ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΕΝΕΚΟΣ ΠΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ;

Παρουσιάζει ο Βίκτωρ Σαμπώ

  Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καλοκαίρι του 1828 μίλησε για “νενέκους” και είπε το "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Από τότε το “νενέκος” είναι η χειρότερη προσβολή που μπορεί να δεχτεί πολιτικός.....

Οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821

Ο Δημήτριος Νενέκος καταγόταν από το χωρίο Ζούμπατα των Πατρών κι έγινε οπλαρχηγός του πρόκριτου της Πάτρας Βενιζέλου Ρούφου , αφού προηγουμένως δολοφόνησε τους πολεμιστές Σπανοκυριάκο και Σαγιά που διεκδικούσαν το ίδιο αξίωμα.

Διακρίθηκε στις πολιορκίες της Πάτρας και του Μεσολογγίου, αλλά μετά την άλωση του, συνεργάστηκε με τον αλβανικής καταγωγής, αιγύπτιο στρατηγό Ιμπραήμ, ο όποιος του προσέφερε προνόμια. Το 1826 προσκύνησε και συμπαρέσυρε μαζί του και πολλούς άλλους. 

Το 1827, επικεφαλής των τουρκοπροσκυνημένων πολέμησε εναντίον των Ελλήνων και τους νίκησε. Για αυτά τα «κατορθώματα» του και με τη μεσολάβηση του Ιμπραήμ, έγινε με διαταγή του σουλτάνου, «μπέης».

Ο Γέρος του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βλέποντας τις θυσίες και τους αγώνες των Ελλήνων, να πηγαίνουν χαμένοι, αντέτεινε το ιστορικό «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!» και «ξαναζωντάνεψε» την ετοιμοθάνατη επανάσταση. 

Απάντησε με μια χωρίς προηγούμενο τρομοκρατία στην τρομοκρατία του Ιμπραήμ. 
Όσα χωριά ηρνούντο να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο, δέχονταν αιφνιδιαστικές επιθέσεις από τους άνδρες του Γερού, σε όλο τον Μοριά, οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν.

Όταν ο Ιμπραήμ από την Πάτρα ξεκινούσε για τα Καλάβρυτα με τον στρατό του και το Νενέκο με 2.000 δικούς του στο χάνι του Βερβενίκου ο Ιμπραήμ παραδρόμησε και παραπλανήθηκε μέσα στο δάσος ώσπου έπεσε πάνω στο Νενέκο και τους αρβανιτάδες του. 

Στου δεσπότη τη βρύση καθώς προχωρούσε αυτός με τη νέα του συνοδεία κοιμήθηκε, στην διάρκεια του ύπνου του όμως τον φύλαγαν καλά οι νενεκαίοι γι’ αυτό σαν έφτασε στο στρατόπεδο του «επήνεσσε τον Νενέκον δια την πίστην του ,και παρρησία μάλιστα τον εχάιδευσε με τα χέρια του ενώπιον των επίσημων τούρκων».

Ο Κολοκοτρώνης μαθαίνοντας ότι ο Νενέκος είχε τον Ιμπραήμ στα χέρια του και δεν τον σκότωσε, «…ωρκίσθει παρρησία ημών εις τον μεγάλον θεόν των ελλήνων και είπεν, ότι επιθυμεί τον φόνον του Νενέκου, και αν τον εύρισκε πουθενά με τα ίδια του τα χέρια τον εφόνευεν, πράγμα πολύ παράξενον και πρωτάκουστον από το στόμα του Κολοκοτρώνη να ομιλεί περί φόνου, και ότι μόνος του θέλει να τον κάμει».

Η εκτέλεση του Νενέκου, έγινε τελικά το 1828, κατ’ εντολήν του Κολοκοτρώνη, από τον αδελφό του δολοφονημένου Σαγιά.