«…ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο…»

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος/ δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και/ για το δίκιο» έγραφε ο ποιητής Τάσος Λειβάδιτης......

Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης σήμερα και οι «αρμόδιοι», από τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν, μέχρι τους ηγέτες των χωρών του «πολιτισμένου» κόσμου, συνεχίζουν τα κούφια λόγια. Κούφια λόγια, που σε πολλές περιπτώσεις είναι βαμμένα με αίμα.  Ομιλίες γενικόλογων διακηρύξεων, που δεν θίγουν κανέναν και κυρίως δεν θίγουν αυτούς που κατασκευάζουν τους πολέμους.

Και την ίδια στιγμή χιλιάδες και χιλιάδες πρόσφυγες ξεκινούν ένα μεγάλο ταξίδι ελπίδας και απελπισίας, προς τη «πολιτισμένη»Δύση, για να γλιτώσουν από το χαμό στις πατρίδες τους. 

Και την ίδια στιγμή αυξάνονται τα χιλιάδες και χιλιάδες θύματα σε πολλές γωνιές του πλανήτη, όπου το κεφάλαιο «μοιράζει» τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και συνεχίζει το γεωστρατηγικό παζάρι.  

Δεν έχουμε (και ούτε θέλουμε να έχουμε) καμία σχέση με τις υποκριτικές ευχές τους για Ειρήνη.

Επιμένουμε στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος/ δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και/ για το δίκιο». 

Ακολουθεί απαγγελία του ποιήματος από τον Κώστα Καζάκο και ακριβώς από κάτω ολόκληρο το σπουδαίοποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.  

Σημείωση: Στην κεντρική φωτογραφία του θέματος είναι ένας μικρός πρόσφυγας.Ένα μικρό παιδί. Δεν έκανε τίποτα άλλο από το να περπατά μόνος στην Εθνική προς Ειδομένη, πριν λίγους μήνες…   

***

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα 
πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκά-
πηλων
kάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παί-
ζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από
τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδι,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκι-
νήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες
του κόσμου, για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελλιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο
νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόμα-
τος σου και μια λέξη :Ειρήνη
σα να γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

imerodromos.gr