ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ ( ΜΕΡΟΣ Α` )

Λίγο  ο καιρός που αλλάζει ,  λίγο τα σχολειά που άνοιξαν ,  λίγο τα μέτρα που κάθε τόσο ανακοινώνονται τις τελευταίες μέρες εν όψει και του χειμώνα , λίγο τα δελτία καιρού και τα μερομήνια ! αλλά ιδιαίτερα  για `μας τους Δαδιώτες ,....

ακόμη  και τα φώτα του τοπικού μας παζαριού που έσβησαν  μόλις προχθές , όλα μαζί αυτά πλέον ως αίσθηση , μάς βάζουν σιγά σιγά ( κι έτσι γινόταν πάντα ) σε κλίμα και ρυθμούς  που απαιτεί  η Φθινοπωρινή πια και η Χειμερινή μετά περίοδος έως και μέχρι αργά την Άνοιξη . Κάθε τέτοια εποχή συνήθως προσφέρεται  για τους περισσότερους  από εμάς αν όχι για όλους  και ως μια ευκαιρία επανεκκίνησης  Σ` αυτό ακριβώς το χρονικό σημείο βρισκόμαστε  τώρα.  Καιρός  επομένως  θεωρώ  και για μια νέα  ΔΥΝΑΜΙΚΗ επανεκκίνηση  και των Δημοτικών μας υποθέσεων. Και ως ατζέντα καθημερινής  δράσης -ενασχόλησης  των αυτοδιοικητικών μας , αλλά και ως  κομμάτι  των ενδιαφερόντων  των  συνδημοτών μας .

        Λέγοντας  λοιπόν αυτά,  έστησα κατά κάποιο τρόπο μια βάση  πάνω  στην οποία θα  επιχειρήσω να τοποθετήσω  το σημερινό  θέμα  απ` το οποίο επιθυμώ να προκύψει ,  και υποχρέωση  των αυτοδιοικητικών μας , αλλά και απαίτηση δικαιώματος  για ουσιαστική  ενημέρωση  εκ μέρους των συμπολιτών  μας .     

        Προ  κάποιων ημερών αγαπητοί  φίλοι , αλλά και  παλαιότερα , υπήρξε μια κλειστή συνάντηση  των τοπικών μας  Δημοτικών και Κοινοτικών  συμβούλων  σχετικά με το χρονίζων ζήτημα  της ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ  του κεντρικού δρόμου  του χωριού μας  (Αμφίκλεια - Εθνικής  Αντιστάσεως η οδός ) με προφανή στόχο  την αισθητική και λειτουργική του βελτίωση . Είναι καιρός  να προχωρήσουμε ( έχω τη γνώμη ) άνευ αντιλόγου  σ` αυτή την  αναπλαστική παρέμβαση  γιατί πολύ αργήσαμε κιόλας .  Κι αυτό  όχι  γιατί όλοι οι όμοροι  κι άλλοι πολλοί το έχουν πράξει  προγενέστερα, αλλά  γιατί αυτή η παρέμβαση  προκύπτει  ως ανάγκη πλέον  να επανασχεδιαστεί , να βελτιωθεί , να αναβαθμιστεί και να αναδειχτεί  καλύτερα ο κεντρικός αυτός δρόμος του χωριου μαζί και με την κεντρική πλατεία μας  και ίσως ακόμη και κάποια πέριξ  όμορα αυτών . Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο δηλαδή απ `αυτό που συνηθίζουμε  να κάνουμε όλοι μας στα σπίτια μας όταν έχει ήδη περάσει πολύς καιρός  απ` την προηγούμενη  παρέμβασή μας. Βάφουμε  κάτι , διορθώνουμε κάτι άλλο ,  προσθέτουμε ότι λείπει , το ανανεώνουμε κάπως κλπ .  Γενικώς  πάντως  παρεμβαίνουμε στον ένα ή στον άλλο  βαθμό κι όσο μπορούμε το φροντίζουμε.  Έχουμε ανάγκη κι επιζητούμε κάπου κάπου εμείς οι άνθρωποι αυτή  την ανανεωμένη την φρέσκια  και διαφορετική  εικόνα τού σπιτικού μας αλλά και τριγύρω μας. Νοιώθουμε  έτσι καλύτερα, βελτιώνεται η ψυχολογία μας , χαιρόμαστε για τη φροντίδα και την επιμέλεια που δείξαμε , ορίζοντας  ταυτόχρονα και θεωρώντας τη δράση μας αυτή και ως  μια επανεκκίνηση. Κι είναι πραγματικά πολύ ωραίο το συναίσθημα αυτό .  Προσθέτει  πληρότητα , δίνει αισιοδοξία, μας  σπρώχνει μπροστά . Νομίζω πως δεν θα διαφωνήσετε μαζί μου  πως κάπως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα .

       Με την ίδια λοιπόν ακριβώς οπτική  και αντίληψη θα έλεγα  πως πρέπει να σταθούμε  και στο ζήτημα της  ανάπλασης  του κεντρικού μας δρόμου . Σαν το σπίτι μας.  Σαν υπόθεση  όλων μας , σαν  δική μας ευθύνη και υποχρέωσή μας.  Σαν ανάγκη του καθενός  μας  που πρέπει γρήγορα και συνετά να καλυφτεί .  Και πως άραγε ένα τέτοιο  ζήτημα, μια υπόθεση ενός μεγάλου παρεμβατικά και σημαντικού Δημοτικού  έργου  μπορεί να γίνει κοινής αντίληψης??   Πως μπορεί  να προκαλέσει και να κινήσει το ζωηρό ενδιαφέρον του δημότη , να τον εμπνεύσει  να τον κάνει συμμέτοχο, να τον  καταστήσει υπεύθυνο κριτή και  εν τέλει  συμπαραστάτη  και ένθερμο  υποστηρικτή ??  Μπορεί  να συμβεί κάτι τέτοιο  αν ο πολίτης  έχει πλήρη άγνοια περί του αντικειμένου ??  Μπορεί  να σχηματίσει εικόνα , να διαμορφώσει  γνώμη, να διατυπώσει άποψη, να διαφωνήσει ή ένθερμα να συμφωνήσει , να αποδεχτεί  και να συμπαραταχτεί  δίχως  να ξέρει τίποτα περί αυτού??  Είναι μήπως  αρκετό και σωστό , η όποια ενημέρωση  να τεμαχίζεται και επιλεκτικά να προσφέρεται  και ν` αφορά μόνο σε ελάχιστους συμπολίτες  μας που ίσως έτυχε κάποτε να την λάβουν κι αυτή μάλλον αποσπασματική  και περιορισμένη ??  

       Το έργο  αυτό ( την προσωπική μου γνώμη ξαναλέω ) είναι  αναμφισβήτητη ανάγκη να γίνει . Αργήσαμε  μάλιστα πολύ, αλλά ποτέ δεν είναι αργά  για το αναγκαίο. Ασφαλώς δεν είναι ένα έργο πνοής , αλλά σίγουρα όμως  θα είναι ένα έργο  απαραίτητης αισθητικής  κυρίως  αναβάθμισης  και ανανέωσης  εικόνας μετά από πάρα πολλά χρόνια. Αλλάζοντας   καμβά και περιεχόμενο στο κάδρο , αλλάζεις την εντύπωση. Και  γιαυτό  πρέπει να την κάνουμε την παρέμβαση αυτή. Το στοίχημα εδώ  όλων μας  θα πρέπει να είναι η «σύλληψη» και επιλογή της  πλέον ωραιότερης  και λειτουργικότερης  εκδοχής της αλλαγής  αυτής  και με την  μεγαλύτερη  δυνατή συναίνεση . Μια σχεδιαστική  εκδοχή προσαρμοσμένη στα σημερινά  αλλά ενσωματώνοντας  και το μέλλον ατενίζοντάς το. 

       Είναι ένα έργο  που ξεκίνησε ορεξάτα να σχεδιάζεται  προ 12ετίας περίπου και έμεινε όμως στα σχεδιαστικά συρτάρια μέχρι και τώρα, από ατολμίες  , αστοχίες κι άλλες καταστάσεις  που δεν είναι της ώρας να ασχοληθούμε . Νισάφι πιά.  Σημασία τώρα έχει  ποιο  έργο!!   Ένα έργο λοιπόν μεγάλου  αποτυπώματος όπως  είπαμε, αφού αφορά το κεντρικότερο και εμπορικότερο  σημείο του τόπου μας . Και το κεντρικό αυτό σημείο έχει μεγάλο ενδιαφέρον για όλους μας ανεξαιρέτως . Είτε ζούμε εκεί στο χωριό μόνιμα, είτε το επισκεπτόμαστε ως  γη πατρώα κατά διαστήματα . Είτε έχουμε τα σπίτια μας δεξιά κι αριστερά του δρόμου αυτού , είτε όχι . Είτε έχουμε ως ιδιοκτήτες ή καταστηματάρχες  τα μαγαζιά μας  εκεί , είτε όχι . Είτε είμαστε γηγενείς , είτε όχι, όπως πχ κάποιοι που επέλεξαν να κάνουν ένα εξοχικό σ` αυτό τον τόπο, γιατί το μέρος τούς αρέσει , τους  ελκύει , τους ησυχάζει κι ευτυχώς είναι αρκετοί αυτοί.  Το «κέντρο» δεν είναι προνόμιο κανενός . Ανήκει σε όλους μας με την ίδια ακριβώς ‘μετοχή’ στον καθένα μας . Και πρέπει όλοι να έχουμε γνώμη γιαυτό.  Η διαφορά έγκειται μόνο στην προσωπική αντίληψη γα το θέμα. Κάποιος ενδιαφέρεται , κάποιος άλλος όχι . Κάποιος νοιάζεται , ένας άλλος  αδιαφορεί . Κάποιος  ονειρεύεται την ανάπλαση, την αναμένει  κι αδημονεί , κάποιος  αρκείται μόνο στην καρέκλα της πλατείας όπως κι αν είναι η γύρω εικόνα της . Κάποιος κατανοεί  κι αντιλαμβάνεται , άλλος πάλι όχι . Αυτή είναι  η μόνη διαφορά και εντοπίζεται μονάχα  στο εντελώς  προσωπικό ενδιαφέρον και στο βαθμό που αυτό υπάρχει ή δεν υπάρχει . Κατά  τα άλλα όπως  και κατά νόμω  βέβαια , το κέντρο όπως και το απόκεντρο , οι δρόμοι , οι κοινόχρηστοι χώροι κλπ, είναι  κοινοί  και αδιαίρετοι .

      Ένας  που το σπίτι του για παράδειγμα είναι  στην μιά άκρη του χωριού, εκεί δεν βγαίνει  κάθε που ανεβαίνει στο χωριό  του?. Εκεί  πηγαίνει για καφέ, για ένα ποτό , για φαγητό , για μια βόλτα. Από `κει ξεκινά  όταν φιλοξενεί κάποιους  για να τους δείξει και να γνωρίσουν αυτοί  τον  τόπο μας. Εκεί  συναντά την παρέα του , την συντροφιά του , τους φίλους  και συμπατριώτες  του. Εκεί κυρίως  αναζητά  για ν` αγοράσει κάτι  ή να δεχτεί  υπηρεσίες . Στο κέντρο λοιπόν σχεδόν όλα. Το ίδιο κι ένας  άλλος συμπατριώτης  που αυτός μπορεί να έχει το σπιτικό του στην άλλη άκρη του χωριού ή και λίγο ακόμη πιο πέρα . Το ίδιο όλοι μας . Είτε μόνιμοι κάτοικοι , είτε περιοδικά διαμένοντες , φίλοι  φιλοξενούμενοι , περαστικοί  επισκέπτες  κ.αλ.  Το κέντρο ενός  χωριού όπως και του δικού μας , είναι σημείο αναφοράς , είναι η παλλόμενη καρδία του. Είναι η ίδια  η ταυτότητά του  το επίκεντρο της κοινωνικής , της  πολιτισμικής , της  οικονομικής του ζωής και δραστηριότητας. Είναι «η συμπύκνωση  του όλου στο σημείον »  όπως θα έλεγε κι ένας καλός μου φίλος φυσικός . Η αντιπροσωπευτικότερη εικόνα  ως εντύπωση  και  ζώσα  πραγματικότητα  του τόπου .  Γιαυτό  κι η σημασία του , είναι εξίσου και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα  για όλους μας .

     Επομένως , ένα τέτοιου βεληνεκούς  και απαραίτητο όπως προείπαμε έργο, που απαιτεί βεβαίως  και μεγάλα ποσά για την υλοποίησή του (που κακά τα ψέματα δεν τα βρίσκουμε εύκολα και κάθε μέρα !! ), με εμβληματικό χαρακτήρα  που θα μείνει και θα σημαδέψει τον τόπο για τα πολλά επόμενα χρόνια ( όντας  λειτουργώντας και ως  τοπόσημο  ), ΔΕΝ  μπορεί κατά την ταπεινή μου γνώμη  να σχεδιάζεται ( πολύ δε περισσότερο  να κατασκευαστεί ) , χωρίς την  παραμικρή  ενημέρωση  των συντοπιτών μας . Διερωτώμαι  καλόπιστα . Έχουμε μήπως κάτι να κρύψουμε απ` όλους αυτούς τους ανθρώπους  που εν τέλει για αυτούς γίνεται  κιόλας το εν λόγω  έργο ?? Ασφαλώς  και όχι , νομίζω !  Τι μας οδηγεί  σε διεργασίες περίκλειστες  και μυστικοπαθείς   για ένα τόσο  χρειαζούμενο , σημαντικό, αλλά και δαπανηρό έργο??  Τι φοβόμαστε  άραγε ??  Πρέπει να είμαστε όντως φοβικοί και καχύποπτοι? και γιατί? Δικαιολογείται  με κάποιον τρόπο κι από κάποιο λόγο κάτι τέτοιο ??  Όλοι μας , ή εν πάση περιπτώσει η συντριπτική πλειονότητα  των συμπολιτών μας είναι αναφανδόν υπέρ , είμαι  βεβαιότατος  γιαυτό.  Αν υπάρξουν  και μερικές  ίσως διαφορετικές φωνές , αυτές και καλοδεχούμενες  πρέπει να είναι και απολύτως υγιές  το βρίσκω  εγώ αυτό  για μια μικρή και με συγκεκριμένες  νοοτροπίες και συνήθειες  κοινωνία σαν τη δική μας . Αλίμονο. Θα  έπρεπε με σεβασμό  ή έστω  με ανοχή να αντιμετωπίζεται  η εκδήλωση μιας πιθανής διαφορετικής άποψης  και όχι αυτή να μας  προξενεί αδικαιολόγητους  φόβους , καχυποψίες και να μας υπαγορεύει σιωπή, ανεξήγητη ανησυχία  και κρυψίνοια.  Άλλωστε οι αποφάσεις για τα δημόσια πράγματα , σχεδόν σε καμιά περίπτωση  δεν είναι εφικτό να έχουν την πλήρη και καθολική αποδοχή . Κι αυτό έχει σχέση με την ανθρώπινη φύση . Οι άνθρωποι  πλην των γενικών κανόνων , έχουμε και τα εντελώς  προσωπικά μας  κριτήρια στη διαμόρφωση άποψης  για οτιδήποτε αφορά σε αποφάσεις  για τα κοινά μας πράγματα. Έχουμε ενδεχόμενα διαφορετική  αισθητική , διαφορετική  οπτική , διαφορετική ικανότητα κρίσης  και αντίληψης. Ακόμη αν θέλετε  και η προαίρεση «παίζει» ως  μια παράμετρος . Τούτων λοιπόν δοθέντων , η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων θα πρέπει να είναι το  πολυτιμότερο  ζητούμενο και το χρυσό κλειδί  ως σοφή συνταγή  για επιλογή της βέλτιστης και συμφερότερης  λύσης , για κάθε θέμα κοινού τοπικού μας ενδιαφέροντος κι όχι μόνο γι` αυτό που εξετάζουμε σήμερα. Οι πολλοί μαζί  βλέπουν  ακούνε και τα καταφέρνουν καλύτερα  απ  τους λίγους  κι ακόμα καλύτερα  απ` τους  πολύ λιγότερους  ή  τον έναν .
«Οὐαὶ αὐτῷ  τῷ ἑνί »  δηλαδή  αλίμονο στον έναν ( ή στους λίγους στην περίπτωσή μας  ) γράφει στις ‘παροιμίες’  ὁ σοφός  Σολομών. Κανείς μόνος του δεν μπορεί ή δεν τα ξέρει όλα «Ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ  βοηθούμενος  ὡς πόλις  ὀχυρὰ  καὶ  ὑψηλή,…και  τεθεμελιωμένον βασίλειον». Όταν οι  άνθρωποι  αλληλοβοηθούνται  η πόλη μοιάζει  να είναι καλά οχυρωμένη και με γερά και βαθιά θεμέλια και συνοχή »   Αυτή είναι η ευλογία  τής κοινής  προσπάθειας  κι αυτά τα καλά της  αποτελέσματα . 

     Είναι ισχυρή ένδειξη υγείας η συμμέτοχη κι η διατύπωση γνώμης ακόμη και της πλέον διαφορετικής απ` τις κρατούσες και δεν πρέπει να μας απασχολεί αρνητικά . Τι βλέπουμε όμως στον τόπο μας και λέω στο  τόπο μας γιατί σ` αυτόν εστιάζουμε σήμερα εμείς . Δεν υπάρχουν  πλέον φωνές  με διάθεση  να ακουστούν , ως άποψη ως προβληματισμός ως διαφορετική έστω αντίληψη . Μια απέραντη συνεχής σιωπή . Κι αυτό είναι φτώχια για τον τόπο, είναι έλλειμμα σοβαρό. Πουθενά ζωηρός διάλογος , αντίλογος , ζύμωση , κατάθεση γνώμης , καταγραφές  παρουσίασης  ιδεών . Σχεδόν  τίποτα . Σιγή . Γραμμή καρδιογραφήματος  σχεδόν ευθεία , σφυγμός  μη αντιληπτός .  Είμαι βέβαιος  πως επειδή αυτό ούτε καλό είναι , ούτε καλά προοιωνίζει  ούτε πουθενά  βοηθάει ή οδηγεί ,  γιαυτό και έχω τη γνώμη πως θα πρέπει έστω τις λίγες  και  διαφορετικές  φωνούλες ( που αν τολμούν ακόμα και υπάρχουν ) να τους δίνουμε  χώρο και χρόνο για να ακουστούν .  Ας  τις αφήσουμε να επιζήσουν κι ας δώσουμε και σ` άλλες την δυνατότητα να προκύψουν .  Να τις προστατεύσουμε για να υπάρχουν, γιατί ίσως έχουν κάτι διαφορετικό να μας πουν . Μπορεί να αποδειχτούν  κατά περίπτωση ωφελιμότερες απ` όσο  κάποιοι από `μας θεωρούμε ή υποπτευόμαστε . Ο προβληματισμός και ο δημόσιος διάλογος  για τα τοπικά μας πράγματα  δεν πρέπει να πεθάνουν. Κι αν τώρα ψυχορραγούν,  καλό κι ωφέλιμο για τον τόπο θα ήταν να βοηθήσουμε να αναρρώσουν. Με  αρχή  την περίπτωση αυτής της  μελέτης  σχεδιασμού  ανάπλασης  του κεντρικού μας  δρόμου , ας δώσουμε σύντομα την ευκαιρία σ` όλους  όσους ενδιαφέρονται , πρώτα απ όλα να μάθουν με εγκυρότητα και ευθύνη της Δημοτικής Αρχής περί της μελέτης  και δεύτερον , εφ` όσον έχουν  γνώμη και επιθυμούν να την  πούν , ας ακουστεί .    ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…. 

ΥΓ. Μετά διήμερο απ`  την σημερινή ανάρτηση  του  Α`μέρους  και εφ` όσον οι φίλοι Διευθυντές διευκολύνονται , θα συνεχίσουμε και με το Β` μέρος  στο οποίο θα περιλαμβάνονται  μερικές  πολύ  συγκεκριμένες  πρακτικές  προτάσεις  σχετικά  με την μελέτη  ανάπλασης του κέντρου της  Αμφίκλειας .

Καλό  μήνα και καλό Φθινόπωρο , αν και η παράδοση έως του Α`ι`  Δημητριού  θέλει το διάστημα αυτό ως μικρό καλοκαιράκι.

                                 Όπως και νάναι  πάντως ….. τους  χαιρετισμούς  μου.

                                         ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ        2-10-2021