Την Παρασκευή 11 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας, με μεγάλη συμμετοχή γυναικών, η εκδήλωση της Ομάδας Γυναικών Άμφισσας - Ιτέας, για την 8η Μάρτη, μέρα τιμής στον αγώνα των γυναικών όλου του κόσμου......
Στην εκδήλωση προβλήθηκαν βίντεο από τους αγώνες των γυναικών του 19ου αιώνα και βίντεο για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Μίλησε η πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών Κική Τσελεμπή και χαιρέτισε η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φωκίδας Ειρήνη Καραχάλιου.
Απαγγέλθηκαν ποιήματα και τα παιδιά ζωγράφισαν για την ειρήνη, με τη βοήθεια εκπαιδευτικών του ΣΕΠΕ Φωκίδας.
Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι από τα σωματεία εργαζομένων της περιοχής, από τα μεταλλεία, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους οικοδόμους, τους συνταξιούχους.
Στην ομιλία της η πρόεδρος της Ομάδας Γυναικών τόνισε:
"Η καθιέρωση της 8ης Μάρτη έχει τις ρίζες της σε μια σημαντική στιγμή του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, στην απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, το 1857. Στους αγώνες εργατριών, 14 ως 25 χρονών, ντόπιων και μεταναστριών, που ζητούσαν να πάψουν να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί 10 ως 16 ώρες τη μέρα, να σταματήσει η παιδική εργασία. Διαδήλωναν μέσα στον παγωμένο χειμώνα κάθε μέρα, με την αστυνομία να τις ξυλοκοπά και να τις συλλαμβάνει. Αυτός ο αγώνας τους οδήγησε στη δημιουργία σωματείων, σε πιο οργανωμένο και αποτελεσματικό αγώνα, σε κατακτήσεις που έχτισαν τα εργατικά δικαιώματα τον 20ο αιώνα.
Σήμερα στη χώρα μας και παγκόσμια οι γυναίκες, τη μέρα αυτή, καταγράφουμε τα προβλήματα, προβάλλουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Γενικεύουμε την πείρα του αγώνα μας. Προσπαθούμε να γινόμαστε πιο αποτελεσματικές στην πάλη για τα δικαιώματά μας, για έναν κόσμο καλύτερο για μας και τα παιδιά μας, χωρίς εκμετάλλευση.
Σήμερα οι γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι φοιτήτριες βιώνουμε στη χώρα μας τη βαρβαρότητα της πολιτικής των κυβερνήσεών μας, που βαδίζουν στο μονόδρομο των κερδών και των συμφερόντων των επιχειρηματικών κολοσσών.
Τα εργασιακά μας δικαιώματα χτυπιούνται πολύπλευρα. Υπονομεύεται η κοινωνική μας υπόσταση και αξιοπρέπεια.
Η οικογενειακή μας ζωή αποδιοργανώνεται.
Τσακίζεται το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον της αυριανής κοινωνίας.
Η πανδημία και η κυβερνητική διαχείριση έφερε τις γυναίκες της εργατικής τάξης σε ακόμη πιο δεινή θέση. Βρέθηκαν εγκλωβισμένες στη φτώχεια, την ανεργία, την απλήρωτη οικιακή εργασία, την ενδοοικογενειακή βία, την αόρατη καταπίεση. Με το ΕΣΥ υπό κατάρρευση, την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας ανύπαρκτη, με κλειστά τα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς, οι γυναίκες επωμίστηκαν την «ατομική ευθύνη» της 24ωρης κατ’ οίκον φροντίδας των αρρώστων, των ηλικιωμένων, των παιδιών. Οι εργαζόμενες μητέρες όμηροι της τηλεργασίας και της παράλληλης φροντίδας των παιδιών στο σπίτι, ενώ όσες εργάζονται με ελαστικούς όρους ήταν σε ακόμα χειρότερη θέση.
Οι γυναίκες υποαμείβονται, ενώ η ανεργία και η μαύρη ανασφάλιστη εργασία τις τσακίζει. Πολλές γυναίκες έχουν βιώσει απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, παρενοχλήσεις και συστηματικές διακρίσεις στους εργασιακούς χώρους λόγω φύλου. Η εγκυμοσύνη βρίσκεται στο στόχαστρο, ενώ η αμοιβή με το μπλοκάκι, η δουλειά των αναπληρωτών, επικουρικών, σημαίνει συχνά μηδενικά δικαιώματα για τις εργαζόμενες μητέρες (γονεϊκές άδειες, επιδόματα, άδειες τοκετού) οι οποίες μένουν απροστάτευτες μπροστά στην εργοδοτική ασυδοσία και το ενδεχόμενο της απόλυσης.
Όταν μιλάμε για εργασιακά δικαιώματα δεν μπορούμε να ξεχνάμε τις μετανάστριες οι οποίες δουλεύουν με τις χειρότερες συνθήκες, συνήθως σε εργασίας φροντίδας, καθαρισμού κλπ, πλήρως ελαστικά και, τις περισσότερες φορές, ανασφάλιστες.
Αξιοποιώντας την πανδημία η κυβέρνηση έφερε το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη που αποτελεί τομή στην επίθεση απέναντι τόσο στα εργασιακά δικαιώματα όσο και στον συνδικαλισμό στους εργατικούς χώρους. Το νομοσχέδιο πλήττει διπλά τις εργαζόμενες γυναίκες, που ήδη δουλεύουν με χαμηλότερους μισθούς και χειρότερες εργασιακές συνθήκες (ασφάλιση, σταθερότητα κλπ) σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους τους.
Η ζωή μας είναι γεμάτη με άγχος και ανασφάλεια.
Στις μέρες μας το Αιγαίο γέμισε γκρίζες ζώνες και τα σύνορα αμφισβητούνται από συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ. Όπως μας προειδοποιούσε ο κ. Κίσινγκερ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας "τα σύνορα στα Βαλκάνια δεν ήταν τα ίδια στον προηγούμενο αιώνα και κανείς δεν σας εγγυάται πως θα είναι τα ίδια τον επόμενο".
Και τώρα ήρθε να προστεθεί και ένας νέος πόλεμος, στην Ευρώπη, κοντά μας, που κάνει πιο απελπιστική την κατάσταση.
Καταγγέλλουμε την στρατιωτική επέμβαση και εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Ουκρανικό, το Ρωσικό και τους άλλους λαούς της περιοχής και στεκόμαστε στο πλευρό τους, προκειμένου να ζήσουν μια ζωή με αξιοπρέπεια, κυρίαρχοι στον τόπο τους.
Όχι πως σταμάτησαν ποτέ "να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαί".
Ο πόλεμος και οι θυσίες των λαών στο βωμό του κέρδους και της κυριαρχίας των πολυεθνικών δεν σταμάτησαν ποτέ.
Αυτές τις μέρες τα τρομοκρατικά δελτία ειδήσεων εγκατέλειψαν τις εικόνες του κορονοιού και τη θέση τους πήραν οι σειρήνες του πολέμου.
Εικόνες τρομαγμένων αμάχων, γυναικών και παιδιών που παίρνουν τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς, πήραν τη θέση τους στις οθόνες. Ακούμε τον ήχο των σειρήνων που προειδοποιούν τον πληθυσμό για το θάνατο που έρχεται από παντού.
Η αναμέτρηση προβάλλει σκληρή ανάμεσα σε ΝΑΤΟ- ΕΕ- Ουκρανία και τη Ρωσία από την άλλη. Ο πόλεμος της προπαγάνδας για το δίκιο και το άδικο του καθενός βομβαρδίζει το μυαλό μας.
Ο κ. Μητσοτάκης, με την ομιλία του στη Βουλή, σήκωσε τη σημαία των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης. Δήλωσε γι' άλλη μια φορά, ότι ανήκομεν στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στη Δύση. Μαζί τους, είπε, βαδίζουμε το δρόμο της ελευθερίας, του δίκιου, που δεν ανέχεται την αυταρχική άδικη, επιθετική αστική τάξη, τους ολιγάρχες της Ρωσίας.
Την άλλη μέρα η Καθημερινή συγχάρηκε τη ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, γιατί στη Βουλή όλοι τους σε κλίμα εθνικής ομοψυχίας συμφώνησαν να στρατευτούμε στον πόλεμο με τη σημαία του δίκιου του ΝΑΤΟ και του κ. Μητσοτάκη.
Ο υπουργός των Οικονομικών κ. Σταϊκούρας, αμέσως μετά, μας προετοίμασε για τα αυτονόητα. Για το λογαριασμό που πρέπει να πληρώσουμε γιατί "έχουμε πόλεμο", όπως είπε. Να ετοιμαζόμαστε λοιπόν. Θα κρυώσουμε, θα πεινάσουμε, θα πονέσουμε, θα ματώσουμε. Αν μας ζητηθεί από τους συμμάχους θα στείλουμε και στρατιώτες! Ολα για την ελευθερία και το δίκιο!
Μέχρι πρότινος βλέπαμε τους ρώσους ολιγάρχες να συναγελάζονται και να συνεργάζονται με τους αμερικανούς και ευρωπαίους ομολόγους τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηριζόταν και αγόραζε ενέργεια - φυσικό αέριο με το αζημίωτο από τη Ρωσία και συνεχίζει. Οι κακοί πάμπλουτοι ρώσοι ολιγάρχες αγόραζαν αγγλικές ποδοσφαιρικές ομάδες. Αγόραζαν ελληνικά νησιά για να τα κάνουν "κέντρα πολιτισμού". Κυκλοφορούσαν στα αμερικανικά και ευρωπαϊκά σαλόνια. Κυκλοφορούσαν στα ίδια κοσμικά θέρετρα. Αλληλοθαυμάζονταν για τα κότερα, τις βίλες, τα έργα τέχνης.
Το 2000 το ΒΒC μετέδωσε και το επιβεβαίωσε ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ πως η Ρωσία "ήθελε να μπει στο ΝΑΤΟ, να πάρει μέρος στην επιτυχημένη Δύση, στον πολιτισμένο κόσμο".
Αλήθεια τι έγινε και αρπάχτηκαν τώρα;
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Το κοινωνικό σύστημα που ζούμε έχει όνομα. Λέγεται καπιταλισμός. Η ουσία της λέξης είναι ότι λύνεται με συγκεκριμένο τρόπο το θεμελιακό ζήτημα κάθε κοινωνίας που είναι:
Το πως και τί παράγουμε και κυρίως πώς το μοιράζουμε, λύνεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Σήμερα όλη η ανθρώπινη κοινωνία, η εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο, όλο και περισσότερο, από ανατολή σε δύση κι από βορά σε νότο, συνεργάζεται, συνενώνεται στην προσπάθεια της υλικής και πνευματικής παραγωγής.
Όμως οι λίγοι, η αστική τάξη, με την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την κυριαρχία που διαθέτει, παίρνει τη μερίδα του λέοντος και οι πολλοί, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τα ελάχιστα.
Είναι φως φανάρι, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο πλούτος μοιράζεται άδικα και συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια, ενώ η φτώχεια, οι στερήσεις, η κούραση, τα βάσανα, οι δυσκολίες φορτώνονται στους περισσότερους, στο λαό.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Η ανθρώπινη κοινωνία παράγει τον πλούτο και από την άλλη οι κυρίαρχοι κάθε χώρας ή ομάδας χωρών με κάθε τρόπο προσπαθούν να καρπωθούν, να κλέψουν, η καθεμιά όσα περισσότερα μπορούν για λογαριασμό τους.
Ο πλούτος είναι μεγάλος και οι ανταγωνισμοί, για το ποιος θα αρπάξει το μεγαλύτερο κομμάτι, ακόμη μεγαλύτεροι.
Διαρκείς, ασταμάτητες, πολύμορφες συνεργασίες συνυπάρχουν με σκληρούς ανταγωνισμούς. Οικονομικούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς. Νέες συμμαχίες και αντισυμμαχίες των κυρίαρχων διαρκώς εξελίσσονται. Και ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση αυτής της ίδιας άδικης πολιτικής μοιρασιάς με πιο βίαια μέσα, δηλαδή με τα όπλα. Αφού όπως έλεγε ο άγγλος πρωθυπουργός λόρδος Πάλμερστον "Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα".
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
30 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανατροπή του σοσιαλισμού, για την οποία πανηγύρισαν πολλοί, επειδή υποτίθεται θα έκανε τον κόσμο πιο ειρηνικό και C"ασφαλή", ένας ακόμα ιμπεριαλιστικός πόλεμος ξεσπά σε ευρωπαϊκό έδαφος, μετά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και αλλού.
Στην αυγή του 21ου αιώνα, το ρολόι της ιστορίας φαίνεται να γυρνά πίσω αντί να πηγαίνει μπροστά. Σήμερα βλέπουμε να αφαιρούνται μια-μια οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Τα δικαιώματα και η προοπτική ζωής των νέων, οι ανάγκες των γυναικών.
Στην αυγή του 21ου αιώνα η φλόγα του πολέμου που άναψαν οι ιμπεριαλιστές στη γειτονιά μας και σ’ όλο τον κόσμο φουντώνει. Η αναμέτρηση ΗΠΑ - Κίνας για την ηγεμονία του κόσμου υποβόσκει απειλητικά.
Οι κυρίαρχοι, η αστική τάξη, διεθνώς και στη χώρα μας, έχουν κάνει επιστήμη την επιχείρηση χειραγώγησης των λαών για την υποταγή τους κάτω από τη δική τους σημαία. Βάλθηκαν να μας κάνουν ν’ απελπιστούμε με την ανθρώπινη φύση, για να κρύψουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της πολιτικής και της εξουσίας τους.
Βάλθηκαν να πιστέψουμε ότι ο πόλεμος είναι στη φύση του ανθρώπου. Ότι έτσι είναι κι έτσι θα είναι για πάντα.
Εμείς λέμε ότι είναι παραλογισμός να ισχυριστούμε πως το όνειρο των νέων ανθρώπων είναι να σκοτώνει ο ένας τον άλλο.
Είναι παραλογισμός να ισχυριστούμε πως θέλησε ποτέ μια γυναίκα να βάλει τα γιορτινά της για να βρεθεί στην τιμή που κάνουν στο γιο της επειδή σκότωσε άλλων μανάδων τα παιδιά.
Εμείς λέμε ότι το λάθος δεν βρίσκεται στο χαρακτήρα του απλού ανθρώπου, δεν βρίσκεται στο χρώμα, το θρήσκευμα, τη διαφορετική γλώσσα, τις παραδόσεις ή τα έθιμα. Εμείς λέμε ότι βρίσκεται στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, που θέλει τον άνθρωπο πνευματικά ανάπηρο, και με τον πόλεμο, αν χρειαστεί, για να κυριαρχούν οι πολυεθνικές στη ζωή μας, να διευρύνουν τις σφαίρες επιρροής τους, προκειμένου να μεγαλώνουν τα κέρδη τους.
Επιμένουμε ότι η απληστία του κεφαλαίου, της αστικής τάξης, στη χώρα μας για την αναβάθμισή της δεν είναι δική μας ανάγκη, ούτε εθνικός στόχος. Δεν αποδεχόμαστε οι ανάγκες μας, το δικαίωμα στη δουλειά, στη ζωή, στην υγεία, στην παιδεία, να βαφτίζονται υπερβολικές απαιτήσεις, να αντιμετωπίζονται, όσο επιμένουμε και διεκδικούμε, και με το βούρδουλα.
Το συμφέρον του λαού μας δε βρίσκεται στο να στοιχηθεί σαν λαός και χώρα με τον έναν ή με τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο. Το δίλημμα δεν είναι ΗΠΑ ή Ρωσία, ΝΑΤΟ ή Ρωσία. Γι' αυτό η εργατική - λαϊκή πάλη πρέπει να χαράξει τη δική της γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Γιατί όπως λέει ο ποιητής:
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος πόλεμος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός
πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές
ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.
Μπροστά στο νέο έγκλημα η απάντηση των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων είναι μόνο μια.
Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να σταματήσει αμέσως η συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας μας, της Ελλάδας.
Κανένας έλληνας φαντάρος έξω από τα σύνορά μας.
Να κλείσουν οι αμερικανονατοικές στρατιωτικές βάσεις.
Να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.
Στο σημερινό αγώνα μας, στη φετινή επέτειό μας, δεν είμαστε μόνες. Δίπλα μας είναι η εργατική τάξη που πιστεύει στη δύναμη και την αποστολή της. Που δεν τα διπλώνει μπροστά στη δύναμη των ιμπεριαλιστών, που διεκδικεί τον πλούτο που παράγει. Που παλεύει για μια δίκαιη κοινωνία, χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση.
Γιατί όπως έλεγε ο Κωστής Παλαμάς:
"Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ιδρώτα μας χτίζουμε την ευτυχία της γης".
Αυτή την ευτυχία διεκδικούμε για μας και τα παιδιά μας.
Δίπλα μας, μαζί μας βρίσκεται κάθε νέος άνθρωπος που καταλαβαίνει ότι ο πλούτος της ανθρώπινης δημιουργίας, της επιστήμης, της τεχνολογίας, μπορεί και πρέπει να εξασφαλίσει μια καλύτερη δημιουργική ζωή, που θα ζήσουν οι νέοι άνθρωποι.
Όπως μας δίδαξαν οι ηρωίδες της τάξης μας, δε θα αποδεχτούμε καμία θυσία στα δικαιώματά μας για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου. Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση και τον αγώνα.
Εμείς έχουμε τις δικές μας σημαίες, που είναι ποτισμένες με το αίμα μας, στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς πολέμους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και το δικό μας δρόμο θα ακολουθήσουμε. Αυτόν που θα εξασφαλίσει την ισοτιμία των γυναικών, μια ζωή δημιουργική, με αξιοπρέπεια για όλους, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Για να έχουν όλοι οι άνθρωποι, σταθερή δουλειά με δικαιώματα, σπίτι, τροφή, θέρμανση, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, ιντερνετ, ασφάλιση, σύνταξη, παιδικούς σταθμούς και υψηλής ποιότητας υγεία, παιδεία και πρόνοια. Για νάχουν ελεύθερο χρόνο, και δικαίωμα στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στις διακοπές.
Αυτά γράφουν οι δικές μας σημαίες! Θα οργανωθούμε καλύτερα, θα αγωνιστούμε καλύτερα και το μέλλον, όπως μας δείχνει το παρελθόν, το κερδίζουν όσοι αγωνίζονται".
Στο χαιρετισμό της η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου τόνισε:
"Η 8 του Μάρτη μας υπενθυμίζει πως όποιες κατακτήσεις και δικαιώματα έχει η εργατική τάξη έγιναν με αγώνες, με αίμα, με θυσίες. Καμία κυβέρνηση, κανένας εργοδότης δεν χάρισε ποτέ ούτε το παραμικρό.
Αυτό συνειδητοποιούσαν μέρα με τη μέρα αγωνιζόμενες οι γυναίκες της εργατικής τάξης, από τα πρώτα χρόνια που εμφανίστηκε στο προσκήνιο της ιστορίας.
Και κόντρα στις θεωρίες για την πατριαρχία, που τάχα φταίει για την ιδιαίτερη πολλαπλή καταπίεσή τους , καταλάβαιναν πως αιτία των προβλημάτων τους δεν ήταν οι άντρες σύντροφοί τους.
Αιτία ήταν και είναι η ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία που ζούμε, όχι μόνο για τη στυγνή εκμετάλλευση και την καταπίεση αλλά και για τον πόλεμο και τα δεινά του.
Την τελευταία δεκαετία, με την κρίση και με την πανδημία, η κατάσταση χειροτερεύει συνεχώς. Οι αντιλαϊκοί νόμοι, που έχουν ψηφιστεί απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, έχουν διαμορφώσει ένα μεγάλο αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που αξιοποιούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, για να βαθύνουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης με συνεχή μείωση μισθών και δικαιωμάτων.
Η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις στα καύσιμα, στη ΔΕΗ, παρασύρουν όλα τα είδη και εξανεμίζουν το πενιχρό εισόδημά μας. Η ανεργία φουντώνει, αυξάνονται οι άνεργοι, χωρίς καμιά στήριξη και χωρίς προοπτική. Όσοι έχουν εξασφαλίσει ένα κουτσουρεμένο μεροκάματο σήμερα, με ατέλειωτες ώρες δουλειάς, κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο ανά πάσα στιγμή.
Κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη στήριξη του εργοδοτικού συνδικαλισμού, προχωράνε βήμα - βήμα στη συντριβή και τη διάλυση της σταθερής εργασίας, της σύνταξης, της ασφάλισης, της παιδείας, της υγείας, της πρόνοιας, στην καταστροφή της όποιας κοινωνικής δομής υπήρχε, στην εμπορευματοποίηση των πάντων. Δικαιώματα που μας αφορούν όλους!
Τώρα και με τον πόλεμο η κατάσταση επιδεινώθηκε. Ο προϋπολογισμός της χώρας ξοδεύεται σε πολεμικές δαπάνες για ξένα συμφέροντα. Η απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας και ο πόλεμος στο έδαφος της Ουκρανίας είναι αποτέλεσμα του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ/ΝΑΤΟ-ΕΕ-Ρωσίας για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κάθε χώρας, για την αναβάθμιση τους στο ευρύτερο πεδίο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα στοιχήθηκαν με τα συμφέροντα της μιας ιμπεριαλιστικής πλευράς. Η στάση τους εμπλέκει τη χώρα στα ληστρικά σχέδια της ευρωατλαντικής συμμαχίας, βάζει στο στόχαστρο το λαό μας.
Η εργατική τάξη, οι γυναίκες της χώρας μας δεν πρέπει να διαλέξουμε με ποια ληστρική δολοφονική συμμαχία θα στοιχηθούμε.
... Η ελπίδα των λαών δεν βρίσκεται στη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους αλλά στην πάλη των λαών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Αυτή είναι η μήτρα που γεννά τη φτώχεια, τη δυστυχία των λαών, τη βία και τον πόλεμο. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ κλείνουν το μάτι στο ΝΑΤΟ, στη μια μεριά των εκμεταλλευτών. Έτσι καταλαβαίνουν την αλληλεγγύη των λαών.
Εμείς βάζουμε μπροστά τις ανάγκες και τα συμφέροντα της τάξης μας, εδώ και στους εμπόλεμους! Να μην "σκοτώνονται για του αφέντη το φαί" τα παιδιά των ρωσίδων και των Ουκρανών μανάδων, ούτε τα δικά μας.
Να μην πληρώσουν οι λαοί, είτε παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς αλλά και με τη ζωή τους και ο δικός μας λαός με φτώχεια, εξαθλίωση, ανεργία, με διακοπές ρεύματος και δυσβάστακτους λογαριασμούς, τους πολεμικούς εξοπλισμούς, τα ραφαλ και τις πολεμικές φρεγάτες, για τον πόλεμο που κάνουν οι ληστές. Την ώρα που ο λαός μας στενάζει, η κυβέρνηση εξακολουθεί να δαπανά πάνω από 5 δις ευρώ το χρόνο σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση της άμυνας της χώρας αλλά αξιοποιούνται για τη στήριξη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Οφείλουμε να καταδικάσουμε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα, οι Σύλλογοι να απαιτήσουν:
Να αντισταθούμε στην φορομπηχτική πολιτική των κυβερνήσεων διεκδικώντας:
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και γενναία μείωση των δημοτικών τελών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Μείωσης της τιμής του ρεύματος και του φυσικού αερίου κατά 50% και κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια.
• Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ και επιπρόσθετα στα 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• Διαγραφή χρεών, όχι στις κατασχέσεις και στους πλειστηριασμούς για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
• Προσλήψεις προσωπικού με σταθερή δουλειά και δικαιώματα στην υγεία, την πρόνοια, την εκπαίδευση, στην τοπική διοίκηση και στους τομείς πολιτικής προστασίας. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και των δουλεμπορικών γραφείων
Η αλματώδης άνοδος της επιστήμης, της τεχνολογίας, δημιούργημα αποκλειστικά της ανθρώπινης εργασίας, πνευματικής και χειρονακτικής, οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας επιτρέπουν τη γενική μείωση των ωρών εργασίας και την αύξηση των απολαβών των εργαζομένων, τη σταθερή δουλειά.
Στο άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας αξιοποιούνται για την εκτίναξη των κερδών των λίγων, την εκτίναξη της ανεργίας και της φτώχειας για τους αληθινούς παραγωγούς του πλούτου, τους εργαζόμενους. 100 χρόνια από τη νομοθετική κατοχύρωση του 8ωρου στην Ελλάδα, επέβαλλαν το 10ωρο και ισχυροποιούν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Κανένας συμβιβασμός με αυτή την αθλιότητα. Κανένας συμβιβασμός με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την επιλογή ληστών και στρατοπέδων. Οργανώνουμε την πάλη για ανάκτηση και διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων, με κριτήριο της σύγχρονες ανάγκες μας, μέχρι την κατάργηση της εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας.
Μας θέλουν τελείως απροστάτευτους, φτηνούς και εκμεταλλεύσιμους, να μας χρησιμοποιούν όπως και όποτε θέλουν, προς όφελος της κερδοφορίας τους. Αυτή είναι η "ανάπτυξή" τους! Μια ανάπτυξη που δεν χωράει τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματά μας.
Με αυτή τη γραμμή καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να δώσουν τη μάχη για την επιτυχία της πανελλαδικής-πανεργατικής απεργίας στις 6 Απρίλη.
Για να μπει ταυτόχρονα σε πρώτο πλάνο ο διεκδικητικός αγώνας:
για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς,
Για την ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας
Για την επαναφορά κατακτήσεων όπως τριετίες, κυριακάτικη αργία, πληρωμή υπερωριών κλπ
Για τη στήριξη των ανέργων με επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού
για να δοθεί απάντηση στην ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και στα αλματώδη κύματα αυξήσεων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο που κάνουν το λαό μας να παγώνει και να σκέφτεται αν θα ανοίξει τους λογαριασμούς.
Είμαστε οι εκμεταλλευόμενοι και είμαστε εκατομμύρια άνθρωποι! Είναι οι εκμεταλλευτές και είναι μερικές εκατοντάδες! Θα υποταχτούμε;
Είναι ώρα ατομικής και συλλογικής ευθύνης!
Το δρόμο μας τον δείχνουν οι εργάτριες από το 19ο αιώνα κιόλας. Μας τον δείχνουν οι αγώνες του Σικάγο. Αλλά και σήμερα οι αγώνες της E-FOOD, της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, στα πετρέλαια Καβάλας, στο Βαρβαρέσσο κι αλλού.
Τίποτα δεν χαρίζεται! Όλα καταχτιούνται με αγώνα. Και τώρα μόνο αυτός ο δρόμος υπάρχει. Δεν υπάρχουν σωτήρες για το λαό!
Η απάντησή μας να ακουστεί δυνατά και στο νομό μας, σε κάθε τόπο δουλειάς, στις 6 Απρίλη"
Το Δ.Σ. της Ομάδας Γυναικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου