ΤΟ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ

Οι φετινές αποκριές ήρθαν να επαληθέψουν, μιαν ακόμα φορά, το βαθύ και άγριο, θα έλεγα, χιούμορ που διακρίνει το λαό και ιδιαίτερα τους Σουβαλιώτες.

Μολονότι ...
προσωπικά τρέφω μιαν αντιπάθεια για τις πομπώδεις και κατευθυνόμενες άνωθεν αναπαραστάσεις του τύπου ‘’Καρναβάλι της Πάτρας’’, χρωματιστά χαρτιά και πλαστικά μέλη και πράγματα οι συμπατριώτες μας τα κατάφεραν να δώσουν πραγματική ζωή και στους μύθους, τον Μινώταυρο και Θησέα εδώ, με τη θαυμάσια αποστροφή του τέλους για την Ελληνικότητα του Αιγαίου.

Εύγε στο Γιάννη Κοντογιάννη – Θάνο.

Και τα’ άλλα όμως νούμερα, όπως το τολμηρό εκείνο των Ετζεβίτ – Κάρτερ, της τηλεοράσεως, της Αρκούδας, τα …σόλο του Παναγιώτη Καλλιμάνη αξίζουν κάθε έπαινο.

Λυπάμαι που δεν ξέρω τους πρωταγωνιστές τους να τους κατονομάσω όλους ξεχωριστά.

Με την ευκαιρία, χωρίς νομίζω, να βγαίνω από το θέμα μας, θ’ ανταποκριθώ στην έκκληση της εφημερίδας μας να καταγράψουμε ανέκδοτα κι αναμνήσεις από την ιστορία του χωριού.

Αρχίζω μ’ ένα χιουμοριστικό ανέκδοτο, γνωστό σε ποικίλες παραλλαγές, και το αφήνω χωρίς σχόλια. Μιλάει μόνο του.

Η Σουβάλα ήταν, κατά τα προπολεμικά χρόνια, ένα πολύ φτωχό χωριό.

Συνθλίβοταν ανάμεσα στους νοικοκυραίους του Δαδιού και της Αγόριανης, που είχαν μετρητά και χτήματα περιποιημένα.

Εμείς είχαμε πολλά ….πανηγύρια μονάχα!!!!

Κατά τα Ψυχοσάββατα λοιπόν του Δαδιού, μαζεύονταν πάνω στο λόφο του νεκροταφείου τους κάμποσοι Σουβαλιώτες, με ταγάρια και σακουλάκια, όπου μάζευαν τελικά τα’ αφράτα ψυχούδια και τις άλλες προσφορές, όσες οι ευλαβητικές χριστιανές θεωρούσαν καλές για το συχώριο των πεθαμένων τους.

Ζαχάρωναν αυτές και μέλωναν τα ψωμάκια και τα σιτάρια όπως ταιριάζει σε αρχόντισσες και νοικοκυρές.

Την κρίσιμη ώρα της διανομής των προσφορών γινόταν βέβαια συνωστισμός κι επακολουθούσαν προστριβές και, δια λόγων τουλάχιστο, διαπληκτισμοί.

Σε μια τέτοια λοιπόν, καλή ώρα, περίσταση μια Δαδιώτισσα θύμωσε και, ανάμεσα στ’ άλλα, εκφράστηκε, φαίνεται, προσβλητικά, για τους Σουβαλιώτες:

<<Φευγάτε, παλιοσ’βαλιώτες, κ.λ.π.>>

Γυρνάει λοιπόν με το ανάλογο τουπέ κάποιος απ’ τους προγόνους μας και της δηλώνει:

<<Σιγά, κυρά μου, και λιγότερα! Δεν παίρνουμε τζάμπα τις προσφορές σας! Σχωράμε και τις παίρνουμε! Όλα κι όλα!>>

ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ

''ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ''  Μάρτιος 1978