Μια εγκληματική αυτοκρατορία

Οι καραβιές των εξαθλιωμένων προσφύγων που ξεβράζονται σε Κω, Λέσβο, Σικελία και αλλού δεν είναι μόνο μια σπαρακτική εικόνα της ανθρώπινης προσπάθειας για επιβίωση, είναι μια εικόνα που αποτιμάται σε δισεκατομμύρια δολάρια..... Και συγκεκριμένα σε 7 δισ. δολάρια τον χρόνο. Τόσα είναι τα κέρδη της συγκεκριμένης βιομηχανίας ανθρώπινου εμπορίου. 

 

Διαιρεμένοι σε δαιδαλώδη δίκτυα, οι λαθρέμποροι διακινούν απελπισμένους ανθρώπους αρχικά οπουδήποτε έξω από την κόλαση στην οποία έχει μετατραπεί η πατρίδα τους κι έπειτα όσο πιο βόρεια μπορούν να φτάσουν, με αντάλλαγμα ρευστό που πληρώνεται προκαταβολικά. Πολλοί από το ανθρώπινο «φορτίο» πεθαίνουν από τις κακουχίες ή πνίγονται προτού καν φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές της Μεσογείου. Όσοι τα καταφέρνουν συνειδητοποιούν ότι είναι ακόμη μακριά από την πολυπόθητη ελευθερία!

 

Ακόμη και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι πρόσφυγες έρχονται αντιμέτωποι με τον ρατσισμό των ίδιων των λαθρεμπόρων. Όσοι πληρώνουν τα περισσότερα, συνήθως Σύροι, θα ταξιδέψουν στο πάνω κατάστρωμα του... σκάφους. Οι φτωχότεροι Αφρικανοί κάνουν το ταξίδι κλειδαμπαρωμένοι στο κάτω κλειστό κατάστρωμα χωρίς φαγητό, νερό κι ελπίδα να σωθούν αν ο σκυλοπνίχτης αναποδογυρίσει.

 

Συχνά οι οικογένειες καταφέρνουν να συγκεντρώσουν χρήματα μόνο για ένα από τα μέλη τους για το ταξίδι από τη Μ. Ανατολή ή την Αφρική έως την Ευρώπη. Σ’ αυτή την περίπτωση συνήθως διαλέγουν ένα παιδί. Οι λαθρέμποροι τους σπρώχνουν σε αυτήν τη... λύση, αφού τους λένε ότι μόλις φτάνει ένα ασυνόδευτο παιδί σε ευρωπαϊκό έδαφος, του δίνεται αυτόματα άσυλο. 

 

Έτσι οι οικογένειες πληρώνουν για να στείλουν αρχικά μόνο ένα τέκνο, με ταρίφα περί τα 1.600 ευρώ για το ταξίδι μέχρι τη Μεσόγειο και άλλα 1.600 για τον διάπλου. Αφότου το παιδί παρθεί, η συνήθης τακτική των λαθρεμπόρων είναι να ζητήσουν κι άλλα λεφτά από την οικογένεια. 

 

Μέχρι τότε το παιδί κρατείται στις αποθήκες του δικτύου. Πολλά από αυτά καταλήγουν φυλακισμένα για μήνες μέχρι να καταφέρει, αν καταφέρει, η οικογένεια να συγκεντρώσει έξτρα χρήματα. Τα παιδιά βιώνουν συνθήκες εφιαλτικές. Αναγκάζονται να επιβιώνουν πίνοντας τα ίδια τους τα ούρα και τρώγοντας τα κόπρανά τους.

 

Τρόμος δίχως τέλος

 

Ο τρόμος δεν περιμένει μόνο τα παιδιά. Η συντριπτική πλειονότητα των προσφύγων βιώνει οδύσσεια. Σχεδόν όλες οι γυναίκες, ακόμη και οι έγκυες και τα μικρά ανήλικα κορίτσια, έχουν ήδη βιαστεί επανειλημμένα πριν φτάσουν εδώ ή στην Ιταλία. Στους βιαστές συμπεριλαμβάνονται οι λαθρέμποροι, αλλά και «πελάτες», που πληρώνουν γι’ αυτό. 

 

Η αιματοβαμμένη βιομηχανία του λαθρεμπορίου ανθρώπων εξελίσσεται σε ένα καινούργιο, διεθνές και άψογα οργανωμένο συνδικάτο εγκλήματος. Με αξία 7 δισ. δολαρίων ετησίως, πρόκειται για κολοσσιαία εγκληματική αυτοκρατορία. 

 

Δεν απαιτείται συγκεκριμένη βάση για τη «μαύρη επιχείρηση»: όλα είναι ανακυκλώσιμα, από τους συνεργάτες μέχρι το ανθρώπινο «εμπόρευμα» και, κυρίως, δεν υπάρχει ρίσκο, όπως π.χ. με την εμπορία ναρκωτικών. Με τα ναρκωτικά, αν χαθεί το εμπόρευμα, ο λαθρέμπορος χάνει μαζί και τα λεφτά του. Στην περίπτωση των προσφύγων, αυτοί πληρώνουν προκαταβολικά. Ακόμη κι αν πνιγούν, οι λαθρέμποροι έχουν ήδη πληρωθεί!

Τα αξιοθρήνητα σκάφη που χρησιμοποιούν οι λαθρέμποροι είτε βυθίζονται είτε κατάσχονται από τις αρχές σε Ελλάδα και Ιταλία. Έτσι οι λαθρέμποροι τα θεωρούν εκ των προτέρων μιας χρήσης, με αποτέλεσμα να διαλέγουν τα φθηνότερα δυνατόν πλεούμενα, σάπιες ξύλινες ψαρόβαρκες ή φουσκωτά που μετά βίας επιπλέουν. Από κάθε δρομολόγιο βγάζουν τουλάχιστον 70.000 ευρώ τη βάρκα.

 

Όσοι από τους πρόσφυγες - πελάτες φοβηθούν και απειλήσουν να βρουν άλλα σκάφη, κλειδώνονται, χωρίς κινητά, για μήνες σε αποθήκες που νοικιάζονται σε παράκτια μέρη στη Λιβύη και αλλού. Οι μεγαλύτεροι λαθρέμποροι δημιουργούν ένα δίκτυο συνεργατών σε Σουδάν, Σομαλία, Ερυθραία, Συρία, Σικελία, Ρώμη, Ελλάδα, Βερολίνο, Στοκχόλμη, Λονδίνο. Αυτοί οι συνεργάτες επιτελούν διπλό ρόλο: στέλνουν και παραλαμβάνουν ανθρώπους και χρήματα. Κι όπως βλέπουμε, πάει μακριά η... βαλίτσα. 

 

Μέσα στην τιμή που πληρώνει ο κάθε πρόσφυγας είναι και μια ζωτικής σημασίας υπηρεσία. Τους δίνεται ένας τηλεφωνικός αριθμός όπου επικοινωνούν με γραπτά μηνύματα και παίρνουν πληροφορίες για την επόμενη φάση του ταξιδιού τους. Υπάρχουν και υψηλότερες υπηρεσίες για κάποιον που διαθέτει αρκετά χρήματα. Μπορούν να τους παρασχεθούν πλαστά διαβατήρια, πλαστά πιστοποιητικά γάμου και, για τους πιο καλοπληρωτές, γνήσια διαβατήρια, βίζα και ασφαλές ταξίδι με το αεροπλάνο.

 

Το παιχνίδι των μαφιόζων

 

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν το τεράστιο θέμα των λαθρεμπόρων ως πρόβλημα της αστυνομίας. Η μόνη χώρα που διαφοροποιήθηκε είναι η Ιταλία. Με το σκεπτικό ότι, αφού αυτά τα εγκλήματα είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, καθώς περιλαμβάνουν εμπόριο ανθρώπων, ξέπλυμα χρήματος, ακόμη και τρομοκρατία, ενδεδειγμένοι για να τα χειριστούν θα πρέπει να είναι οι εισαγγελείς που ασχολούνται με τις διώξεις κατά της μαφίας.

 

Οι συγκεκριμένοι εισαγγελείς, παγιδεύοντας τους αριθμούς που έδιναν οι πρόσφυγες ως επαφές, έφτασαν εν τέλει στη μαφία, που κερδίζει εκατοντάδες εκατομμύρια από αυτό το δράμα. Ανακάλυψαν ότι η Μαφία δεν έκανε η ίδια το λαθρεμπόριο, αλλά αναμειγνυόταν στην κατασκευή και τη διαχείριση των κέντρων υποδοχής. Ενδεικτικά, μόνο από ένα τριετές συμβόλαιο διαχείρισης του Μινέο, του μεγαλύτερου κέντρου υποδοχής στην Ευρώπη, η μαφία είχε κέρδη 97 εκατ.

 

Εκτός των άλλων, η μαφία υπέθαλπε και οργάνωνε βίαιες διαδηλώσεις κατά των μεταναστών στη Ρώμη προσπαθώντας να ωθήσει το κράτος να φτιάξει κι άλλα κέντρα μεταναστών, όπου οι πρόσφυγες θα ήταν πιο ασφαλείς.

 

Η παγίδευση χιλιάδων τηλεφώνων αποκάλυψε ότι η μαφία είχε διεισδύσει σε ολόκληρη την ιταλική δομή διαχείρισης προσφύγων, καταφέρνοντας να ανατίθεται η ανέγερση και η διαχείριση χώρων υποδοχής σε μέλη της! Αυτά τα κέντρα υποδοχής ανθούν ως επιχειρήσεις, αφού, εκμεταλλευόμενη την ανοιχτή δομή, η μαφία τα λειτουργεί και ως πορνεία, αλλά και για να στέλνει πρόσφυγες σε γύρω περιοχές για να πουλάνε ναρκωτικά ή να δουλεύουν για ψίχουλα σε χωράφια. Έτσι οι απελπισμένοι πρόσφυγες, αντί για την ελπίδα, συναντούν την κόλαση... 

topontiki