" Αναπνεύσαμε καθαρό και αφορολόγητο προς το παρόν αέρα. Ξεχάσαμε έστω και για λίγες μέρες, την πολύχρονη κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας. Γίναμε κυρίαρχοι του βουνού και ταυτιστήκαμε μαζί του". Ο Ε.Ο.Σ ΜΟΙΡΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ(ΦΩΤΟ) ΚΑΙ 2 ΒΙΝΤΕΟ(ΤΟΥ 2014)ΤΟΥ "ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΛΙΑΚΟΥΡΑ .

 Του Δακανάλη  Μανόλη αντιπροέδρου ΕΟΣ. Μοιρών Κρήτης

Οι πιο ψαγμένοι ξέρουν και αναζητούν τη μαγεία σε  μοναδικές τοποθεσίες, με την παρθένα και αλώβητη μέχρι σήμερα φύση. Τούτη την περιοχή τη βρήκαμε πίσω από τη βιτρίνα που λέγεται «Καμένα Βούρλα». Είναι η Κνημίδα ένας μικρός ορεινός όγκος, που είναι συνέχεια του όρους Καλλίδρομο.Το πρωί της 26ης Οκτωβρίου 2013σαράντα τρεις ορειβάτες των ορειβατικών συλλόγων Ηρακλείου, Μοιρών (15 άτομα) και Ρεθύμνου (3 άτομα) με αρχηγό την Ζουμπούλι Βολονάκη  αποβιβαστήκαμε........................

                                      

                          

   στον Άγιο Κωνσταντίνο. Ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο και από τη ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής πήραμε ένα ανηφορικό μονοπάτι που ελίσσονταν μέσα σε δάσος που αποτελούνταν από πεύκα, πρίνους, αζίλακες, τραμιθιές (κοκορεβυθιές) και κουδουμαλιές. Σε κάποιο σημείο περάσαμε το φαράγγι του Μέγα Ρέματος, στο οποίο  μια ομάδα εκπαιδευμένων ορειβατών  μας με οδηγό το Λουκά Πρατήλα, άρχισε να κάνει  canyoning(καταρήχηση με σχοινιά και κρίκους).

                         

       Συναντήσαμε υπέροχους καταρράχτες, οι οποίοι  ήταν άνυδροι λόγω της παρατεταμένης φετινής ξηρασίας. Λίγο πριν την κορφή συναντήσαμε  ένα πανέμορφο γραφικό οροπέδιο κατάφυτο γύρωθε με έλατα και άλλα δασικά δέντρα. Η θέα από την κορφή Αέρας (865μ) προς τον Άγιο Κωνσταντίνο, τον Ευβοϊκό Κόλπο και την Εύβοια ήταν εντυπωσιακή. Η όλη πορεία ήταν πολύ ευχάριστη και κράτησε περίπου 4 ώρες.

                          

     Εγκατασταθήκαμε σε ξενοδοχεία στην όμορφη κωμόπολη της Αμφίκλειας (400μ), που είναι κτισμένη στις βόρειες υπώρειες του Παρνασσού και απλώνεται στην κοιλάδα του Κηφισού. Αποτελεί ζωντανό κοινωνικό, εμπορικό, αγροτικό κέντρο με καπνά, βαμβάκι και σιτηρά. Έχει κυρίως χειμερινό τουρισμό εξ αιτίας των χιονοδρομικών κέντρων του Παρνασσού. 

                      

                   

Στην περιοχή βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης Αμφίκλειας, την οποία κατέστρεψε ο Ξέρξης το 364 πχ. Η Αμφίκλεια φημίζεται για τα γραφικά της καλντερίμια και τις αρχιτεκτονικές αυλόπορτες.

     Παρνασσός 27  Οκτωβρίου από Τιθορέα:   Η όμορφη Τιθορέα ή Βελίτσα μέχρι το 1928 (440μ) είναι κτισμένη στις βαρειοανατολικές πλαγιές του Παρνασσού, στην οποία υπάρχουν λείψανα και τείχη αρχαίας πόλης. Στην Επανάσταση του 1821 ήταν το λημέρι του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

                         
                                      

                     

    Η ανάβαση για τις κορφές του Παρνασσού γίνονταν από ένα μονοπάτι που ελίσσονταν στις αριστερές πλαγιές της μεγάλης χαράδρας Βελίτσα, που αρχίζει από την κορφή του Παρνασσού και καταλήγει στην Τιθορέα. Στη δεξιά πλαγιά του φαραγγιού υπάρχουν εκτεταμένες κάθετες ορθοπλαγιές με πολλές σπηλιές. Δεσπόζει της περιοχής η σπηλιά του Οδυσσέα Ανδρούτσου και των παλικαριών του ριζωμένη στο βράχο με απότομη είσοδο, την οποία χρησιμοποιούσε στις δύσκολες στιγμές. 

                                       

                         

       Τη μακία βλάστηση διαδέχτηκε το δάσος από πανύψηλα έλατα, μέσα στα οποία συναντήσαμε το γραφικό εκκλησάκι του Αι Γιάννη. Οι ορειβάτες χωριστήκαμε σε δυο ομάδες, οι πεζοπόροι ακολούθησαν το μονοπάτι 22, που αρχίζει από την Πάρνηθα και καταλήγει στον Παρνασσό. Η ανάβαση αποδείχτηκε, ότι ήταν πάρα πολύ ανηφορική και απίστευτα δύσκολη. Κάθε ορειβάτης έφθανε μέχρι εκεί που τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του και επέστρεφε. Τελικά  για την κατάχτηση της δύσκολης και απότομης κορφής του Λιάκουρα (2457μ), έβαλαν φτερά στα πόδια τους και ανέβηκαν οι: Γιάννης Γιανασούλης οδηγός κάτοικος της περιοχής, Λυραντζάκης Μιχάλης του Ηρακλείου και οι Ντρετάκης Μανώλης, Σαββάκης Νεκτάριος, Ιερωνυμάκης Κώστας και η Σελήνη Ρούξτερ Ρούσμαν των Μοιρών. Η υψομετρική διαφορά που έκαναν ήταν 2000 μέτρα κατά την  άνοδο και άλλα τόσα  για την κάθοδο, κράτησε συνολικά 12 ώρες και επέστρεψαν νύχτα. Τους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια από όλους μας.

      Ο Παρνασσός ο οποίος είναι ένα πανέμορφο βουνό, αποτελεί το νοτιότερο τμήμα της Πίνδου και ορθώνεται πάνω από τους ξακουστούς Δελφούς και τη γραφική Αράχοβα.  Πήρε το όνομα  από τον Παρνασσό γιό του Ποσειδώνα και της νύμφης Κλεοδώρας. Σύμφωνα με το μύθο ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα επέζησαν μετά από φοβερό κατακλυσμό μέσα σε κιβωτό, που επικάθησε  στο όρος Παρνασσός. Τον κατακλυσμό αυτό προκάλεσε ο παντοδύναμος Δίας, για την υπερβολική ασέβεια  των ανθρώπων που επικρατούσε στη γη και έγινε το έτος 1796 πχ. Έτσι  λέγεται σώθηκε το ανθρώπινο γένος  (Παπαρρηγόπουλος 1924, τόμος Α΄σελ.27).

                               

     Οι δυο υψηλότερες κορφές του βουνού Λιάκουρα (2457μ) και ο Γεροντόβραχος (2.367μ) στέκονται υπερήφανες. Γύρω υπάρχουν δεκάδες άλλες μικρότερες κορφές, ανάμεσα στις οποίες περιβάλλονται μικρά οροπέδια και αλπικά οικοσυστήματα. Μια έκταση 36.295 στρεμμάτων έχει ανακηρυχθεί από το 1938 Εθνικός Δρυμός. Δυο χιονοδρομικά κέντρα λειτουργούν στο Κεφαλάρι και στη Φτερόλακα.

     Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε μια δύσκολη τεχνικά πορεία που απαιτούσε εκπαιδευμένους ορειβάτες με ειδικό εξοπλισμό. Έφτασαν στη θέση Διπόταμα, όπου σμίγουν τα φαράγγια Ποτιστήδες και  Τρύπης με το μεγάλο ρέμα της Βελίτσας, πάνω στο οποίο έτρεχαν κατάκρυα και κρυστάλλινα νερά. Στη συνέχεια ακολούθησαν τσιμενταγωγό νερού, δύσκολα περάσματα και γκρεμνά στα οποία υπάρχουν συρματόσχοινα τύπου via ferrata και ασφαλίζονταν με γάντζους. Στη θέση Τρούπα μέσα από τα σπλάχνα του βουνού εκτοξεύονται μεγάλες ποσότητες κρυστάλλινου νερού, ενώ λίγο πιο πέρα βρέθηκαν μπροστά σε ένα καταρράχτη ύψους 80 μέτρων. Επέστρεψαν από το ίδιο δρομολόγιο και συναντηθήκαμε στην γραφική Τιθορέα.

      28 Οκτωβρίου: Αμφίκλεια – Αγιαρσαλή – Άγιος Ιωάννης- Αμφίκλεια.

             

                     

      Ημέρα Εθνικής μας υπερηφάνειας για τη νίκη κατά του φασισμού με σημαιοστολισμούς και δοξολογίες. Η Ελλάδα μας περνά μια δύσκολη οικονομική κρίση και έχει  χάσει μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας. Την κατάντια  αυτή την έφεραν οι ευφάνταστοι πολιτικοί μας, θα  έπρεπε να ντρέπονται έναντι των προγόνων μας. Θα τους κρίνει ο λαός, η ιστορία και θα είναι παράδειγμα προς αποφυγή στις επερχόμενες γενιές. 

          

       Αναχωρήσαμε από την όμορφη Αμφίκλεια με κατεύθυνση το φαράγγι Κεραμίδι, ακολουθώντας ένα πολύ ανηφορικό μονοπάτι, που ελίσσονταν μέσα στο δάσος από  πρίνους και έλατα. Διασχίσαμε  πολλές σάρες χαρακτηριστικό της περιοχής, κάναμε μια μικρή παράκαμψη και είδαμε την Αγιαρσαλή (Αγία Ιερουσαλήμ).

                         

                          

Μέσα σε μια σπηλιά  στα κάθετα βράχια βρίσκεται το παλαιό εκκλησάκι της Αγίας Ιερουσαλήμ με μεγάλη ιστορική αξία, αποτελεί  δε και μπαλκόνι με ανεπανάληπτη θέα.

      Κατηφορίσαμε πολύ απότομα μέσα στο ελατόδασος και διαβήκαμε  μια σάρα, που έφθανε σχεδόν ίσαμε την κοίτη του φαραγγιού. Μια εναέρια γέφυρα μας πέρασε στην απέναντι πλευρά, από την οποία αρχίζει μια πολύ απότομη ανηφόρα.  Φθάσαμε στο  ξωκλήσι του Αι Γιάννη με τοιχογραφίες του 12^ου αιώνα, που βρίσκεται σε ένα ξεχωριστό τοπίο. 

                   

Μια πηγή που είναι δίπλα, μας έδωσε νάμα ζωής με τα κατάκρυα και κρυστάλλινα νερά της. Το τοπίο μέσα στο άγριο - κακοτράχαλο φαράγγι που περάσαμε, ήταν ανέγγιχτο, τα φυτά, τα ζώα, τα πουλιά βρίσκονται σε μια ειρηνική συνύπαρξη με τους λιγοστούς ορειβάτες που περνάνε από εκεί. Η μια εναλλαγή του περιβάλλοντος διαδέχονταν την άλλη και δεν γνωρίζαμε τη θα συναντούσαμε στην επόμενη στροφή. Η όλη πορεία μήκους 11 χιλιομέτρων κράτησε 6 ώρες.

         

         

      Κατηφορίσαμε για την Αμφίκλεια, ακολουθώντας ένα μονοπάτι που ελίσσονταν σε μακία βλάστηση με κατσοπρίνια, αγριοτριανταφυλλιές και  αγκαραθιές. Η θέα από το μπαλκόνι που βρίσκεται  πάνω από την Αμφίκλεια προς τον κάμπο του Βοιωτικού Κηφισού και την ευρύτερη περιοχή, ήταν φανταστική.

      Συναντήσαμε στον  εντυπωσιακό Παρνασσό καταρράχτες, σάρες, σπηλιές, φαράγγια, δάση από έλατα και μυστικά μονοπάτια. Έχει όμως και τις πληγές των μεταλλείων βωξίτη στο δυτικό του τμήμα.

       

         

                                 

    
            

            

Ευτυχώς που όλες τις μέρες είχαμε σύμμαχό μας τον καιρό, με υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες από το παρατεταμένο ψιμοκαλόκαιρο.

      Η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή άρχισε. Το λεωφορείο μας μετέφερε στον Πειραιά, επιβιβαστήκαμε στο πλοίο, το οποίο έβαλε ρότα για την όμορφη Κρήτη μας.

     Όλοι μας γίναμε σοφότεροι σεργιανίζοντας στα  πανέμορφα βουνά της Ρούμελης. Αναπνεύσαμε  καθαρό και αφορολόγητο προς το παρόν αέρα. Ξεχάσαμε έστω και για λίγες μέρες, την  πολύχρονη κρίση που μαστίζει την πατρίδα μας. Γίναμε κυρίαρχοι του βουνού και ταυτιστήκαμε μαζί του.

     Ευχαριστούμε  πολύ την άξια αρχηγό μας Ζουμπούλι για την διοργάνωση και άψογη εκτέλεση της εκδρομής. Επίσης τον Ορειβατικό Ηρακλείου για την πολύχρονη διαχρονική συνεργασία μας, τέλος τους οδηγούς μας Λουκά και Γιάννη που ταλαιπωρήθηκαν μαζί  μας όλες τις μέρες.-  

            ******************************************

ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ  ΤΟ  ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ  ΔΑΚΑΝΑΛΗ  ΜΕ  ΔΥΟ   ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ  ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ  ΤΗ  ΛΙΑΚΟΥΡΑ  ΠΟΥ  ΕΙΧΕ  ΑΝΕΒΑΣΕΙ  ΤΟ 2014  Ο  "ΠΟΛΥΔΡΟΣΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ".