100 Χρόνια Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Πολυδρόσου

 Ένα αιώνιο σύμβολο πίστης, ενότητας και παράδοσης

Οι απαρχές – Η απόφαση για την ανέγερση

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Σουβάλα (σημερινή Πολύδροσος) ήταν η μοναδική κωμόπολη της περιοχής χωρίς δικό της ναό. Το 1909 συγκροτήθηκε επιτροπή εράνων, με σκοπό την οικοδόμηση εκκλησίας, και οι κάτοικοι απευθύνθηκαν με συγκινητική επιστολή στους Σουβαλιώτες της Αμερικής, ζητώντας τη συνδρομή τους......

Η ανταπόκριση ήταν άμεση και συγκινητική: εργάτες, έμποροι και μετανάστες πρόσφεραν χρήματα από το υστέρημά τους, με λόγια που συγκινούν ακόμη:
«Τα χρήματα που κερδίζουμε με κόπο τα διαθέτουμε με χαρά για έναν τόσο ιερό σκοπό».

Έτσι γεννήθηκε η μεγάλη ιδέα που έμελλε να ενώσει το χωριό για δεκαετίες

Από την παλιά εφημερίδα ¨ΣΚΡΙΠ¨το 1909

Η θεμελίωση – Το 1925

Η επίσημη θεμελίωση του ναού έγινε το 1925. Υπήρξαν διαφωνίες για την τοποθεσία: άλλοι πρότειναν την κεντρική πλατεία, άλλοι πιο ήσυχες και ευρύχωρες τοποθεσίες. Τελικά επικράτησε η επιλογή της πλατείας, ώστε ο ναός να δεσπόζει σε περίοπτη θέση στο κέντρο του χωριού, ( Σύμφωνα με το Αρχείο του Θανάση Τοπάλη).

Η πρώτη ουσιαστική συνεισφορά ήρθε ανήμερα του Πάσχα, όταν οι κάτοικοι, μετά τον εσπερινό της Αγάπης, συγκέντρωσαν τα δέρματα από τα πασχαλιάτικα αρνιά για να συγκεντρωθούν χρήματα. Αυτή η χειρονομία, απλή αλλά γεμάτη νόημα, αποτέλεσε την απαρχή του έργου.

Η οικοδόμηση – Οι θυσίες των κατοίκων

Η εκκλησία χτίστηκε με κόπο, προσωπική εργασία και ανιδιοτέλεια. Ντόπιοι μάστορες και κτιστάδες της πέτρας, πρωτομάστορες αλλά και απλοί εργάτες, πρόσφεραν μεροκάματα δωρεάν, ενώ ήταν εποχές δύσκολες, με φτώχεια και ξενιτιά. Ακόμη και όσοι ετοιμάζονταν να φύγουν για δουλειά σε καμποχώρια, διέθεσαν τον πρώτο τους κόπο για την ανέγερση του ναού.

Η πίστη, η ενότητα και το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα των κατοίκων ξεπέρασαν κάθε δυσκολία.

Η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία

Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι τρίκλιτος, σταυροειδής με τρούλο, δείγμα εξαιρετικής τέχνης των Σουβαλιωτών πετράδων, χτισμένος με πέτρα από τα νταμάρια της περιοχής. Το καμπαναριό προστέθηκε το 1949, ενώ για αρκετά χρόνια η καμπάνα ήταν κρεμασμένη στον ιστορικό πλάτανο της πλατείας, που δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα.

Οι δυσκολίες και τα εγκαίνια

Η ολοκλήρωση του ναού καθυστέρησε σημαντικά λόγω των ιστορικών συγκυριών: ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή, η πείνα και ο Εμφύλιος έφεραν τεράστιες δυσκολίες. Παρ’ όλα αυτά, το έργο συνεχίστηκε και τα εγκαίνια έγιναν το 1953 από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Φωκίδος Αθανάσιο.

Η αγιογράφηση – Το εσωτερικό του ναού

Η αγιογράφηση ξεκίνησε τμηματικά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, με πρώτη την εικόνα της «Πλατυτέρας» στο ιερό βήμα, και ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 1990, χάρη σε δωρεές και προσφορές συγχωριανών και αποδήμων.

Το πνευματικό αποτύπωμα

Σήμερα, ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου δεσπόζει στην πλατεία της Πολυδρόσου και αποτελεί σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία. 

Κάθε χρόνο, στις 15 Αυγούστου, ο εορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου συγκεντρώνει πλήθος πιστών με θρησκευτική κατάνυξη και κατάμεστο το χωριό από ντόπιους και επισκέπτες.

Ο ναός δεν είναι μόνο ένα αρχιτεκτονικό μνημείο. Είναι το αποτέλεσμα πίστης, θυσιών και ενότητας, ένα έργο που στήθηκε με ιδρώτα, δάκρυα και αγάπη. Σήμερα, εκατό χρόνια μετά τη θεμελίωσή του, παραμένει αιώνιο σύμβολο του δεσμού των κατοίκων με την παράδοση και την Παναγία, την προστάτιδα του χωριού.