Η Ποίηση Εφημερεύει....
Μύηση στων πραγμάτων το βυθό, που οι λαμπερές επιφάνειες σκεπάζουν είναι η ποίηση.
Λάμπα θυέλλης είναι των καιρών .
Τόπος που βρίσκει η καρδιά, στη φυλακή της ύλης, για να μετράει τη ζωή, με άλλα μέτρα .
Η μυρωδιά της φύσης, το γέλιο ενός παιδιού, ο πλούτος της αγάπης. Μαντήλι κόκκινο που ανεμίζει στα μάτια και στα σώματα.
Και να! Κυλάει πλάι μας το νερό και γίνεται τα τρυφερά μας χρόνια. Ένα κλωνάρι ελιάς μας ταξιδεύει ως τους μύθους. Στις ρόγες ενός σταφυλιού ο Διόνυσος χορεύει. Στα τριαντάφυλλα του κήπου ευωδιάζει η Σαπφώ.
Κι είναι η ποίηση κραυγή στη σκοτεινά των οριζόντων. Που δένει γη και ουρανό. Που περιφέρεται στο όνειρο.
Για την αλήθεια γράφει που έχει βαθιά κρυφτεί στο ιδιωτικό μας άπειρο. Στις καρφωμένες στο σταυρό μεσσίες λέξεις.
Να η ελπίδα της. Πως κάποτε η γη θα διαρραγεί και ο ουρανός θα βρέξει απλότητα στα πράγματα και στις αισθήσεις.
Η ποίηση μας προσκαλεί να υψώσουμε τις λέξεις.
Την ευλογία να γευτούμε των μικρών στιγμών.
Μες στον καθρέφτη μας δακρύζει με της γέννησης το θαύμα, με μιας φυγής το ανέκκλητο, με του έρωτα το ακήρατο μυστήριο.
Σπαράζει με τον ακατάσχετο καημό της γης και την Αισχύλεια σιωπή εγείρει.
Για ένα «ναι» ικετεύει που παραμυθεί, για ένα «όχι» που μας σώζει.
Να μιληθούνε τα πολύτιμα, όταν οι βεβαιότητες ματώνουν και η απάτη αναγελά.
Και μας καλεί ενάντια στους λωτούς και στις στιγμές τις κλειδωμένες.
Και μας καλεί στο Άλλο φως όπου μονάχα με ψυχές φωτίζει.
© Σκουρολιάκου Μαρία
http://adithorokardias.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.