Πάσχα στην Πολύδροσο το 2009....... Η περιπέτεια του Γιάννη και του Γιώργου!!!!!!!

Η Πολύδροσος (παλιά λεγόταν Σουβάλα) είναι ένα ωραίο τσοπανοχώρι του Παρνασσού, με πολλά πετρόχτιστα σπίτια που γνωρίζει τουριστική και οικοδομική άνθιση τα τελευταία χρόνια.....

Θέλω να αναφερθώ μόνο στην ημέρα του Πάσχα, μιας και βρέθηκα εκεί.
Θα ψήναμε παϊδάκια φέτος, αλλά είχαμε και ωραίους μεζέδες. Έτσι το πρωινό είχαμε χρόνο.
Αποφασίσαμε με τον Γιώργο να πάμε μια βόλτα μέχρι την πλατεία για καφέ. Είπαμε να περπατήσουμε και να μην πάρουμε αυτοκίνητο. (Σοφή απόφαση όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια).
Στην αρχή περάσαμε από ένα μαγαζί να χαιρετίσουμε και να κανονίσουμε να πάρουμε το κοκορέτσι που είχαμε παραγγείλει.
Τα ψητά ήταν ήδη στις σούβλες.

Στη συνέχεια περπατούσαμε προς την πλατεία, θαυμάζοντας τους ανθισμένους κήπους...

Όταν κάποια στιγμή διαπιστώσαμε μπροστά μας, πως ο δρόμος είναι κλειστός! Ευτυχώς που δεν φέραμε το αυτοκίνητο σκέπτεσαι και πλησιάζεις...

Ψήνουν ομαδικά στη μέση του δρόμου!!!

Ζητάς συγνώμη να περάσεις, αλλά δεν σε αφήνουν. Που πας; Ρωτάνε. Πρώτα θα πάρετε μεζέ και θα πιείτε μαζί μας και ένα κρασί!
Οι μεζέδες που είχαν ήταν μια ανοιχτή τυρόπιτα με αυγά και τηγανιτή συκωταριά.
Φυσικά σε τέτοιες προτάσεις εμείς δεν λέμε όχι.
Στη συνέχεια, λίγα μέτρα πιο κάτω, βλέπουμε άλλη μια ομαδική ψησταριά. Δίπλα στο δρόμο αυτή τη φορά, αλλά πέσαμε σε γνωστό, οπότε και εδώ στάση.

Λίγα μέτρα πιο κάτω, επάνω στη διασταύρωση, (πάλι ευτυχώς που δεν φέραμε το αυτοκίνητο), άλλο μπλόκο. Γνωστοί και αυτοί.

Εδώ δοκιμάσαμε και εξαιρετικό φρέσκο τυρί, αλλά και εκπληκτική τυρόπιτα και φυσικά τηγανιτή συκωταριά. Μας προσκάλεσαν να επιστρέψουμε μετά από λίγη ώρα, που θα ήταν έτοιμα και τα αρνιά.
Για να τους αποφύγουμε, μιας και έπρεπε να επιστρέψουμε σπίτι, δοκιμάσαμε να ακολουθήσουμε άλλον δρόμο για την επιστροφή. Τι γινόταν και εκεί; Άλλα μπλόκα!

Στο τέλος, λίγο πριν φτάσουμε σπίτι, επισκεφτήκαμε ένα ξενοδοχείο να ανταλλάξουμε ευχές με τον ιδιοκτήτη που είναι γνωστός του Γιώργου.
Είχε στρώσει τραπεζαρία για τους ενοίκους του ξενοδοχείου του στον κήπο.

Τα ψητά ετοιμαζόντουσαν…

Ο ίδιος και η παρέα του (όπως και πολλοί κάτοικοι του χωριού) έριχναν τουφεκιές με τις καραμπίνες,

Γεμίζοντας το χώρο με άδεια πολύχρωμα φυσίγγια!

Φυσικά και αυτός μας κάλεσε να καθίσουμε. Όταν του είπαμε πως μας περιμένουν σπίτι, μας έδωσε τον μεζέ να τον πάρουμε μαζί μας!!! Δεν σήκωνε μάλιστα κουβέντα!
Τα επιδέξια χέρια του έκοψαν και κοκορέτσι και κοντοσούβλι,

αλλά και αρνάκι στα γρήγορα!

Φτάνοντας σπίτι ήταν έτοιμη και η δική μας τηγανιτή συκωταριά.

Πέρασα υπέροχα, σκλαβώθηκα από τους πολύ φιλόξενους ανθρώπους του χωριού και φρόντισα να κλείσω θέση και για του χρόνου!!!