ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΛΙΑΚΟΥΡΑΣ....
Περπατώντας ανήφορο
Στις ζαβές στράτες των
μουλαριών,
Στα συρμάτινα μονοπάτια της
γίδας,
Κουράστηκα, απόκαμα.
Στην αμάλια σου Λιάκουρα,
Μύρισα άρωμα θυμαριού και
τσαγιάς,
Στο λόγγο της σφάκας
Τα πόδια μου μάτωσα.
Κατάκορφα ανέβηκα,
Έσκηψα σε φίλησα,
Πάνω σου έμμεινα
Να ξαποστάσω, πέτρα!
Απόκαμα μέχρι να φτάσω εδώ
–
Εδώ που η ανατολή, αγαπημένη,
Πέτρα των αέριδων και του
χιονιού.
Πέτρα της Λιάκουρας.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ
(Από το βιβλίο του Γιάννη Μαρρέ
΄΄ Πολύδροσος
– Σουβάλα Παρνασσού΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε να σέβεστε τους συνομιλητές σας και να αποφεύγετε, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.