Μόνο αυτά άλλαξαν......../ Λυχνάρια με πετρέλαιο /στο σπίτι σου το βράδυ,...
και ...../ Ρετσίνα το κοστούμι σου /και λάστιχο σκαρπίνι.....
και ...../ Ρετσίνα το κοστούμι σου /και λάστιχο σκαρπίνι.....
Το παρακάτω εξαιρετικό ποιήμα γράφτηκε πριν από 70 χρόνια - παρά λίγο αιώνας- με τίτλο " Ο πόνος του αγρότη", που του τον έδωσε η ίδια . Το βρήκαμε και σας το παρουσιάζουμε μαζί με μερικές οικογενειακές φωτογραφίες της .
το δίκιο που δεν γνώρισες
πρέπει και συ να λάβεις.
Καμιά διοίκησις ποτέ
δεν ήρθε να κοιτάξει
τον κόπο σου, τον πόνο σου
και τις πληγές ν' αλλάξει.
Ευχαριστώ δεν άκουσες
από κανένα στόμα
από καμιά πολιτική
κι από κανένα κόμμα.
Όλοι από σένα καρτερούν
τον καθαρό χυμό σου
κι αν δεν αλλάξεις νούμερο
επίκειται ο χαμός σου.
Νύχτα και μέρα εργάζεσαι
τα μέλη σου παιδεύεις,
να κάνεις καλλιέργειες
και χρήματα ξοδεύεις.
Σαν ωριμάσουν τα σπαρτά
τα προιόντα πάλι
συγκομιδή , συγκέντρωση
πάλι το ίδιο χάλι.
Και σαν αρχίζει η πώληση
αρχίζει και το δράμα
το ζύγισμα , ξεπούλημα
και η τιμή για κλάμα.
Κι αν κάνεις και παράπονο
πως η τιμή δεν φτάνει,
φέρνουμε απ' έξω σου απαντούν,
δεν σ' έχουμε ανάγκη.
Κι αρχίζει από τα μάτια σου
δάκρυ πικρό να ρέει
σου μένει ο κόπος διάφορος,
της τράπεζας τα χρέη.
Γι αυτό λοιπό αγρότη μου
καθόλου μην αργούμε,
συνεταιρισμούς να κάνουμε ,
βελτίωση να δούμε.
Ν' αρχίσουν πλέον οι χαρές,
αγγέλων χορωδία,
αρκούνε πια τα ψέματα,
μια τέτοια κοροιδία.
Παραμονές των εκλογών
σε κάνουν για πελάτη
κι από Δευτέρα και μετά
γυρίζουνε την πλάτη.
Οι κάτοικοι των πόλεων
θα πρέπει να γνωρίζουν,
τα χέρια του αγρότη μας
ζωή σ' αυτούς χαρίζουν.
Ο γεωργός εργάζεται,
δεν γράφει με την πένα ,
για να μην λείψει το ψωμί
σαν το σαρανταένα.
Αγρότη ξύπνα φρόντισε
να 'χεις και συ πρωτεία,
να κάμεις συνεταιρισμούς
σαν τ' άλλα σωματεία.
Ικανοποίηση τιμών
η μόνη προσδοκία
στον γεωργό τον άτυχο
που ζει στην αδικία.
Αγρότη πρόσεξε καλά
και κοίτα τη δουλειά σου
μην δίνεις βάση πουθενά,
σου τρώνε τα λεφτά σου.
Δουλεύεις σαν αιχμάλωτος
με ιδρώτα όλα ποτίζεις
κι αν περιμένεις προκοπή,
πάνω στην άμμο κτίζεις.
Λυχνάρια με πετρέλαιο
στο σπίτι σου το βράδυ,
δεν τρως ψωμί ξεκούραστο
και φαγητό με λάδι.
Ρετσίνα το κοστούμι σου
και λάστιχο σκαρπίνι
κανείς αγρότης δεν γελά
μόνο φαρμάκια πίνει.
Σου καταστρέφει τα σπαρτά
η ξέρα κι η πλημμύρα
και κάθε χρόνο συναντάς
πάντα την ίδια μοίρα.
Ποτέ δεν το σκεφτήκανε
αυτοί που ζουν στην πόλη,
πως αν πεθάνει η αγροτιά
θε να πεθάνουν όλοι.
πρέπει και συ να λάβεις.
Καμιά διοίκησις ποτέ
δεν ήρθε να κοιτάξει
τον κόπο σου, τον πόνο σου
και τις πληγές ν' αλλάξει.
Ευχαριστώ δεν άκουσες
από κανένα στόμα
από καμιά πολιτική
κι από κανένα κόμμα.
Όλοι από σένα καρτερούν
τον καθαρό χυμό σου
κι αν δεν αλλάξεις νούμερο
επίκειται ο χαμός σου.
Νύχτα και μέρα εργάζεσαι
τα μέλη σου παιδεύεις,
να κάνεις καλλιέργειες
και χρήματα ξοδεύεις.
Σαν ωριμάσουν τα σπαρτά
τα προιόντα πάλι
συγκομιδή , συγκέντρωση
πάλι το ίδιο χάλι.
Και σαν αρχίζει η πώληση
αρχίζει και το δράμα
το ζύγισμα , ξεπούλημα
και η τιμή για κλάμα.
Κι αν κάνεις και παράπονο
πως η τιμή δεν φτάνει,
φέρνουμε απ' έξω σου απαντούν,
δεν σ' έχουμε ανάγκη.
Κι αρχίζει από τα μάτια σου
δάκρυ πικρό να ρέει
σου μένει ο κόπος διάφορος,
της τράπεζας τα χρέη.
Γι αυτό λοιπό αγρότη μου
καθόλου μην αργούμε,
συνεταιρισμούς να κάνουμε ,
βελτίωση να δούμε.
Ν' αρχίσουν πλέον οι χαρές,
αγγέλων χορωδία,
αρκούνε πια τα ψέματα,
μια τέτοια κοροιδία.
Παραμονές των εκλογών
σε κάνουν για πελάτη
κι από Δευτέρα και μετά
γυρίζουνε την πλάτη.
Οι κάτοικοι των πόλεων
θα πρέπει να γνωρίζουν,
τα χέρια του αγρότη μας
ζωή σ' αυτούς χαρίζουν.
Ο γεωργός εργάζεται,
δεν γράφει με την πένα ,
για να μην λείψει το ψωμί
σαν το σαρανταένα.
Αγρότη ξύπνα φρόντισε
να 'χεις και συ πρωτεία,
να κάμεις συνεταιρισμούς
σαν τ' άλλα σωματεία.
Ικανοποίηση τιμών
η μόνη προσδοκία
στον γεωργό τον άτυχο
που ζει στην αδικία.
Αγρότη πρόσεξε καλά
και κοίτα τη δουλειά σου
μην δίνεις βάση πουθενά,
σου τρώνε τα λεφτά σου.
Δουλεύεις σαν αιχμάλωτος
με ιδρώτα όλα ποτίζεις
κι αν περιμένεις προκοπή,
πάνω στην άμμο κτίζεις.
Λυχνάρια με πετρέλαιο
στο σπίτι σου το βράδυ,
δεν τρως ψωμί ξεκούραστο
και φαγητό με λάδι.
Ρετσίνα το κοστούμι σου
και λάστιχο σκαρπίνι
κανείς αγρότης δεν γελά
μόνο φαρμάκια πίνει.
Σου καταστρέφει τα σπαρτά
η ξέρα κι η πλημμύρα
και κάθε χρόνο συναντάς
πάντα την ίδια μοίρα.
Ποτέ δεν το σκεφτήκανε
αυτοί που ζουν στην πόλη,
πως αν πεθάνει η αγροτιά
θε να πεθάνουν όλοι.
1935
Σε νεαρή ηλικία με άλλες Σουβαλιώτισσες
Με τους Παπαθανασαίους σε οικογενειακό τραπέζι
Με τον σύζυγό της Μήτσο Παπαθανασίου, την πεθερά της
Αλεξάνδρα και τη φιλενάδα της και γειτόνισσά της Μόρφω Τσατήρα.
Στο χωράφι
Η Τούλα Παπαθανασίου, η Μαρίκα Δρίβα, μικρός ( άγνωστος), Δημήτρης Παπαθανασίου και Φιφή Σοφιανού.
Μπροστά στο σπίτι της, όταν δεν είχε γίνει ακόμη ο δρόμος.
Πάσχα στο Λάκκο
1947
Στον Πειραιά
ΑΘΗΝΑ 10ΕΤΙΑ του ‘1960
Με τους άλλους θυρωρούς
Σε ταβέρνα στη Λ. Αλεξένδρας – Αθήνα
Χρήστος και Μάρθα Τσατήρας
Τούλα και Δημήτρης Παπαθανασίου
Γιάννης και Ασήμω Ανάγνου - Σάκα
1981
Στον Καναδά με τα ανήψια της
"Γ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου