Στην άκρη του πύρινου μετώπου, η φωτιά είχε σβήσει, μα η γη ακόμα κάπνιζε.
Οι πυροσβέστες, με τις στολές τους μαυρισμένες και τα πρόσωπα σκονισμένα, ξάπλωσαν για λίγο πάνω στην καμένη άσφαλτο. ....
Δεν υπήρχε σκιά ούτε δροσιά∙ μόνο μια στιγμή ανάπαυλας, σιωπηλής και βαριάς.
Ήταν η στιγμή που η αδρεναλίνη έδωσε τη θέση της στην κούραση, κι η ψυχή ζητούσε να ανασάνει. Ήρωες της καθημερινότητας, που έμειναν όρθιοι εκεί όπου η φωτιά απειλούσε να καταπιεί τα πάντα, τώρα κείτονταν εξαντλημένοι, μα νικητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων του Πολύδροσος Παρνασσού.
Διατηρήστε τα σχόλιά σας ευγενικά, πολιτισμένα και ουσιώδη. Σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο ή προσβολές θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε, διαβάστε την Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων πριν σχολιάσετε. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.