Όταν οι νέοι φεύγουν τα χωριά μας μαραζώνουν και μοιρολογούν . Υπάρχει λύση ??

   ΘΑΝΑΣΗΣ   ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Προχθές  Παρασκευή , μια νέα μέρα , ένα καινούργιο ξεκίνημα για τους μαθητές και τις  μαθήτριες των σχολειών  του Δήμου μας , που είδαν τους κόπους  τους και τις προσπάθειές τους να ανταμείβονται ,  τις αγωνίες τους  να μετατρέπονται  σε χαρά και συγκίνηση  σαν  έτοιμοι πια να περάσουν  το κατώφλι των Πανεπιστημιακών σχολών που ο καθένας τους επέλεξε και κατάφερε να χωρέσει , για να συνεχίσουν στο επόμενο αυτό ανώτερο επίπεδο  τις σπουδές τους  σε μια  προσπάθεια κατάκτησης της γνώσης  που άλλωστε και διαρκής είναι και επίπονη.  .....

Να τους ευχηθούμε επομένως και εμείς , αφού πρώτα  τους συγχαρούμε για την επιτυχία τους ,   να είναι  γεροί , τυχεροί και να προοδεύουν  στις  σπουδές τους με τον καλύτερο τρόπο .  Να τους υπενθυμίσουμε επίσης ότι υπάρχουν άλλοι  , αρκετά ανώριμοι και ανεύθυνοι συμφοιτητές τους  που θα αναλάβουν με πολύ χαρά , το σπάσιμο  , το βάψιμο , το μουτζούρωμα , το γιαούρτωμα , τα χτισίματα των καθηγητών τους , τους ξυλοδαρμούς , το βρόμισμα των αιθουσών διδασκαλίας και του περιβάλλοντα χώρου , το γκρέμισμα κανενός  τοίχου απ` το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥΣ , το σπάσιμο παραθύρων και θυρών και  εδρών  και οργάνων  κι άλλα τέτοια Θεάρεστα έργα και δραστηριότητες   εντός  των  Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στα οποία υποτίθεται πως όλοι αυτοί προσέρχονται για να κατακτήσουν τη γνώση και να εξελιχτούν ως άνθρωποι . Επομένως  δεν συντρέχει λόγος  και δεν απαιτείται  η συνδρομή και η συμμετοχή  σε τέτοιου είδους ασχήμιες  και έκνομες  δραστηριότητες και των δικών μας παιδιών. Περισσεύουν δα οι άλλοι, οι μπαχαλάκηδες . Για τα δικά μας παιδιά προφανώς  και  πιστεύουμε  ότι  η αγωγή ,  η  εκπαίδευση ,  οι οικογενειακές διδαχές  και  αρχές ,  οι εν γένει παραδόσεις και αξίες  που καλλιεργούνται  απ` τις οικογένειες  και τα σχολειά μας  στους νέους μας , καθώς και η εξ όλων αυτών ωριμότητά  τους ,  είναι  εικάζουμε  αρκετή  και  ικανή  θωράκιση , ώστε να απέχουν συνειδητά  και να σταθούν ενάντιοι  σε τέτοιες ανάρμοστες  για φερέλπιδες  νέους  φοιτητές  και  μελλοντικούς επιστήμονες ,  συμπεριφορές. 

Μαζί  με την ευχή για καλές και επιτυχείς σπουδές , τους ξεπροβοδίζουμε κιόλας  αντάμα με τούς  γονιούς τους  για τους καινούργιους  τόπους  που εκεί θα συνεχίσουν τη ζωή τους , αναζητώντας τη γνώση και μ` αυτή μαζί και την καλλιέργεια πνεύματος και ψυχής .  Μια προσπάθεια  ολιστική  για τ` ανέβασμα του νου προς τον ανώτερο  εαυτό,  που είμαστε  όλοι προορισμένοι να φτάσουμε , αρκεί  να θελήσουμε  και  θα τα  καταφέρουμε . 

Ετούτη  όμως  , για μια ακόμη χρονιά , η αποχώρηση  απ` το τόπο μας , απ` τα χωριά μας  τόσων  νέων ανθρώπων ,  αφήνει τον  τόπο  φτωχότερο  από  νιάτα , αδυνατισμένο απ ` τη φρεσκάδα και την  ενεργητική δύναμη  της νιότης  ,  μας κάνει  λιγότερους  και  γεροντότερους  στο ισοζύγιο  κι αυτό είναι  πικρή αλήθεια . 

Πέρυσι  τέτοια εποχή περίπου,  λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία ( 14 Σεπτεμβρίου άνοιξαν ) το Υπουργείο Εσωτερικών διένειμε κάποια κονδύλια για την  προετοιμασία  των  κτήριο-υποδομών  αλλά και την απαραίτητη απολύμανση  των χώρων  διδασκαλίας  αφού ο κορωνο`ι`ος  ήταν  παρών και καραδοκούσε .  Χρησιμοποίησε δε για την κατανομή των χρημάτων αυτών  ως στοιχείο διαμοιρασμού τους  , τον αριθμό  των μαθητών κατά το 2019 κάθε σχολικής μονάδας  και συνολικά των μονάδων για κάθε  Δήμο .  Στην περίπτωση του δικού μας  Δήμου  ήταν  περίπου  40.000 ευρώ  η εν λόγω επιδότηση  για ένα πλήθος μαθητών  περί  τους  730 όπως ακριβώς  ανακοινώθηκε  απ` το  Υπουργείο .  Αυτοί  οι μαθητές  ανήκαν σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης , προσχολική , δημοτική  , γυμνασιακή  και  Λυκείου .  Δηλαδή  αφορούσε στο σύνολο των  παιδιών  του Δήμου μας ( συν μερικά από όμορες  περιοχές  βέβαια και φυσικά πολλά εκ της αλλοδαπής ) από ηλικίας  3 έως 18 ετών  κατανεμημένο σε  12 συνολικά εκπαιδευτικές μονάδες  με έδρες  στην Ελάτεια  , στην Κάτω Τιθορέα  και  στην Αμφίκλεια . Σε άλλα μικρότερα χωριά του Δήμου μας ως γνωστό  δεν λειτουργούν  σχολικές  μονάδες .

Κάθε χρόνο , μερικές δεκάδες  νέοι και νέες  φεύγουν απ` τον τόπο (κυρίως ) για σπουδές  με προοπτικές  και ελπίδα για προκοπή . Αυτό δεν είναι  κακό , ούτε  λυπηρό  πρέπει  να είναι .  Γιατί  πρόκειται για βήμα βασικό και αναγκαίο για τη ζωή τους , για την μόρφωσή τους και το μέλλον τους  και  πρέπει να χαιρόμαστε  μαζί τους  για την επιτυχία τους «κλέβοντας»  κι εμείς  λίγο απ` τη χαρά της προοπτικής  τους . 

Ο  τόπος δεν αρρωσταίνει  απ`  την  απώλεια αυτή . Γερνά  αλλά δεν πεθαίνει . Γιατί αυτή η κίνηση  προς τα μπρος είναι επένδυση  και για τους ίδιους  τους νέους και  για τον τόπο , για την πατρίδα μας  ολόκληρη ,  για εμάς όλους . Η απώλεια  αρχίζει  να μετράει  σαν τέτοια ,  απ`  την πιθανή  λησμονιά .  Απ` το να χάσει δηλαδή ο τόπος  την αγάπη  , την έγνοια  , το νόστο , τη  λαχτάρα για να βρίσκονται  πάλι  όσο πιο συχνά μπορούν στον τόπο των γονιών  και των προγόνων τους.  Στο χωριό τους  εκεί  που πρωτοπερπάτησαν  και μέστωσαν  και  πήραν φόρα κι εφόδια  για να βρεθούν  μετά  σ` άλλους τόπους , για την μόρφωση  κι ύστερα για την  εργασία  κι υστερότερα  και  για την οικογένεια μπορεί .  Μικρή  Οδύσσεια η  ζωή μας όλη , ταξίδι  ο βίος τού καθενός  μας .

Έτοιμοι  λοιπόν  για το ταξίδι της γνώσης και το κυνήγι της ζωής και οι φετινοί  νέοι μας. Νάτοι  στο κατώφλι  της εξόδου  απ` τα πάτρια. Νέοι κόσμοι  πια , νέοι φίλοι , καινούργιοι  άνθρωποι γύρω τους και στη ζωή τους , άλλες εμπειρίες , άλλες  έγνοιες .  Δική μας  ευθύνη να τους συμπαρασταθούμε,  να σταθούμε δίπλα  τους  για όσα κι όσο μας  χρειάζονται . Δική τους υποχρέωση, να μην αποκοπούν απ` τη ρίζα τους , να μην λησμονήσουν  τον τόπο  τους , να τον κλείσουν  γερά στη κάρδια και στο μυαλό τους  κι αυτόν  και τους ανθρώπους του . Αν  έτσι  πράξουν,  ο τόπος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί , μα έχει να κερδίσει .

Παγκοσμίως  τα μεγάλα αστικά κέντρα  δρουν σαν μαγνήτης  για το σύνολο των ανθρώπων. Τους μαγεύουν  κι όχι μόνο  για τα λαμπερά τους φώτα.  Αλλά κυρίως  για τις ευκαιρίες που δίνουν ,  για μόρφωση , για  εργασία , για πολιτισμό και τέχνη , για κοινωνική  συνεύρεση και δραστηριότητες  ,  για τους πιο ανοιχτούς ορίζοντες .  Αυτή είναι η κατεύθυνση των πραγμάτων διεθνώς  και δεν μπορούμε  (ακόμη κι αν θέλαμε ) να την αλλάξουμε .  Γιαυτό  πρέπει  να την κατανοήσουμε,  να την αποδεχτούμε  και να φροντίσουμε να αμβλύνουμε  όσο γίνεται  τις όποιες  επιπτώσεις  αυτής  της τάσης αστυφιλίας .

Το  δημογραφικό στην Ελλάδα  θεωρείτε και είναι  ένα απ ` τα μεγάλα της προβλήματα .  Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην αληθινή και βασική ,  κατά τη γνώμη μου , αιτία του προβλήματος , που δεν είναι άλλο  απ`  τις χιλιάδες  ετησίως αμβλώσεις . Λένε  200.000 κάποιοι , 300.000 κάποιοι άλλοι ……κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Πως άλλωστε σ` ένα κράτος γιουσουρούμ  και μαριονέτα??   Ένα ρεαλιστικότερο πάντως  νούμερο θα ήταν νομίζω  κοντά στις  100.000. Αλλοίμονο αν είναι περισσότερες . Αν λοιπόν  αυτές οι αμβλώσεις ήταν  νεογέννητα μωρά  κι όχι  θάνατοι εμβρύων , τότε οι συνολικές γεννήσεις στην Ελλάδα  θα ήταν περί  τις  180.000 ή και 200.000. Αυτό  σημαίνει πως το πρόβλημα δεν θα υπήρχε και η Ελληνική κοινωνία θα είχε τους απαραίτητους ρυθμούς  ανανέωσης  και  ισορροπίας του πληθυσμού της . Κάθε κοινωνία  ( όπως καλυτέρα από μένα θα γνωρίζετε )  για να διατηρεί  τουλάχιστον  σταθερό τον αριθμό των ανθρώπων της , χρειάζεται  ο ετήσιος δείκτης γεννήσεων να κινείται στα όρια του  2,2.  Δεν θα αναλύσουμε εδώ τώρα γιατί πρέπει να συμβαίνει αυτό αλλά πιστέψτε με  αυτός είναι ο  ‘’αλγόριθμος ”  επιβίωσης  για μια κοινωνία .

Στην Ελλάδα , αυτή η  αριθμητική παράμετρος ( όπως πάλι θα ξέρετε ) βρίσκεται πλέον περίπου  στο  1,2  δηλαδή  υπολειπόμαστε και φθίνουμε κατά μια ολόκληρη  μονάδα ετησίως  απ`  το απολύτως αναγκαίο….. όχι  για να πληθύνουμε αλλά για να σταθεροποιηθούμε.   ΟΙ ετήσιες  γεννήσεις  πλέον  είναι κοντά στις   82.000 μόνο κι απ` αυτές το 20% plus αφορά  γεννήσεις από αλλοδαπούς  γονείς  που είναι άγνωστος  και αβέβαιος  ο χρόνος  παραμονής τους στην Ελλάδα .  Οι λιγότερες  λοιπόν γεννήσεις από ποτέ . Επομένως : ίσως  100.000? ίσως  200.000? οι αμβλώσεις  και ΔΥΣΤΥΧΩΣ μόνο  82.000 οι γεννήσεις !!!!  Αυτό πως σας φαίνεται ??  Κι αντί η πολιτεία ( επί όλων των κυβερνήσεων,  καμιά δεν ξεχωρίζω ), να δει  πως θα μειώσει τον απίστευτο αυτό για μικρή  χώρα αριθμό αμβλώσεων  που στερεί την Ελλάδα απ` το νέο αίμα που έχει τόσο ανάγκη  ,  αυτή δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιδοτεί αμβλώσεις  με αποτέλεσμα  αναπηρίες μόνιμης  ατεκνίας.  Nα  προωθεί  τρόπους  ζωής μακράν των παραδόσεών μας που μας κράτησαν ως έθνος και  Λαό και μας έφεραν ως εδώ . Με θεσμούς  πιά συμβίωσης που εντάσσει στο νομικό μας δίκαιο με αντιοικογενειακά πρότυπα ,  με χρηματικές ενισχύσεις  που  δίνει σπάταλα ,  όντας αχρείαστες  και με εντελώς λάθος κριτήρια και λάθος κατεύθυνση ,  με αποτέλεσμα  όχι  μόνο  όπως είναι ολοφάνερο  να μην αντιμετωπίζεται αλλά  να μεγεθύνεται κιόλας το πρόβλημα.  Δυστυχώς  οι λογικές πνιγήκανε απ τα ζιζάνια του παραλογισμού που φύτρωσαν και  ΘΕΡΙΕΨΑΝ και την  πανθομολογούμενη  ανικανότητα  της πολιτικής τάξης   να κατανοήσει  τα πραγματικά αίτια  του προβλήματος  και  να σχεδιάσει  την ενδεικνυόμενη  γιατρειά .

Στο  Δήμο μας , το πρόβλημα αυτό  έχει  επιδημικές  διαστάσεις  .  Χρόνο με το χρόνο  οι γεννήσεις  μειώνονται , βρίσκονται πια σε οριακό σημείο για να διατηρηθούν  πχ . τόσες  προσχολικές και  σχολικές μονάδες  και  για να ελπίζει κανείς σε αναγέννηση  του τόπου . Αυτή είναι  μια πραγματικότητα  χωρίς  ανατροπή βέβαια .  Φανταστείτε ,  ότι γενικά στο Δήμο  ο ρυθμός  αναπλήρωσης του πληθυσμού είναι  στο 0,75  όταν στην υπόλοιπη Ελλάδα που αναστενάζει ήδη  απ` το πρόβλημα της υπογεννητικότητας  ο δείκτης είναι  στο 1,2 -1.3 και  όταν επίσης  για να σταθεροποιηθεί  στα σημερινά χαμηλά επίπεδα χρειάζεται όπως είπαμε  2,2 .  Χαώδης  λοιπόν η διαφορά και εμφανείς τρόποι για να ανατραπεί  αυτό δεν υπάρχουν .  Η εξέλιξη  είναι δρομολογημένη , τα χωριά μας θα αδειάζουν σιγά σιγά ,  οι νέοι  λιγοστοί , οι ηλικιωμένοι πιότεροι και οι υπερήλικες  αρκετοί .  Αυτή είναι μια ρεαλιστική εικόνα του όχι μακρινού μέλλοντος .  Όσοι  έχουν κάνει τον κόπο και αφιέρωσαν αρκετή ώρα να μελετήσουν και να επεξεργαστούν  τα στοιχεία τόσο της  απογράφης  του 2001 όσο και της απογράφης του 2011 θα έχουν διαπιστώσει την κατάσταση  προβλέποντας και την  μελλοντική πορεία .  Η μακροημέρευση των  γεροντότερων  συμπολιτών μας είναι αυτή που διασώζει ακόμα  τους αριθμούς  των απογραφών .  Ζούν οι γεροντότεροι των συμπατριωτών μας μέχρι τα πολύ βαθειά τους γεράματα και αποδημούν  πλήρεις ημερών .  Ειδικά στην ΑΜΦΙΚΛΕΙΑ παρατηρείται  το μεγαλύτερο  ποσοστό  επί του συνόλου αλλά και αριθμητικά , αιωνόβιων  ή λίγο λιγότερο  πολιτών  και αυτό κατανέμεται θαυμαστά εξίσου σε άνδρες και γυναίκες !!!  Οι ηλικιωμένοι άνω των  88 ετών  στην Αμφίκλεια είναι κατά 18,5 % περισσότεροι από κάθε άλλο τοπικό διαμέρισμα . Γιαυτό  βέβαια υπάρχουν λόγοι που προσθέτουν κάποια χρόνια παραπάνω  στους  Δαδιώτες/σες  αλλά είναι θέμα μιας άλλης  φοράς . 

 Όλοι σχεδόν  γνωρίζουμε  ότι ο πραγματικός πληθυσμός  του Δήμου μας  ΔΕΝ είναι αυτός που εμφανίζεται δηλαδή  περίπου 10.900. Είναι αρκετά μικρότερος  και περίπου κατά 2.000 δημότες .  Αυτό σημαίνει  πως με αναπλήρωση στο  0,7 τώρα ,  ή του χρόνου στο ο,6  ή και παρακάτω  τα επόμενα χρόνια ,  ο πραγματικός  ντόπιος  διαμένων πληθυσμός  θα μειώνεται κατά  περίπου 200 και παραπάνω  ίσως,  ανθρώπους  κατ ` έτος . Που συνεπάγεται  2.000 στην δεκαετία μέχρι την επόμενη  απογραφή .  Αν στις απώλειες  υπολογίσουμε και  προσθέσουμε και τον ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό νέων  που αναζητούν την τύχη τους  στα αστικά  κέντρα μικρότερα ή μεγαλύτερα , όπως επίσης και τον μεγάλο αριθμό υπέργηρων που δυστυχώς θα φύγουν με γρηγορότερους πλέον  ρυθμούς  καθώς  και τις πιθανές αποχωρήσεις  νόμιμων μεταναστών που μένουν τώρα στην περιοχή μας και απογράφονται εν τω μεταξύ , τότε αντιλαμβάνεται κάθε συνετός και σκεπτόμενος  άνθρωπος  ότι  στην ερχόμενη δεκαετία  η αληθινή πληθυσμιακή κατάσταση θα βρίσκεται πέριξ  των   6.500 ανθρώπων συνολικά και για ολόκληρο το Δήμο και τα 16 δημοτικά του διαμερίσματα !!  Μια  κοινωνία κι ένας τόπος  με τέτοια δημογραφικά χαρακτηριστικά  δεν μπορεί  ούτε να ευημερεί ούτε να ελπίζει  καν σε θαύματα .   Ευκαιρίας  δοθείσης , έχω τη γνώμη  πως η Δημοτική μας Αρχή στην οποία αναγνωρίζω  μέχρις  ώρας ,  καλή πρόθεση , συνεχή και συνεπή προσπάθεια , κάποιο όραμα  και  επίτευξη ήδη κάποιων στόχων με υπεραξίες ,  θα πρέπει  να επιδιώκει στο εξής  τα όποια μελλοντικά της σχέδια , στόχοι , διεκδικήσεις , προγραμματισμοί  για έργα και δραστηριότητες ,  να υπηρετούν  τον  τόπο και τον τοπικό πληθυσμό υπό τις παραμέτρους  και τους όρους που επιβάλουν  τα πραγματικά δημογραφικά στοιχεία και οι πραγματικές ανάγκες . Ούτε  νεφελοβατώντας  και υπερβάλλοντας  , μα ούτε και θεωρώντας πως γίνεται  να ανατραπούν  δεδομένα  και  πέραν των δυνάμεών μας δρομολογημένες εξελίξεις  επί του πληθυσμού και των πραγματικών αναγκών του .  Γιαυτά  άλλωστε όλα, θα προσπαθήσω   το επόμενο διάστημα να πω την γνώμη μου και τις προτάσεις μου . 

Αν  τα γράφω  όλα αυτά σήμερα , δεν το κάνω  για να λυπήσω και να προβληματίσω ενδεχομένως  όσους  διαβάσουν αυτά τα απαισιόδοξα  που περιγραφώ , γιαυτό  άλλωστε συνειδητά  δεν αναφέρομαι  καν  στο έλλειμμα γεννήσεων προς  αποδημίες , που είναι τραγικό και ενδεικτικό της  κατάστασης .  Ούτε  για κάποιους άλλους  μυστήριους και σκοτεινούς  λόγους  το κάνω . Παρά  μόνο και μόνο  για να τονίσω  εμφατικά  ( όπως εγώ τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι  )  την αδήριτη ανάγκη :  να επινοήσουμε τρόπους  και μεθόδους  ώστε  να εμπνεύσουμε  στα παιδιά μας που θα φύγουνε φέτος  , αλλά και σ` αυτά που έφυγαν πέρυσι και πρόπερσι και κάθε προηγούμενη χρονιά . Και στους  λίγο μεγαλύτερους  που φύγαν  πρωιμότερα  και εργάστηκαν και στήσανε τις οικογένειές  τους  σ` άλλους τόπους  και προκόψανε εκεί και  γεννήσαν  απογόνους  και αυτοί  με τη σειρά τους  δικά τους παιδιά ,  την αγάπη και το ενδιαφέρον για την ιδιαίτερη πατρίδα .  Να  τους ξανασυνδέσουμε με τον τόπο τους , να τους ζητήσουμε να το ενστερνιστούν και να το κάμουν αυτό, να το εμπνεύσουμε.  Να ξαναβρούμε  τις ρίζες μας όλοι ,  να περνούμε έστω και  λίγο απ` το χρόνο μας στα χωριά μας , αλλά κάθε χρόνο  όλο και πιο πολλές φορές έστω κι από λίγο.  Γιατί  αυτό το λίγο  είναι  πολύ για τον τόπο και βάλσαμο μαζί , για την πληγή και την οδύνη του φευγιού , που τη βιώνουν τα χωριά μας  χρόνια τώρα κι έχουν ανάγκη να ξαναδούν  τα παιδιά τους  πίσω  φερμένα . Να ξανανοίγουν  τα πατζούρια να μπει ήλιος ζεστός  ζωοδότης και φως στα θεόκλειστα τα σπιτικά . Και τα παράθυρα ορθάνοικτα  νάνε στις πρωινές δροσιές  , και παστρικές  οι αυλές  να γίνουνε κι οι πόρτες ανοιχτές  κι οι καλημέρες περίσσιες . Κι οι κρεμαστές κληματαριές από χέρι δουλεμένες  κι οι κήποι με δέντρα και λελούδια και χρώματα κι αρώματα και  γέλια και φωνές  πάλι  τριγύρω . Κι ομιλήματα ξανά και μικρές καθημερινές χαρές  σα βλέπεις φίλους παλιούς και γείτονες  κι άλλους μουσαφιρέους.  Μα και γλέντια και πανηγύρια  σαν παλιά .  Να  γεμίζει  πού και πού ζωή ο τόπος  πάλι ,  να χορταίνει  περπατήματα και πατημασιές ανθρώπων  η πατρώα γη και να ξαναγεννιέται  και με  θάρρητα να περνά τον υπόλοιπο  χρόνο μέχρι  τ` άλλο  τ` αντάμωμα .  Και να ξεχνιέται  σάμπως έτσι  και  να υπομένει  με τη γλυκιά  την προσμονή . Κι εκείνη  μα κι οι λιγοστοί  πια ανθρώποι της  που μένουν πάντα πίσω και καρτερούν.

Είναι αγαπητοί φίλοι κοινό μυστικό θεωρώ , πως οι δεσμοί με τα χωριά μας αμβλύνθηκαν, χαλάρωσαν .   Ξέφτισε η σχέση . Η δεύτερη  και η Τρίτη  γενιά αυτών που πρώτοι έφυγαν , δεν  διατηρούν  πια στενούς  δεσμούς  με τον τόπο. Τους είναι ξένος , τους  φαίνεται  μίζερος  , δεν τους ελκύει , δεν έχει ενδιαφέρον  γι` αυτούς ,  σχεδόν δεν τον ξέρουν.  Οι θάλασσες  κι οι κοσμοπολίτικες γωνιές της πατρίδας  τούς  ελκύουν περσότερο. Τα ταξίδια στο εξωτερικό επίσης  . Έχουν κι αυτοί οι προορισμοί  τις ομορφιές  τους , το ενδιαφέρον τους ,  δεν αντιλέγω . Μα η δικιά μας  γη διψάει , μιλεί  για το γυρισμό των παιδιών της.  Ποθεί την έλευση , επιθυμεί να ξανανταμώσει  με  το σό`ι` της  και  με τους νέους  συγγενείς της , τα παιδιά των παιδιών της . Γιαυτό  λέω , να βρούμε τους τρόπους  , να τους ξετρυπώσουμε , να τους γεννήσουμε μες το μυαλό μας , να σκεφτούμε  ιδέες και  να τις κάνουμε μετά πράξη. Να  στήσουμε ξανά γεφύρια, νέους δρόμους  ν` ανοίξουμε  που θα φέρνουν  τον κόσμο μας κι ακόμα περισσότερους  πίσω στην πατρώα γη . Όχι για να μείνουν και να ξαναστήσουν μόνιμο σπιτικό εδώ . ΑΥΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΥΤΟΠΙΑ . Αλλά για να ανοίξουμε κανάλι επικοινωνίας μαζί τους πάλι , να ξαναθυμηθούν τον τόπο τους  οι παλιότεροι  , να τον γνωρίσουν καλά οι νεώτεροι.  Να τον νοιώσουνε  δικό τους κι οι γαμπροί κι οι νύφες μας  κι όσοι άλλοι τον επιλέξουν για να περνούν μαζί μας λίγο έστω  απ` το χρόνο τους.  Πρέπει αυτό να το κάμουμε πιστεύω  . Έτσι μόνο  ο τόπος αυτός  που φθίνει συνεχώς , ίσως διασωθεί.  Ως προορισμός  λίγων ημερών διακοπών ,  Σαββατοκύριακων , αργιών  και εορτών .  Στο λιομάζωμα  στα πανηγύρια  στα πολιτιστικά μας δρώμενα και τις εκδηλώσεις , στις μεγάλες γιορτές  μας  στα μοναστήρια  και στις εκκλησιές μας . Στα καινούργια που είναι ανάγκη  να εφεύρουμε  για νάνε  ο τόπος ελκτικός  κι ενδιαφέρων . Μακάρι  γιατί  αλλιώς  πως ??  Τα μικρότερα χωριά αργοπεθαίνουν το βλέπουμε , το ξέρουμε ,  τα μεγαλύτερα γίνονται ολοένα και πιο μικρά . Τίποτα δεν ξεφεύγει απ` τη μοίρα του .

 Σ` αυτή  την προσπάθεια , αναλογεί μεγάλο μερτικό στη Δημοτική μας Αρχή . Κι άλλο τόσο στους  Εθνικοτοπικούς συλλόγους μας , και σ` όλους τους άλλους τους συλλόγους. Και στους συμπατριώτες μας  που πέτυχαν και ξεχώρισαν  κοινωνικά , οικονομικά , επιστημονικά κι έχουν λόγο πιστικό και κύρος , αλλά και σ` όλους εμάς  τους υπολοίπους και στο καθένας μας ξεχωριστά . Ο τόπος μας έχει χάρες , κι ανέσεις κι υποδομές  και κάποιες ομορφιές  τις έχει . Και κάθε μέρα και  περσσότερο  βελτιώνεται κι έτσι θα συνεχίσει . Μεγάλο του προνόμιο η μικρή απόσταση  απ` την πρωτεύουσα  κι  απ`  άλλα μικρότερα αστικά  κέντρα .  Λίγα μόνο  λείπουν απ  τον  τόπο μας κι αυτά  όχι κι απαραίτητα  εντελώς .  Ας  τον ξαναγνωρίσουμε , κάνοντας  όλοι  αυτή την προσπάθεια ώστε συχνότερα να ξαναβρισκόμαστε εκεί  και στενότερα  να συνδεόμαστε μαζί του .  Ξανά  λοιπόν,  για τους παλιότερους  και  τους  λιγάκι  ωριμότερους .  Καλή αρχή , για  τους  πολύ νεώτερους  .

Ως  κατακλείδα εκφράζω  την ευχή ,  πρώτη απ` όλους η Δημοτική μας  Αρχή  με μπροστάρισσα  την αεικίνητη , ορεξάτη  και δραστήρια  Δήμαρχο  κι όλους τους  άλλους συνεργάτες της  κι εμάς μαζί , να σχεδιάσουμε  την ΟΛΙΚΗ  ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ του ενδιαφέροντος  των συμπατριωτών μας και των φίλων μας  για τα χωριά μας που υποφέρουν από μοναξιά, σιωπηρά  μοιρολογούν  κι ενώ  εκεί στέκουν και  καρτερούν  έτοιμα με τόσα δώρα  για όλους μας , σαν  τ` αποφασίσουμε να τους  ξαναδώσουμε κομματάκι  ζωή  απ` τη ζωή μας . Δεν είναι δύσκολο ,  όραμα θέλει ,  σχέδιο ,  λίγη  επιμονή , λιγότερο  χρόνο , ιδέες , κέφι , πίστη στο σκοπό και πολύ όρεξη .  Μπορούμε να δούμε  ξανά τα παραθυρόφυλλα  ανοιχτά  στις γειτονιές μας , ανθρώπους στους  στενούς τους δρόμους και στις πλατείες. Ανθισμένους  τους κήπους και τα περβόλια , τα παρτέρια πρασινισμένα  και τις αυλές  παστρικές  και μοσχομυρωδάτες .  Για λίγο ?? θα μου πείτε.  Μα πάντα λίγος  ειν` ο χρόνος , μισερός . Κι αυτό το λίγο  σα ν` αξίζει  για πολύ . Μ` ΑΡΕΣΕΙ και με κινητοποιεί αυτή  η προοπτική , την φτιάνω  την εικόνα στο μυαλό μου, τη μοιράζομαι μαζί σας και χαίρομαι . Και  γιαυτό  σάς  λέω , σάς προτείνω  και σάς παρακαλώ , να το παλέψουμε .

  Καλή  αντάμωση  πατριώτες .  Τους χαιρετισμούς μου .  Καλό υπόλοιπο  καλοκαιριού .

                 Συγχαρητήρια  και καλές σπουδές  στους νέους φοιτητές  μας .