ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας για τη συνάντηση του ΕΡΓΟΤΑΞΙΑΚΟΥ Σωματείου με το υπουργείο Εργασίας

Το Εργατικό Κέντρο Φωκίδας πήρε μέρος στη συνάντηση, που ζήτησε η ένωση Εργαζομένων στους Ευρωπαϊκούς Βωξίτες, στο Υπουργείο Εργασίας στις 11/7/2016, έκανε παρέμβαση και κατέθεσε υπόμνημα, με τις θέσεις του. Στη συνάντηση παραβρέθηκε εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ (από μέρους του ΠΑΜΕ), ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Γιάννης Τασιούλας, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της......

Στη συνάντηση αυτή συμπερασματικά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι ήταν από κάθε άποψη μια τυπική συνάντηση ανάμεσα σε εργοδοσία και εργαζόμενους με την  παρουσία του Γεν. Γραμματέα του υπουργείου. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μια μέρα μετά την κατάθεση από το Υπουργείο των επίσημων θέσεων της κυβέρνησης για τις τεράστιες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στο συνδικαλιστικό νόμο. Θέσεις καθαρά αντεργατικές, μέρος των οποίων ήδη υλοποιεί εδώ και ενάμιση χρόνο η ΚΕRΝΕΟS στα μεταλλεία βωξίτη της περιοχής. Από τα ζητήματα που έθεσαν στο γενικό γραμματέα του υπουργείου οι εκπρόσωποι των εργαζομένων καμία απάντηση δεν πήραν. Καμία απόφαση δεν πάρθηκε από το υπουργείο, που να δεσμεύει την επιχείρηση για την επαναφορά των αποδοχών στα προηγούμενα επίπεδα, για την επαναφορά στις προηγούμενες συμβάσεις εργασίας (με 5θήμερη βδομάδα 40 ωρών), καμία απόφαση δεν πάρθηκε που να βάζει φρένο στην εταιρία από το να δίνει κατά το δοκούν υποχρεωτικές άδειες στο προσωπικό της. Καμία απάντηση δεν πήραν τόσο για την  κατάργηση των θεσμοθετημένων, κατ έθιμον αργίων όσο και για την κατάργηση επί της ουσίας της Κυριακάτικης αργίας, ειδικά για όσους εργάζονται στο εργοτάξιο της Ιτέας. Καμία απόφαση δεν πάρθηκε που να βάζει φρένο στην εργοδοτική τρομοκρατία που επικρατεί στα μεταλλεία. Σε όλα αυτά το Υπουργείο έκανε τον κουφό!

Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική η αντιμετώπιση του Υπουργείου αφού το σχέδιο που επεξεργάζεται η κυβέρνηση (και που ανακοίνωσε σήμερα 12/7) είναι σαφές. Ακόμη μεγαλύτερη  μείωση των μισθών κάτω από το επίπεδο των 586 και 511 ευρώ, κατάργηση ΟΛΩΝ των επιδομάτων. Αυτό σημαίνει αποδοχές κάτω του μισού από αυτές που παίρνει σήμερα ένας εργαζόμενος στο μεταλλείο. Τα 50 ή 100 ευρώ που μπορεί να παίρνει παραπάνω κάποιος μεταλλωρύχος θα φαντάζουν σαν ΔΩΡΟ του Πολυχρονόπουλου στους μελλοντικούς σακάτηδες των στοών και όχι μόνο. Επίσης προβλέπεται ευελιξία  των αμοιβών («wage flexibility») και Συλλογικές Συμβάσεις μόνο σε επίπεδο επιχείρησης: Το μέτρο θα δώσει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να καθορίζουν διαφορετικά και χαμηλότερα επίπεδα αμοιβών, για να αντέξουν(!!!!) στην κρίση. Ήδη, η νομοθεσία δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να υπογράφουν Συμβάσεις με τις ενώσεις προσώπων (δηλαδή κατάργηση των Σωματείων) και να επιβάλουν μειώσεις κατά το δοκούν. Γι αυτό το λόγο άλλωστε ο γεν. γραμματέας του υπουργείου επέμενε στην υπογραφή τοπικής επιχειρησιακής σύμβασης,θέση που ήταν και το επίκεντρο των όποιων είπε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης.

Οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη για το ρόλο του Υπουργείου και της κυβέρνησης. έχουν διαλέξει από καιρό στρατόπεδο όπως και οι εκπρόσωποι της  τοπικής διοίκησης οι οποίοι καθημερινά παίρνουν θέση υπέρ του κεφαλαίου, υπέρ των «αφεντικών».

Σε κάθε περίπτωση, ένα πράγμα επιβεβαιώνεται: Οτι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται στον προθάλαμο μιας σαρωτικής μεταρρύθμισης στα Εργασιακά, την οποία διευθύνουν από κοινού κυβέρνηση - κουαρτέτο, για λογαριασμό τηςμεγαλοεργοδοσίας. Στόχος της κυβέρνησης, πέρα από το να κάνει τη βρώμικη δουλειά για το κεφάλαιο, είναι επίσης να ενσωματώσει τις λαϊκές αντιδράσεις, να τις χειραγωγήσει. Γι' αυτό απευθύνει προσκλήσεις σε «κοινωνικό διάλογο».

Επομένως, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά στους εργαζόμενους:

Ο ένας είναι αυτός που τους προτείνει η κυβέρνηση και οδηγεί με βεβαιότητα σε νέες απώλειες δικαιωμάτων, όπως έγινε και με το Ασφαλιστικό.

Ο άλλος είναι αυτός που οριοθετεί η πρόταση – κάλεσμα των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, για οργάνωση της πάλης στο μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων, με πλαίσιο την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, τη διεκδίκηση της ικανοποίησης όλων των σύγχρονων αναγκών. Στο χέρι των εργαζομένων είναι να δώσουν ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση και στην εργοδοσία για όσα σχεδιάζουν σε βάρος τους.