Τα συνδικάτα σήμερα. Του Μανώλη Βανδώρου

Την ώρα που η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ καλούν τον κόσμο σε πορεία για το ασφαλιστικό χωρίς ουσιαστικά καμία εναλλακτική πρόταση, την ώρα που τα σωματεία υπολειτουργούν και σχεδόν στο σύνολο τους δεν έχουν επαφή με τον εργαζόμενο και με τα προβλήματα του,.....

την ίδια ώρα 1,5 εκ είναι άνεργοι και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη ωρομίσθιοι με ελάχιστα εισοδήματα. Πάνω δηλαδή από το 30% αυτών που μπορούν να εργαστούν. Ας τολμήσουμε λοιπόν την εξής ερώτηση. Σε πιο σωματείο ανήκουν αυτοί οι 1,5 εκ Έλληνες; Σε ποιο σωματείο οι ωρομίσθιοι, οι περιοδικά εργαζόμενοι;

Οι καταστάσεις αλλάζουν, άρα πρέπει να αλλάξει και η δομή του συνδικαλιστικού συστήματος. Μέχρι τώρα τα συνδικάτα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες τα ομοιοεπαγγελματικά και τα επιχειρησιακά. Ομοιοεπαγγελματικά λέμε τα σωματεία που τα μέλη τους κάνουν το ίδιο επάγγελμα πχ οι ηλεκτρολόγοι ανήκουν σε ένα σωματείο. Στα επιχειρησιακά σωματεία τα μέλη τους εργάζονται όλοι στην ίδια επιχείρηση (πχ ΔΕΗ) ανεξάρτητα την ειδικότητα τους. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας των σωματείων ουσιαστικά άνθησε μετά το 1980 όταν στην Ελλάδα υπήρχαν εργοστάσια και ο τομέας των υπηρεσιών δεν είχε την σημερινή έκταση. Τώρα πλέον ο τριτογενής τομέας είναι σε ακμή και τα εργασιακά δικαιώματα σε παρακμή (το οκτάωρο δεν υφίσταται σε καμιά σχεδόν επιχείρηση των υπηρεσιών καθώς και τα σαββατοκύριακα-5νθήμερο ). Αν υπολογίσουμε ότι κάποιος μπορεί να δουλεύει εποχιακός κάνοντας μέσα σε 12 μήνες 3 με 4 διαφορετικά επαγγέλματα φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι το μόνο που μένει σταθερό κατά την διάρκεια του χρόνου είναι η κατοικία του και όχι η επιχείρηση ή το επάγγελμα οπότε δεν μπορεί να ενταχτεί σε κανένα από τα δύο υπάρχοντα σωματεία. Το θέμα είναι τι γίνεται με όλους αυτούς τους εργαζόμενους που δεν μπορούν να ανήκουν σε κανένα σωματείο και εκπροσωπούν το 30% και πάνω της κοινωνίας, και μάλιστα το πιο μικρό ηλικιακά μέρος. Η λύση είναι να φτιαχτεί ένα σωματείο ανά γειτονιά με το μόνο κριτήριο να είναι ο τόπος κατοικίας και όχι το επάγγελμα και η επιχείρηση. Μπορεί ο νόμος να μην το προβλέπει αλλά κανείς δεν εμποδίζει τα εργατικά κέντρα να δημιουργήσουν παραρτήματα όπου θέλουν. Φυσικά αυτό από μόνο του δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα γιατί πολύ απλά δεν γίνεται οι συνδικαλιστές να εμφανίζονται μόνο όταν έχει πορείες και να φωνάζουν για 30 λεπτά. Δεν είναι δυνατόν οι συνδικαλιστές να μην πηγαίνουν στην δουλειά και να κρύβονται στα γραφεία τους. Πλέον οι πορείες και οι άμαζες συγκεντρώσεις, που «προσπαθούν» να πάρουν δημοσιότητα μέσα από τις μολότοφ των ΜΜΕ είναι μια ξεπερασμένη μέθοδος η οποία δεν έχει κανένα αποτέλεσμα για αυτό και οι Παναγόπουλοι αρέσκονται σε αυτές. Άμα πραγματικά θέλεις να χτυπήσεις την μαύρη εργασία και τον εργοδότη μπορείς π.χ. να κάνεις μποϊκοτάζ στην εκάστοτε επιχείρηση. Μπορείς να πάρεις πρωτοβουλίες και σύγκρουσης αλλά και προτάσεις που θα δίνουν απαντήσεις. Δεν είναι δυνατόν ένα κέτερινγκ πχ να αναλαμβάνει γάμο με 500 καλεσμένους, στα χαρτιά του να φαίνεται ότι απασχολεί 2 σερβιτόρους ενώ όλοι ξέρουν ότι έχει τουλάχιστον 10 και κανείς να μην μιλά. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κάποιο ελάχιστο όριο ασφάλισης και εργασίας στις επιχειρήσεις εστίασης κτλ. Δεν είναι δυνατόν το συνδ. Κίνημα να το απασχολεί το ασφαλιστικό ξεκομμένο από τα εργασιακά δικαιώματα που έχουν καταστραφεί και τη μαύρη εργασία που έχει γιγαντωθεί. Πρέπει οι συνδικαλιστές να πηγαίνουν στα σωματεία της γειτονιάς και να λύνουν τα προβλήματα του κάθε εργαζόμενου ή άνεργου. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ΓΣΕΕ και όλο το συνδικαλιστικό σύστημα, αντιστέκεται σε μια τέτοια ιδέα με την δικαιολογία ότι δεν υπάρχει νόμος που να επιτρέπει κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, γιατί και νόμοι υπάρχουν και αποφάσεις και προτάσεις αλλά όπου συμφέρει καταστρατηγούνται. (πχ η ΔΕΗ έχει 14 σωματεία ενώ θα έπρεπε να είχε μόνο ένα, δημόσιοι και ιδιωτικοί εργαζόμενοι σε άλλες οργανώσεις κτλ). Ο λόγος που φέρνουν αντίσταση σε κάτι τέτοιο και ο λόγος που δεν θέλουν να γράψουν αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν μπορούν και δεν θέλουν να τους λύσουν τα προβλήματα και να συγκρουστούν με τα συμφέροντα. Εξάλλου κρατάνε τις θέσεις τους, εδώ και χρόνια σαν κέρβεροι. Αν συνδικαλιστούν οι άνεργοι και οι εποχιακοί θα μείνει άραγε κάποιος συνδικαλιστής από τους ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ;

Υ.Γ. Βεβαίως εκτός από την εγγραφή στα σωματεία πρέπει να δούμε το περιεχόμενο τον αιτημάτων που θα ζητηθούν αλλά και τον τρόπο που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν να διαμορφώσουν και να πραγματοποιήσουν σε μια κοινωνία που αλλάζει.

Μανώλης Βανδώρος

Μέλος νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

http://toideologio.gr/