O.K., δε φτάσαμε και από τους πρώτους πάνω στο χιονοδρομικό.
Όμως αυτό, ελάχιστα μας ενόχλησε, αφού δεν υπήρχε καθόλου αναμονή στους αναβατήρες.
Χιόνι μπόλικο παντού, και από χαμηλά.
Το κρύο... μπόλικο και αυτό!
Όμως αυτό, ελάχιστα μας ενόχλησε, αφού δεν υπήρχε καθόλου αναμονή στους αναβατήρες.
Χιόνι μπόλικο παντού, και από χαμηλά.
Το κρύο... μπόλικο και αυτό!
Πίο πίσω μας, ο mr. Lappas ανέβαίνε προς τον
sorry, προς τον Ηρακλή εννοούσα!
Ανεβαίνοντας με τον σφαιράτο Ηρακλή.
Τα απάτητα εκατέρωθεν του κόκκινου Ηρακλή λεηλατημένα...
Η πίστα όμως, μια χαρά καρβαριστή!
Πίσω μας, το κάτω μέρος του μπολ των Κελλαριών.
Οι πίστες σχεδόν άδειες από χιονοδρόμους.
Το πάνω μέρος των Κελλαριών.
Ο Γεροντόβραχος ρίχνει την σκιά του στη κόκκινη του Βάκχου.
Τι ωραία εικόνα που θα έχουμε από του χρόνου,
όταν ένα κάρο πυλώνες & σίδερα θα έχουν δώσει τη θέση τους
στους νέους αναβατήρες.
Αρκετά όμως, με τα πολύβουα & κοσμοπολίτικα Κελλάρια.
ήρθε ή ώρα να περάσουμε στη πίσω πλευρά του χιονοδρομικού.
Στην όμορφη Φτερόλακα, με τη σαφώς πιο χιονοδρομική πρόκληση για τους χιονοδρόμους.
Ψηλά σττο δρομάκι της Σαχάρας ο αέρας απλά ______σε & έδερνε.
Μάλιστα στις ράχες, ο δυνατός άνεμος έχει ξυρίσει αρκετά το χιόνι,
και έχουν κάνει τη παρουσία τους κάποιες πετρούλες.
Τίποτα το ανησυχητικό, απλά είχαμε λίγο παραπάνω άγχος,
μιας και ήμασταν με πέδιλα ενοικίου.
Το ρέμα, φουλ στο χιόνι.
Απορώ, πως και δεν έχει χιμήξει κανείς σας
στις προκλητικές πλαγιές του....
Η Φτερόλακα ήταν ακόμα πιο άδεια.
Ευκαιρία για μερικές φωτό ακόμα.
Η φημισμένη "6" άδεια και αυτή.
Από τους λίγους που την τίμησαν δεόντως, ήταν ο Ιάσονας.
Τι που δε φόραγε τη μπλε σαλοπέτα που τον είχα συνηθίσει.
Τι που δεν την έκανε με old school κολλήτο στυλ.
Άμα το ΄χει ο άνθρωπας και με carving ακόμα,
"χορευτής" είναι.
Σαν όνειρο φαντάζει, έτσι άδειο από κόσμο,
αλλά τόσο γεμάτο από χιόνι!
Ο Θανάσης επέμενε να πάμε βόλτα στο κάτω μέρος της Φτερόλακας.
Είχαμε λίγη ώρα στη διάθεση μας και προσωπικά αμφέβαλα για το αν θα άξιζε...
Πόσο λάθος είχα...
Ο Θανάσης στο εκτός, κάτω από την 7.
Η ποιότητα του χιονιού τις τελευταίες μέρες ήταν από τις λίγες,
για τα ελληνικά δεδομένα.
Καναδέζα, όπως θα' λεγε και μια ψυχή...
Η Πέμπτη, δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Υπήρχαν κάποια σημεία στο βουνό, που το χιόνι ήταν απλά εξαιρετικό.
Ξερό, αφράτο & ανάλαφρο.
Πάταγες μετά σε πίστα και νόμιζες ότι ήσουν 200 κιλά...
Ανεβαίνοντας με τη "Ήρα".
Τα δέντρα έκαναν το τοπίο μαγικό.
Μαγικό τοπίο, που δεν είχα επισκεφτεί τόσα χρόνια.
Εφτάνα μέχρι το chalet της Φτερόλακας
και σνόμπαρα το αργό lift της 7, αλλά μαζί με αυτό
έχανα ένα πανέμορφο κομμάτι του βουνού.
Από κάτω μας η "7Α".
Πίσω στα Κελλάρια και μετά από τη τελευταία βόλτα κατά τις 2,
πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Άνετα θα μπορούσα να κάτσω άλλο τόσο,
και ας ήμουν με μόνο μιας ώρας ύπνο...
Next time.
There is no dark side of the moon really.
Matter of fact it's all dark...
ΠΗΓΗ : http://www.snowclub.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου