Εθνολαϊκισμός και Αρης Βελουχιώτης

Συντάκτης: 

Κώστας Ζώρας*

Σήμερα που ο ξένος παράγοντας, οι κατ’ ευφημισμόν «εταίροι» και «σύμμαχοι» υπονομεύουν και πάλι τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας θέτοντας εκποδών το Σύνταγμά μας, ας προχωρήσουμε σε κάποιες επισημάνσεις και διαπιστώσεις, για να μην αποτελέσει η λήθη το νέο ιστορικό άλλοθι.....

Η μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδας υπήρξε στη συντριπτική πλειονότητά της ενδοτική. Ασμένως συνεργάστηκε με τους άμεσους ή έμμεσους κατακτητές της χώρας. Αποδέχθηκε τις θεμελιώδεις δημοκρατικές και λαϊκές αρχές και αξίες, μόνον όταν η λειτουργία τους εξυπηρετούσε τα ταξικά και οικονομικά συμφέροντά της. Αλλως, ενεργοποιώντας το σύμπλεγμα οικονομική ολιγαρχία-κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους (στρατός, αστυνομία), κατέλυε τη δημοκρατία.

Τα δημοσιογραφικά όργανα των μεγαλοαστών χρησιμοποιούν περιπαικτικά τον όρο «εθνολαϊκισμός». Χλευάζουν ως «εθνικιστές» όσους στηρίζουν ανένδοτα τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα και περιγελούν ως «λαϊκιστές» όσους στηρίζουν τα αιτήματα των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων.

Κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ερωτάται από τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου (STAR) για το περίφημο θέμα «Αριστερά και πατριωτισμός». Παραπέμπει, στην απάντησή του, στην ακολουθούσα ομιλία του Αρη Βελουχιώτη, σημειώνοντας: «Ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με την ιστορική αυτή προσωπικότητα».

Στις 19 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ καταφτάνουν στην πόλη. Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με πάνδημη λαϊκή παρουσία. Ο Αρης Βελουχιώτης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι τον πιο ολοκληρωμένο ίσως ιστορικό λόγο του, αποσπάσματα του οποίου, με μείζονα στοιχεία επικαιρότητας, επιθυμώ να θέσω σε γνώση των αναγνωστών της εφημερίδας:

«Αδέλφια, Ελληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!

Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε έναν πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός ή άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός...

Την ελληνικότητά μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.

Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη Γαλλική Επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό...

Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ενοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ’ αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της Επανάστασης, που ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρείας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα.

Σε λίγο, η Φιλική Εταιρεία έγινε κι αγκάλιασε χιλιάδες Ελληνες...

Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της Γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην Επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.

Οι τρανοί της Γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την Επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορές μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Ετσι οι πρόγονοί μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλείψουν εκεί που έφτυσαν και ν’ αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.

Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ’ αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Αλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η Επανάσταση απόδειξε ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ’ αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι».

Ολα τα ανωτέρω αφιερώνονται εξαιρετικά στους εκ της Εσπερίας «συνδαιτυμόνες» μας. Προς γνώση και συμμόρφωση.

*καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας, πρώην αντιπρύτανη του Παν. Αιγαίου

efsyn