Με αφορμή τα αερόστατα που είδα ότι πετούν σε μερικά μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κοζάνη και στο Λεωνίδιο, θυμήθηκα πως τότε στην παιδική μου ηλικία, τέτοιες μέρες, απόκριες δηλαδή, κατασκευάζαμε και πετούσαμε αερόστατα στη Σουβάλα και πολλά μάλλιστα.....
Το έθιμο, χωρίς να το έχω ερευνήσει, μάλλον το έφεραν μαζί τους οι Ηπειρώτες μάστορες που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Σουβάλα.Πρωτεργάτης στ΄ αερόστατα ήταν ο Θύμιος Κούσουλας κι από κοντά μαστορόπουλα ο Γιάννης Λαγός, ο Θανάσης Παπαθανασίου κι ύστερα εμείς οι μικρότεροι.
Αγοράζαμε λεπτές χρωματιστές κόλες χαρτιού απ΄του Βαγγέλη Λαγού το μαγαζί, κόλλα για να τις κολλήσουμε και να δώσουμε ένα σχήμα στο αερόστατο, κάτι σαν πύραυλο.
Από κάτω στερεώναμε ένα καλαμένιο στεφάνι και σύρμα πιασμένο στο στεφάνι σταυρωτά, για να κρεμαστεί το σφουγγάρι από λινάτσα βουτηγμένο στο πετρέλαιο.
Τα αερόστατα ήταν συνήθως με 16 ή 24 ή 36 κόλες , ανάλογα με την οικονομική μας δυνατότητα, γιατί τότε λεφτά δεν υπήρχαν.
Να φανταστείτε ότι άμα τελείωνε η γόμα, βάζαμε αντί γι’ αυτή κοτσιλιά από κότες για να κολλήσουμε τα χαρτιά.
Όταν τελείωνε η δουλειά , μαζευόμαστε όλοι , μεγαλύτεροι και μαρίδα, για την εκτόξευση!
Πηγαίναμε σε μια μάντρα, γιατί μας διευκόλυνε να το κρατάμε, σηκώναμε πάνω το αερόστατο κι από κάτω βάζαμε φωτιά σιγά – σιγά, πρώτα με άχυρα και στο τέλος κάποιο θάμνο για περισσότερη φωτιά. Το αερόστατο, μας τραβούσε πάνω, αλλά το κρατούσαμε.
Εδώ βλέπαμε και έμπρακτα μια αρχή της Φυσικής, ότι ο αέρας θερμαινόμενος ανέρχεται. Στο τέλος βάζαμε από κάτω το σφουγγάρι κρεμαστό και αναμμένο για να μην διαφύγει ο ζεστός αέρας και αμολούσαμε το αερόστατο στον αέρα με αλαλαγμούς χαράς!
Τί μεγαλείο !
Το αερόστατο πήγαινε ψηλά στον ουρανό και μεις το παρακολουθούσαμε, πού θα πέσει, για να το πιάσουμε σώο, χωρίς να σκιστεί, ώστε να το αμολήσουμε πάλι, γιατί όπως είπαμε λεφτά δεν υπήρχαν τότε.
Τα σπίτια μας , μας έχαναν για όλη τη μέρα, πιλαλούσαμε Αι Λουκά, Ισιώματα, να το προφτάσουμε! Νικήτρια ήταν η παρέα που αμολούσε αερόστατο πολλές φορές το ίδιο και πήγαινε ψηλά και μακρυά. Μια φορά ένα αερόστατο έφτασε στο Δαδί!
Είχαμε και μερικές αποτυχίες βέβαια, εκεί να δεις στενοχώρια εμείς!
Αλλά δεν παραιτούμασταν απ’ το όνειρο!
Γιώργος Αθ. Δρίβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου