Φόβος: Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης

Ήταν κάποτε ένας γιατρός.

Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε:....

«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»

Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».

«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.

«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.

Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εν τω μεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε

«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».

Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος».

Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε. Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο..!

Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας.

Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε: τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας (. . . για τους φίλους του ASTERIX !).

Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής και όχι μόνο χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.

Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.

Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.

Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία.

Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.

Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο.

Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.

Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.

Τα ιερατεία όλων των θρησκειών χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά τον μηχανισμό “Φόβος – Ελπίδα” για να ελέγχουν τους πιστούς τους. Ο φόβος του θανάτου και αυτός της μετά θάνατον τιμωρίας ή μη λύτρωσης αντιπαραβάλλονται συστηματικά με την ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, της σωτηρίας και της πλουσιοπάροχης ανταμοιβής (πάντοτε και μόνον μετά θάνατον…), υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι ο πιστός θα αποδεχτεί πλήρως τα δόγματα της θρησκείας, θα συμμορφωθεί στους κανόνες της, θα υιοθετήσει το καθορισμένο πρότυπο συμπεριφοράς που αυτή απαιτεί και θα υπακούσει στις εντολές του ιερατείου.

Και είναι τόσο αποτελεσματικός και ευέλικτος ο μηχανισμός αυτός, ώστε χρησιμοποιείται ευρέως από την διαφήμιση και το μάρκετινγκ, ακόμη και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι εγγράμματοι, προκειμένου να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες και να επηρεαστεί η συμπεριφορά των καταναλωτών.

Κίνδυνοι ανύπαρκτοι ή κίνδυνοι άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο υπαρκτοί (π.χ. ατύχημα, ασθένεια, γηρατειά, μόλυνση, κοινωνική απόρριψη λόγω εμφάνισης) προβάλλονται, συνήθως μεγενθυνόμενοι, ώστε να προκληθεί το συναίσθημα του φόβου στους υποψήφιους καταναλωτές.

Ταυτόχρονα παρέχεται σε αυτούς η ελπίδα πως η συστηματική αγορά και χρήση ενός προϊόντος (π.χ. φάρμακο, τρόφιμο, καλλυντικό, απολυμαντικό) ή μιάς υπηρεσίας (π.χ. ασφάλεια ζωής ή υγείας, συνδρομή σε γυμναστήριο ή σε πρόγραμμα διατροφής) μπορεί να μειώσει ή και να εξαλείψει τον αντίστοιχο κίνδυνο, εξασφαλίζοντας υγεία, μακροζωία, νιάτα, ομορφιά και δημοφιλία.

Η πιό αποτελεσματική όμως χρήση του μηχανισμού αυτού (ΦΟΒΟΣ εναλλάξ με ΕΛΠΙΔΑ) και ταυτόχρονα η λιγότερο έντιμη αλλά και η πλέον επικερδής, γίνεται στον χώρο της πολιτικής ή ακριβέστερα στον χώρο νομής της εξουσίας.

Προκειμένου πολιτικο-οικονομικά ιερατεία και κόμματα να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την δημοκρατική τους νομιμοποίηση, απαραίτητη για να περιοριστούν και να ελεγχθούν οι αντιδράσεις στις επιδιώξεις και στις ενέργειές τους, το εκλογικό σώμα τίθεται ενώπιον διλημμάτων και επιλογών, που φορτίζονται εντέχνως με τα συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας.

Έτσι η χειραγώγηση των εκλογέων καθίσταται ευκολότερη, αφού οι περισσότεροι υποπίπτουν στην παγίδα και προσεγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, όχι με την λογική, αλλά με το συναίσθημα, του φόβου, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό μιάς εκλογικής μάζας, αγόμενης και φερόμενης πιά από τον φόβο και την ελπίδα.

Όπως λέει ο Όσσο:

«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.

Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»

Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού – και τι έχεις να χάσεις; Προς τι ο φόβος;

Τίποτα δεν έχουμε. Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα, Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.

Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:

Timendi causa est nescire. που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.

Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.

Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.

Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός δάσκαλος:

«Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη…»

 “Τροφή”:

Αφορμή για αυτό το άρθρο πήρα, μετά από μία συζήτηση για τις ελεεινές και τρισάθλιες ειδήσεις στην τηλεόραση, αλλά και όταν έκανα μία “βόλτα” σε “τοίχους” φίλων μου στο φ β. (Φυσικά, βέβαια, η “τεχνική” δεν αφορά μόνο τις ειδήσεις, αλλά και ειδικά τις θρησκείες, όπως και άλλες πτυχές της ζωής μας). Γεμάτοι “τοίχοι”, λοιπόν, με τα της επικαιρότητας τα οποία δεν προάγουν καν την ενημέρωση, παρά μόνο τον φόβο και αχ, πως το σιχαίνομαι αυτό το δηλητήριο, τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσαμε να τον εξαλείψουμε από τις ζωές μας: γιατί να που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια: στην Ασθένεια!

Και σε εσωτερικές συγκρούσεις φυσικά!

Είναι τόσο απλό φίλοι μου, που πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το τι κάνει το σύστημα σε εμάς και κατεβάζουν και καλά τα τεκταινόμενα, είναι ή γίνονται άθελά τους μέρος του συστήματος που χρησιμοποιεί τον φόβο για να μας καταστήσει μαριονέτες!!

Σκεφτείτε καλά τι θρέφεται με όσα διακινούνται μέσα στο διαδίκτυο, προσωπικά αρκετοί “τοίχοι”, είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τα δελτία ειδήσεων που οι ίδιοι οι αναρτώντες απεχθάνονται και κοροϊδεύουν..!

ramnousia.com