Μάνα θα φύγω.Δεν έχω θέση πια εδώ.Δεν είμαι σαν και δαύτους.Νίωθω πως ντροπιάζω και σένα.....
Ναι, νιώθω ντροπή. Νιώθω,να με λιθοβολούν ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.Νιώθω ο αποδιοπομπαίος τράγος αυτής της κοινωνίας.Νιώθω δακτυλοδεικτούμενος.Μη με ρωτήσεις γιατί.Ξερεις το γιατί.Όλοι ξέρουν αλλά κανείς δε μιλάει.Νιώθω τα βλέμματα των ανθρώπων στραμμένα επάνω μου.Ναι,με κοιτάνε περίεργα.Βλέπεις,δεν αποτελώ πρότυπο για αυτή τη κοινωνία.Ίσως να μην ανήκω εδώ.
Μάνα,κοίτα με.Εγώ είμαι.Δε διαφέρω από τους υπόλοιπους.Στο μόνο που διαφέρω είναι στις σεξουαλικές μου προτιμήσεις.Δεν έχω βλάψει κανέναν,δεν έχω κάνει τίποτα κακό.
Μάνα,κουράστηκα.Αυτή η κοινωνία δεν είναι για μένα.Αυτή η κοινωνία δε με δέχεται.Δέχεται εκείνον τον πατέρα που βγάζει πάνω στη γυναίκα του όλα τα ζωώδη ένστικτα του,που ασκεί εξουσία μέσω του ξυλοδαρμού και των ύβρεων αλλά όχι εμένα.Εκείνος βλέπεις είναι στρέιτ εγώ όμως όχι.Εγώ είμαι ο γκέι,η αδερφή,η λούγκρα.Έτσι δεν είναι μάνα;Μια στρέιτ οικογένεια άλλωστε που κατακρεουργεί τα παιδιά της και προάγει την βία είναι αποδεκτή.Εγώ όμως;Όχι.
Μάνα, αυτή η χώρα τρώει τα παιδιά της.Δε το βλέπεις;Δε το καταλαβαίνεις;Εγώ πιστεύω στο:Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο,πιστεύω στην αλληλεγγύη και στον αλληλοσεβασμό.Δε μπορώ να μείνω μάνα.
Μια χώρα που ανέχεται και δέχεται το φασισμό και τον ρατσισμό δεν είναι για μένα.Δεν έχω θέση σε μια χώρα που οι άνθρωποι δε μιλούν,δεν εκφράζονται,σε μια χώρα που το μόνο μελανό σημείο της είμαι εγώ.
Φεύγω,για να μπορέσω να βρω τον εαυτό μου.Για να μπορέσω να εκφράζομαι ελεύθερα.Θα πάω εκεί που θα γνωρίσω τον σεβασμό,εκεί που θα υπάρχει αξιοπρέπεια και εκεί που θα ακουστεί η φωνή μου.Ναι, μάνα.Πηγαίνω εκεί που τα ιδανικά μου και οι αξίες μου θα ταυτιστούν με τα ιδανικά και τις αξίες των άλλων.Φεύγω.Δε μπορώ να μείνω,με διώχνουν με το τρόπο τους.Μη κλαις μάνα.Καποτε όλα θα αλλάξουν,κάποτε ίσως γυρίσω,κάποτε...Μάνα,αν γλιτώσω υπάρχει ελπίδα...
Υγ. Αφορμή του σημερινού μου κειμένου αποτέλεσε ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα για τη στάση της κοινωνίας απέναντι στους ομοφυλόφιλους,με επηρέασε αρκετά μπορώ να πω και έτσι ένιωσα την ανάγκη να το γράψω.
Καλή συνέχεια
Ναι, νιώθω ντροπή. Νιώθω,να με λιθοβολούν ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα.Νιώθω ο αποδιοπομπαίος τράγος αυτής της κοινωνίας.Νιώθω δακτυλοδεικτούμενος.Μη με ρωτήσεις γιατί.Ξερεις το γιατί.Όλοι ξέρουν αλλά κανείς δε μιλάει.Νιώθω τα βλέμματα των ανθρώπων στραμμένα επάνω μου.Ναι,με κοιτάνε περίεργα.Βλέπεις,δεν αποτελώ πρότυπο για αυτή τη κοινωνία.Ίσως να μην ανήκω εδώ.
Μάνα,κοίτα με.Εγώ είμαι.Δε διαφέρω από τους υπόλοιπους.Στο μόνο που διαφέρω είναι στις σεξουαλικές μου προτιμήσεις.Δεν έχω βλάψει κανέναν,δεν έχω κάνει τίποτα κακό.
Μάνα,κουράστηκα.Αυτή η κοινωνία δεν είναι για μένα.Αυτή η κοινωνία δε με δέχεται.Δέχεται εκείνον τον πατέρα που βγάζει πάνω στη γυναίκα του όλα τα ζωώδη ένστικτα του,που ασκεί εξουσία μέσω του ξυλοδαρμού και των ύβρεων αλλά όχι εμένα.Εκείνος βλέπεις είναι στρέιτ εγώ όμως όχι.Εγώ είμαι ο γκέι,η αδερφή,η λούγκρα.Έτσι δεν είναι μάνα;Μια στρέιτ οικογένεια άλλωστε που κατακρεουργεί τα παιδιά της και προάγει την βία είναι αποδεκτή.Εγώ όμως;Όχι.
Μάνα, αυτή η χώρα τρώει τα παιδιά της.Δε το βλέπεις;Δε το καταλαβαίνεις;Εγώ πιστεύω στο:Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο,πιστεύω στην αλληλεγγύη και στον αλληλοσεβασμό.Δε μπορώ να μείνω μάνα.
Μια χώρα που ανέχεται και δέχεται το φασισμό και τον ρατσισμό δεν είναι για μένα.Δεν έχω θέση σε μια χώρα που οι άνθρωποι δε μιλούν,δεν εκφράζονται,σε μια χώρα που το μόνο μελανό σημείο της είμαι εγώ.
Φεύγω,για να μπορέσω να βρω τον εαυτό μου.Για να μπορέσω να εκφράζομαι ελεύθερα.Θα πάω εκεί που θα γνωρίσω τον σεβασμό,εκεί που θα υπάρχει αξιοπρέπεια και εκεί που θα ακουστεί η φωνή μου.Ναι, μάνα.Πηγαίνω εκεί που τα ιδανικά μου και οι αξίες μου θα ταυτιστούν με τα ιδανικά και τις αξίες των άλλων.Φεύγω.Δε μπορώ να μείνω,με διώχνουν με το τρόπο τους.Μη κλαις μάνα.Καποτε όλα θα αλλάξουν,κάποτε ίσως γυρίσω,κάποτε...Μάνα,αν γλιτώσω υπάρχει ελπίδα...
Υγ. Αφορμή του σημερινού μου κειμένου αποτέλεσε ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα για τη στάση της κοινωνίας απέναντι στους ομοφυλόφιλους,με επηρέασε αρκετά μπορώ να πω και έτσι ένιωσα την ανάγκη να το γράψω.
Καλή συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου