Το ερειπωμένο σήμερα καφωδείον (café-chantant), πρώην Οινοπωλείον Τζιχριτζή (;) λιθόκτιστο, με ενσωματωμένους, τούς αρχαίους δόμους κάτω και σιδηροδοκό, πού διαπερνά οριζόντια, την πόρτα και τα δύο παράθυρα. Παλαιότερα, στο πάνω μέρος, στο σοβά, υπήρχε, η επιγραφή café-chantant …Τζιχρ…...
Το καφωδείον αυτό, στέγασε την Decadence της Ελάτειας και της ευρύτερης περιφέρειας, κατά την διάρκεια του Μεσοπολέμου, με ιέρειες την Ματθίλδη (αγνώστου καταγωγής), τις χορεύτριες Τακουϊ και Συρανώ. Τα πρόσωπα αυτά, είναι σήμερα, μία σκιώδης ανάμνηση, άν και μνημονεύονται περιστασιακά, είναι για την τεκτονική ταραχή, πού επέφεραν στην αδιατάρακτη γαλήνη, σε μία επαρχιακή πόλη, πού διψούσε για τον δικό της μύθο.
Είναι όμως χρήσιμα όλα αυτά και για την καταγραφή του κοινωνικού πλαισίου τότε, με αυτές τις αναιρετικές τακτικές, τους άσεμνους χόρους με τα κρόταλα στα τραπέζια, μέσα σε σύννεφα καπνού και με τους οξείς ήχους οργάνων, πού διετάρασσαν τη νύκτα. Στις ρούγες, στα παραδοσιακά σημεία, τις παρόδους, όπου συγκεντρωμένες οι γυναίκες (Γ’ναικοτούμπανο) με απίστευτες επιδόσεις φαρμακερών σχολίων, κριτικών και ψόγου, παρά επαίνου,* κυκλοφόρησεν και διεσώθη, το ακόλουθο τετράστιχο «… τα μάθατε τι έγινε μέσα εις το Δραχμάνι, η … σήκωσε καινούργιο μπαϊράκι, καλά ήταν … να κέρναγες μπεκρήδες, παρά τον λόγο που έδωκες, ότι αγαπάς τους άνδρες...» (οι τελείες αποκρύπτουν το όνομα) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου