικά στα πεδία των μαχών για τη λευτεριά της πατρίδας μας.

1940: Οι Σουβαλιώτες στον Ελληνο- Ιταλικό πόλεμο

Η Σουβάλα στον Ελληνο – Ιταλικό πόλεμο έχασε 10  παλικάρια της.

Αδαμόπουλος Ιωάννης του Γεωργίου

Ανάγνος Δημήτριος του Νικολάου

Διαμαντώνης Ιωάννης του Παναγιώτη

Καλλιμάνης Αθανάσιος του Κωνσταντίνου

Καραχάλιος Αναστάσιος του Ευσταθίου

Λιάρτης Κωνσταντίνος του Αθανασίου

Παναγιώτου Ιωάννης του Αθανασίου

Πλατιάς Ηλίας του Ιωάννη

Τοπάλης Δημήτριος του Λουκά

Τσαρμακλής Χρήστος του Χαραλάμπους

Αναδημοσίευση από Polydrosos Parnassou