Υπήρξαν εποχές που κάθε καλοκαίρι η Πολύδροσος (Σουβάλα), η Επτάλοφος (Άνω Αγόριανη), η Αμφίκλεια, η Τιθορέα, η Λιλαία (κ. Αγόριανη) και τα υπόλοιπα χωριά του Παρνασσού γέμιζαν με ζωή, φωνές, πρόσωπα γνώριμα και αγαπημένα......
Ήταν τότε που, με το που τέλειωνε το σχολείο ή η δουλειά στην Αθήνα, άνοιγαν τα σπίτια στο χωριό. Οι αυλές ποτίζονταν, τα καφενεία ξανάβρισκαν το ρυθμό τους και οι πλατείες γίνονταν το επίκεντρο της κοινωνικής ζωής.
Το βράδυ έπεφτε με δροσιά και ιστορίες.
Στις πλατείες, το τραγούδι κι ο χορός κρατούσαν ως αργά.
Οι οικογένειες ξανασμίγανε – τρεις γενιές στο ίδιο τραπέζι, κάτω από πλατάνια.
Τα μονοπάτια του Παρνασσού δεν ήταν απλώς διαδρομές – ήταν δρόμοι επιστροφής στην απλότητα.
Σήμερα, ο Παρνασσός παραμένει ζωντανός, αλλά οι ρυθμοί άλλαξαν.
.jpg)
Όμως η ανάμνηση αυτών των καλοκαιριών είναι ακόμα δυνατή – και πολύτιμη.
Είναι εκεί, στις φωτογραφίες, στις αφηγήσεις, στο χαμόγελο του παππού που θυμάται «τότε που μαζευόμασταν όλοι στο χωριό».
Ας κρατήσουμε αυτές τις μνήμες ζωντανές.
Ας επιστρέψουμε – έστω για ένα Σαββατοκύριακο, έστω για ένα καλοκαίρι.
Γιατί η Πολύδροσος και τα χωριά του Παρνασσού δεν είναι απλώς προορισμοί. Είναι πατρίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων του Πολύδροσος Παρνασσού.
Διατηρήστε τα σχόλιά σας ευγενικά, πολιτισμένα και ουσιώδη. Σχόλια με υβριστικό περιεχόμενο ή προσβολές θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε, διαβάστε την Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων πριν σχολιάσετε. Να αποφεύγετε να γράφετε ανώνυμα. Όλα τα σχόλια πρέπει να εγκριθούν πριν δημοσιευθούν.