Η εθνογραφική & ιστορική συλλογή Νικολάου Τσίτσα μπορεί επιτέλους να στεγαστεί???

Γράφει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου

 Εδώ και κάποιες μέρες με απασχολούσε το θέμα και ήθελα οπωσδήποτε να πω δυό λόγια γιαυτό. Αλλά η πρόθεσή μου «βάλτωσε»  εν τω μεταξύ στο χρόνο. Μιά το ένα, μιά το άλλο με πήγαν λίγο πίσω. Αλλά σήμερα  είπα να μην το αναβάλω  γι` ακόμη υστερότερα. Στις τόσες προτάσεις για το φετινό «πολιτιστικό καλοκαίρι»  σκέφτηκα πως ταιριαστό χρονικά θα ήταν να προσθέσω κι εγώ μία, πιο μακροπρόθεσμη όμως....

Το ξεκαθαρίζω  εξ αρχής. Πρόθεσή μου δεν είναι να υποδείξω σε κανέναν κάτι , αλλά να υπομνήσω μονάχα θέλω  μιά προηγηθείσα υπόσχεση και να προτείνω όμως και μια λύση – διέξοδο ίσως, στο πρόβλημα  με το οποίο θα ασχοληθούμε σήμερα.

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, μού έδωσε ένα μικρό βιντεάκι που έτυχε να το δω λίγο ετεροχρονισμένα βέβαια και αφορούσε μιά τηλεοπτική εκπομπή που πρό καιρού συμπεριέλαβε στα γυρίσματά της τήν περιοχή του Μπράλου (Σιδηροδρ. Σταθμός και Λίμνη Καλλιδρόμου). Ήταν μιά εκπομπή μαγειρικής απ` τις ανεξηγήτως πολλές παρόμοιες που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται αλληλοδιαδεχόμενες η μιά την άλλη στα διάφορα μεγάλα (κυρίως) κανάλια. Μια εκπομπή με μεγάλη εξ όσων πληροφορήθηκα τηλεθέαση και υπό την έννοια αυτή, ασφαλώς προσέθεσε κάτι, έστω ελάχιστο, στην αναγνωρισιμότητα  τής περιοχής ως πιθανής επιλογής κοντινού προορισμού με κάποιου είδους τουριστικό  ενδιαφέρον .

Μακάρι…..  ( Αυτά ως παρένθεση ).

Βλέποντας το φιλμάκι, πρόσεξα πως παραπλεύρως του Σιδηρ. Σταθμού Μπράλου υπήρχαν μερικά παροπλισμένα κι εγκαταλειμμένα εκεί, παμπάλαια, σκουριασμένα, απογυμνωμένα και λεηλατημένα βαγόνια του ΟΣΕ. Μαζί και μια παλιά παραπεταμένη ντηζελομηχανή με επίσης άθλια εικόνα. Πρόσεξα επί πλέον (κι έτσι ευκαιρίας δοθείσης και εκ περισσού βέβαια τώρα το αναφέρω αυτό, αλλά και ως γραφικό παράδοξο!!) ότι στην  πρόσοψη τής αίθουσας επιβατών  τού Σταθμού, δίπλα και πάνω απ` την είσοδο, υπήρχε εξωτερική μονάδα κλιματιστικού μηχανήματος  εν είδει μάλλον κρεμαστής  γλάστρας!! (όπως έδειχνε να κατάντησε πλέον). Κατακυριευμένη από περικοκλάδες κι άλλες πρασινάδες που οι βλαστοί και οι φυλλωσιές τους αφού πρώτα την είχαν κυριολεκτικά πνίξει ολόκληρη, ξεχύνονταν λαίμαργα προς κατάκτηση οσονούπω και του τριγύρω χώρου…. έως δαπέδου και βάλε!!! Προφανώς το κλιματιστικό μηχάνημα περιττεύει??  Ή δεν υπάρχει κάποιος να ασχοληθεί με την συντήρηση και τον καθαρισμό του?? Αλλιώς τι άλλο εξυπηρετεί η ύπαρξή του, εκτός από γλάστρα!! Αν θέλουμε Σταθμούς και τραίνα , ας τους φροντίζουμε λιγάκι  κιόλας.  Όπως και να `χει το πράγμα, η εικόνα ήταν εξόχως σουρεαλιστική κι αξίζει να την προσέξει κανείς αν ξαναδεί το βίντεο. Επί του παρόντος πάντως , εμένα με ενδιαφέρουν εκείνα  τα άθλια  σκουριασμένα και ρημαγμένα βαγόνια και σ` αυτό θα σταθώ. Για κάποιο λόγο βέβαια . 

Αν θυμάμαι καλά, πριν περίπου ενάμιση- δυό χρόνια θεσμικοί παράγοντες τοπικοί και υπερτοπικοί, διαβεβαίωναν κατ` ιδίαν αλλά και Δημοσίως τον γνωστό Μπραλιώτη συμπατριώτη μας  κ. Νίκο Τσίτσα,  πως θα βρεθεί τρόπος και χώρος στέγασης της Λαογραφικής και ιστορικής συλλογής του. Για την οποία ο άνθρωπος αφιέρωσε τα περισσότερα απ` τα χρόνια τής μέχρι τώρα ζωής του, συγκεντρώνοντας με στοχοπροσήλωση το σημαντικό και ξεχωριστό υλικό της. Με αγάπη, επίγνωση και βαθειά εκτίμηση για το ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν τόσο της περιοχής μας αλλά και της πατρίδας μας ολόκληρης. Με συλλεκτικά κομμάτια και σπάνια κειμήλια από πολλές γωνιές τής Ελληνικής  γής και πολλές πολιτισμικο’ι’στορικές περιόδους της Εθνικής και της νεώτερης Κρατικής μας υπόστασης. Αριθμεί αυτή η προσωπική συλλογή Τσίτσα, εξ όσων γνωρίζω, περί τα 12.000 !! μοναδικά κομμάτια.

Πραγματικά τεράστιο αριθμητικά το υλικό της και βεβαίως εν μέρει σπάνιο και πρωτότυπο, όπως έχω ακουστά. Πού με τόσο προσωπικό κόπο, με ατέλειωτες ώρες και μέρες αναζήτησης , με ευφάνταστες προσπάθειες και χίλιους δυό τρόπους αποκτήθηκε  το καθένα απ` αυτά τα πολύτιμα και ξεχωριστά αντικείμενα πού την συνθέτουν. Με στρατευμένη αφοσίωση, με μεράκι και έρωτα αληθινό για αυτό τον σκοπό ζωής και με την πολύτιμη βοήθεια τής συζύγου του Κωνσταντινιάς  που ενστερνίστηκε και στήριξε την προσπάθειά του. Και ασφαλώς με ικανό και υπολογίσιμο χρηματικό κόστος , γιατί κάθε κομμάτι τής συλλογής του, έχει βεβαίως και κάποια οικονομική αξία όπως αντιλαμβάνεστε( πολλά εξ αυτών και σημαντική μάλιστα ίσως ), πέραν της σπουδαίας  ιστορικοπολιτισμικής.  

Βλέποντας  στο φιλμάκι  τα παρατημένα και σκουριασμένα  πανάθλια αυτά βαγόνια, σκέφτηκα ότι μάλλον θα αποτελούν μέρος τού τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού που σύμφωνα με τις υποσχέσεις, σκοπό θα είχαν, επισκευασμένα και μετασκευασμένα  βέβαια, να στεγάσουν !! την πολύτιμη και τόσο μεγάλη αυτή συλλογή Τσίτσα (αφού άλλος τρόπος δυστυχώς δεν βρέθηκε ). Αν έτσι όμως είναι τα πράγματα, δεν μπορεί παρά νομίζω δικαιολογημένα  να απορεί κάποιος , πως είναι δυνατόν η συγκεκριμένη βαγονοαθλιότητα και η δύσμορφη μάζα των οξειδωμένων εκείνων σιδερικών, να υπηρετήσει το σκοπό αυτό!!  Και επειδή άνευ ετέρας σκέψεως αυτό είναι αδύνατον  να πραγματοποιηθεί , είπα να υπομνήσω την παλιά υπόσχεση και κατά δεύτερον να καταθέσω μιά- δυό προτάσεις  ώστε και η συλλογή αυτή να βρει πιθανόν τη στέγη που της αξίζει και κυρίως να παμείνει εδώ, στον τόπο μας. Αφού τυχόν διαιώνιση του αδιεξόδου φιλοξενίας και ανάδειξής της , θα οδηγήσει ίσως και σύντομα, τον συλλέκτη και ιδιοκτήτη της σε άλλες λύσεις μακράν και πέρα τής περιοχής του Δήμου μας.

Και θα είναι κρίμα.  

Ο τέως Καποδιστριακός Δήμος Αμφίκλειας επί Δημάρχου Νάκου Τσιτσιπή, το 2008 είχε κατόπιν σχετικής πρότασης , οδηγηθεί κατ` αρχήν σε συμφωνία με τον κύριο Τσίτσα και την κοινότητα Μπράλου ( είχε συνταχτεί και σχετικό καταστατικό), για την φιλοξενία τής συλλογής του, ή τουλάχιστον ενός τμήματός της στην Αμφίκλεια  σε κατάλληλο χώρο. Και με προοπτική εναλλακτικής στέγασης του υπολοίπου τμήματος  στο ωραίο διατηρητέο σχολείο τού μεσαίου Μπράλου. Το θέμα όμως τότε προχώρησε τόσο πού….δεν έγινε ποτέ πράξη!! Στους λόγους  δεν θα αναφερθώ, μάς ενδιαφέρει κυρίαρχα  η τωρινή σωτηρία και η μελλοντική αξιοποίηση τής συλλογής , όχι οι παρελθούσες αβελτηρίες.

Από τότε και έκτοτε πάντως και παρά τις όποιες ελάχιστες χαλαρές κατά καιρούς προσπάθειες, το θέμα σκεπάστηκε απ` το γνωστό απαξιωτικό πέπλο τής λήθης και τής αδιαφορίας από μεριάς εκείνων που θα μπορούσαν θεσμικά και ουσιαστικά να ‘γεννήσουν’ λύσεις.

Η συλλογή  Νίκου & Κωνσταντινιάς Τσίτσα, με βαριά καρδία και αισθήματα πλήρους απογοήτευσης και πικρίας απ` τους ίδιους , συσκευάστηκε και αποθηκεύτηκε, περιμένοντας από τότε μάταια την αξιοποίησή της.  Έως και τώρα τελευταία, που κάπως αχνοφάνηκε να διαγράφεται μια κάποια λύση με τις υποσχέσεις για στέγαση στην πατρώα γή, εντός μερικών μετασκευασμένων βαγονιών σταθμευμένων μόνιμα στον Σταθμό του Μπράλου!!

 Όταν τότε διάβασα κάπου για την συγκεκριμένη υπόσχεση, η αλήθεια είναι ότι «κουμπώθηκα» αφού θεώρησα ότι η λύση αυτή και υπέρμετρα δαπανηρή θα ήταν. Και μεγάλο χρόνο προετοιμασίας θα απαιτούσε. Γραφειοκρατικά εμπόδια και τεχνικές δυσκολίες θα συναντούσε. Και τον καταλληλότερο βέβαια  τρόπο έκθεσης και ανάδειξης τής συλλογής δεν αποτελούσε (κατά την ταπεινή πάντα και μή ειδική γνώμη μου). Επομένως πολύ δύσκολα εφαρμόσιμη έμοιαζε. Ωστόσο λόγος εμένα δεν μού έπεφτε και έτσι το μόνο που έκανα ήταν να αναμένω. Σήμερα λοιπόν όπως και υπέθετα , είμαστε εκεί ακριβώς που ήμασταν!. Στις υποσχέσεις!! 

Μέλλον  για τη συλλογή Τσίτσα  υπ` αυτές τις συνθήκες, στα βαγόνια του ΟΣΕ που εγώ είδα παρατημένα σε πανάθλια κατάσταση στο σταθμό Μπράλου, είμαι βεβαιότατος πως δεν θα υπάρξει, ούτε προδιαγράφεται. Γιαυτό θα πρέπει νομίζω σοβαρά πλέον, να επινοήσουμε  άλλους τρόπους λύσης  τού προβλήματος και υπέρβασης τού συνεχιζόμενου αδιεξόδου. Αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε για το θέμα αυτό και δεν υποσχεσιολογούμε απλώς ασύστολα και…..ανέξοδα.

Επαναφέρω επομένως σήμερα, την παλαιότερη εκείνη πρόταση για στέγαση, ανάδειξη και αξιοποίηση, ενός έστω τμήματος τής ιστορικοπολιτισμικής εθνογραφικής συλλογής  Νικολάου & Κωνσταντινιάς Τσίτσα  στην Αμφίκλεια.

Η Αμφίκλεια κατά την πάγια θέση μου, προσφέρεται θεωρώ απείρως καλύτερα για την πληρέστερη και αρτιότερη ανάδειξη αυτής τής τόσο αξιόλογης , ογκωδέστατης  και ιδιαίτερης  συλλογής. Της δίνει δυνατότητες και προοπτική. Την προβάλει, την αξιοποιεί και την καθιστά εν δυνάμει κτήμα πολύ περισσότερων ανθρώπων που βρίσκουν ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους εκθέματα και συλλογές.  Δεν  υποτιμώ τον Μπράλο, καθόλου μάλιστα αλλά νοιώθω ειλικρινά πως έτσι εξυπηρετείται αποτελεσματικότερα η θαυμαστή προσπάθεια  αυτού του συμπολίτη μας. Η επιλογή αυτή θα δικαιώσει πιστεύω με τον καλύτερο τρόπο την επιμονή, τον μακρόχρονο κόπο, την ερευνητική δουλειά, το όνειρο και το σκοπό ζωής τού σημαντικού έτσι κι αλλιώς αυτού συμπατριώτη μας. Ας μην ξεχνάμε επ` ευκαιρία, πόσο πραγματικά βοηθητικός και χρήσιμος για τη μείζονα περιοχή και τους συμπατριώτες του υπήρξε ο άνθρωπος αυτός. Πότε με την ιδιότητά του ως Υποδιοικητής και αναπληρωτής Διοικητής επί αρκετά χρόνια του ΙΚΑ, είτε αργότερα ως Διοικητής του Νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ ,  ή από άλλες σημαντικές θέσεις ευθύνης  τις οποίες υπηρέτησε πάντοτε με εγνωσμένη αποτελεσματικότητα , τιμιότητα , αξιοσύνη και υπευθυνότητα. Ξύνοντας λίγο ακόμα τη μνήμη, θυμάμαι τον μεστό, σοβαρό και υπεύθυνο πάντα λόγο του, τις γόνιμες ιδέες του, την αστείρευτη ενέργεια με μόνιμη διάθεση εφήβου, την  αξιοπρόσεκτη γραφίδα του. Αντιπαρέρχομαι τα πολλά περισσότερα που θα μπορούσα να παραθέσω για τον συμπατριώτη μας Νίκο Τσίστα.

Γιατί  προέχει τώρα η διάσωση τής συλλογής του και η αξιοποίησή της.

Με την πρόταση που διατυπώνουμε, δίνεται η δυνατότητα  τουλάχιστον ένα μέρος τής συλλογής αυτής, να φιλοξενείται μονίμως σε κάποιο χώρο της Αμφίκλειας (ολόκληρη βέβαια είναι τεράστια και απαιτεί μεγάλους χώρους για την σωστή έκθεσή της αλλά και την αξιοποίησή της ως ενδιαφέρον για μελέτη πρωτότυπο υλικό). Αποτελώντας μιά ενιαία σημαντική ενότητα μαζί και με τα υπόλοιπα μουσειακά εκθέματα του είδους που στεγάζονται ήδη στο Δαδί. Θεωρώ πως η συνολική αυτή ενότητα εκθεμάτων, εμπλουτισμένη και με το πολύτιμο περιεχόμενο τής συλλογής Τσίτσα ως ξεχωριστό και ιδιαίτερης αξίας εθνογραφικό σύνολο, που προφανώς θα φέρει και τα ονόματα των δωρητών του, όπως και πρέπει, θα είναι για ολόκληρο τον Δήμο μας ένα πολύ ενδιαφέρον αξιοθέατο Λαογραφικής και ιστορικής κληρονομιάς , τόσο για τον πιθανό υποψήφιο ερευνητή  όσο και για τον απλό παρατηρητή και επισκέπτη. Συμπληρώνει δε και προσθέτει ακόμη περισσότερα στα ήδη ενδιαφέροντα και τοπικά άξια λόγου, για να τα επισκεφτεί, να τα δει και να τα γνωρίσει κανείς.

Το «ΠΑΠΑΚΩΣΤΕΙΟ» Πολιτιστικό μας Κέντρο. Το νέο διώροφο Δημοτικό κτήριο (λεγόμενο της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ) που τώρα ανακατασκευάζεται και αποκαθίσταται για να καταστεί αξιοποιήσιμο . Το πολύ μεγάλο αίθριο του Πολιτιστικού μας  Κέντρου αφού πρώτα βεβαίως στεγαστεί με τρόπο ολιγοδάπανο, γρήγορο κι εύκολο(όπως ξαναέχουμε προτείνει) και με υλικά και τεχνοτροπία που θα επιτρέπουν ανεμπόδιστα στο φυσικό φως να μπαίνει απ` την διάφανη στέγη στον όλο χώρο. Η μεγάλη αδειανή αίθουσα πάνω απ` το καφέ ΚΟΥΚΟΣ κλπ. Είναι κάποιες απ` τις επιλογές που θα μπορούσαν δυνητικά να αποτελέσουν  χώρους φιλοξενίας τής συλλογής αυτής.

                       Για μιά διαρκή και επαναλαμβανόμενη τμηματικά (όπως προτείνουμε ) έκθεση τού ογκωδέστατου αυτού υλικού. Με θεματικό και χρονικό διαχωρισμό των εκθεμάτων που κάθε φορά θα εκτίθενται ως ένα επιμέρους κομμάτι της συνολικής συλλογής και με χρονικό ορίζοντα διαρκείας  π χ δύο ή τριών ετών (κάτι δηλαδή περίπου ανάλογο με τη διετή επαναλαμβανομένη γιορτή ψωμιού). Και εν συνεχεία, την αντικατάσταση και ανανέωση αυτού τού πρώτου υλικού, με το υπόλοιπο τμήμα τής συλλογής. Ώστε τελικά με μιά τέτοια περιοδικότητα, η συλλογή και στο σύνολο της να εκθέτεται σε ορίζοντα πχ  εξαετίας. Αλλά και η ανανέωση του θεματικού υλικού της με την προτεινόμενη αυτή διαχείρισή του κατά τμήματα , να διατηρεί  ζωντανό και διαρκές το απαραίτητο ενδιαφέρον που μάλλον τόσο ανάγκη έχουν οι εκθεσιακοί χώροι αυτού του είδους. Αποφεύγοντας έτσι την κουραστική εν τέλει μονοτονία τού αμετάβλητου και πολυχρονισμένου μόνιμα πάντα ίδιου  και μονοθεματικού υλικού, που ατονεί το ενδιαφέρον και στερεί τη φρεσκάδα τής ανά καιρούς διαφορετικότητας.

Την χρονική περίοδο που θα εκτίθεται και θα αναδεικνύεται το ένα κομμάτι της συλλογής αυτής στην Αμφίκλεια, το υπόλοιπο να φυλάσσεται επιμελώς έως ότου να εκτεθεί κι αυτό με τη χρονική σειρά του.  `Η και πιθανόν να μπορεί να εκτίθεται ταυτοχρόνως σε τυχόν κατάλληλο και ασφαλή κτηριακό χώρο στον Μπράλο, είτε ακόμη και στην λύση των μετασκευασμένων βαγονιών εάν ποτέ αυτή υλοποιηθεί (που την θεωρώ δυσκολοπροσέγγιστη εξόχως).Επομένως  είτε η τμηματική κυλιόμενη ανά  χρονικά διαστήματα  έκθεση μόνο στην Αμφίκλεια. Είτε και η ταυτόχρονη στέγαση και έκθεση δύο ξεχωριστών τμημάτων  τής συλλογής, σε δύο διαφορετικούς  χώρους, ο ένας στην Αμφίκλεια κι ο άλλος στον Μπράλο, δίνουν θεωρώ ικανοποιητική λύση για να βρει και να πιάσει επιτέλους τόπο η εξαιρετική δουλειά και η ευγενική προσφορά του Νίκου Τσίτσα .

Ας  αξιωθούμε ως τοπική κοινωνία να αναδείξουμε και να αξιοποιήσουμε επιτέλους, ως οφείλουμε, αυτή την ιστορικοεθνογραφική συλλογή. Αποτέλεσμα  της άοκνης προσωπικής προσπάθειας πολλών χρόνων του ζεύγους Τσίτσα. Ένας στόχος ζωής με πίστη στο σκοπό , που απέφερε και αποθησαύρισε αυτή την πολύτιμη σοδειά από σπουδαία και σπάνια υλικά ενθυμήματα της τοπικής και Εθνικής μας Λαϊκής και ιστορικής παράδοσης. Ο Δήμος μας και οι αυτοδιοικητικοί μας , μαζί και με τους αιρετούς εκπροσώπους τού Μπράλου, καθώς και τον Πολιτιστικό του σύλλογο που φυλάσσει μέχρι ώρας τη συλλογή, ας εξετάσουν παρακαλώ κι αυτή την πρόταση, που προσφέρει νομίζω βιώσιμη και εφαρμόσιμη λύση. Μην αδρανήσουμε κι άλλο. Κι αν ίσως λίγα χρήματα χρειαστούν, η εποχή ( και για κάμποσο ακόμη καιρό ) προσφέρει απίστευτες ευκαιρίες με τον πακτωλό χρημάτων που αφειδώς μοιράζεται στην αυτοδιοίκηση, με αιτία ή και χωρίς αιτία !! ( αυτό είναι άλλο ζήτημα… )

Στεγάζοντας και αξιοποιώντας τώρα την συλλογή  Νικολάου & Κωνσταντινιάς Τσίτσα, τιμούμε και αναγνωρίζουμε τήν συλλεκτική κοπιώδη μακροχρόνια προσπάθειά τους, καθώς και την αξιέπαινη απόφασή τους να δωρίσουν τη συλλογή τους. Μοιάζει με ευλογία και με εξαιρετική τύχη για τον τόπο μας η φιλοξενία και ανάδειξη τής συλλογής αυτής. Άλλοι, θα παρακαλούσαν  να την κατέχουν. Δίνοντας  λοιπόν διέξοδο, βιώσιμη και ταιριαστή λύση στο πρόβλημα στέγασής της σήμερα, παίρνουμε πίσω αύριο στο πολλαπλάσιο ως αντίδωρο την υπεραξία της, με την μοναδικότητα και την σπουδαιότητά της. Ο Νίκος Τσίτσας με την αγνότητα τής πρόθεσής του και τής γενναιόδωρης απόφασής του να δωρίσει, να πλουτίσει και να κοσμήσει τον τόπο μας με την συλλογή του, είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα αποδεχόταν μια τέτοια πρόταση  τμηματικής έκθεσής της, τόσο στην Αμφίκλεια ( που θα την αναδείκνυε κιόλας όπως είπαμε αποτελεσματικότερα και ωφελιμότερα από κάθε πλευρά ), όσο και στον Μπράλο, εφ` όσον διατεθεί κατάλληλος και επαρκής  χώρος και εκεί. Υπάρχει άλλωστε το προηγούμενο τού όχι και τόσο μακρινού 2008 όπως προείπαμε, που με κάνει να αισιοδοξώ. Ας πάρουμε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες τώρα. Ο καιρός δεν περιμένει. Χρειάζεται κάποιος απ` την αυτοδιοίκηση να κινητοποιηθεί και να θέσει το θέμα αρμοδίως. Κι υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για την συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Δεν είναι όλοι αδρανείς και αδιάφοροι.  Εμείς σήμερα απλά το ανασύρουμε και το επικαιροποιούμε προβάλλοντάς το. Προτείνουμε παράλληλα και μια κάποια λύση (όπως συνηθίζουμε άλλωστε ). Οι  αυτοδιοικητικοί μας κι όχι μόνο,  άς  δούν τί καλύτερο μπορεί να κάνουν  γιαυτό.  

ΥΓ.1 Με εκτίμηση στο πρόσωπο , στην προσφορά, στην κοπιώδη και μακρόχρονη προσπάθεια δημιουργίας αυτής τής σημαντικής συλλογής Τσίτσα  απ` την οικογένεια, θεώρησα απαραίτητο και δίκαιο να συνδράμω  και να δυναμώσω και με τον δικό μου τρόπο, το ώριμο αίτημα για αξιοπρεπή και αρμόζουσα στο θέμα λύση. Όσο οι καιροί συνηγορούν …. γρηγορείτε. 

ΥΓ.2   Οι φωτογραφίες δεν έχουν κάποια σχέση με την συλλογή Τσίτσα, Απλώς έντυσαν το κείμενο και παραπέμπουν  συνειρμικά… 

Μετ` ευχών  για την αυριανή μεγάλη γιορτή.  Υγεία για όλους.

 ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ