Σουβαλιώτικες Ιστορίες - Η απογείωση και τα κεραμίδια του σχολείου

 Γραφει ο Γιώργος Αθ. Δρίβας

  Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ

Δίπλα από του Γούλα τη βρύση, κοντά στον πλάτανο, ....
ήταν γείτονες ο Ηλίας Θάνος (Γούλας, το αδερφάκι), με τον Ανάργυρο Κονταξή τον κλητήρα της κοινότητας. Ο Ανάργυρος ήταν μανιώδης κυνηγός, με ζαγάρια καλά στο λαγό και πήγαινε στο κυνήγι με ένα τρίκυκλο μηχανάκι, ( ποιος δεν το θυμάται από τους παλιούς ). Ως γνωστόν, το κυνήγι του λαγού γίνεται το πρωΐ  χαράζοντας, για να είναι τα ίχνη φρέσκα. Έπρεπε λοιπόν να σηκωθεί νύχτα ο Ανάργυρος, να ανάψει το μηχανάκι να ζεσταθεί και μετά από λίγο, έφερνε τα ζαγάρια, τα ανέβαζε στο μηχανάκι, στην καρότσα και με δεύτερο δρομολόγιο στο σπίτι του να φέρει το δίκανο και τα φυσίγγια…  Το τρίκυκλο λοιπόν, όλη αυτή την ώρα, ήταν αναμμένο συνέχεια και έκανε τη  γνωστή φασαρία ( πρ πρ πρ ). Ξυπνάει τότε ο Ηλίας που δεν τον άφηνε ο θόρυβος να κοιμηθεί και φώναξε πάνω από τη βεράντα του σπιτιού του το εξής αμίμητο:  Ρε Αργύρη πότε θα σου δώσουν ‘’διάδρομο απογείωσης’’ να κοιμηθούμε κι εμείς επιτέλους;!
Απολαυστικοί και οι δυό τους!

ΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Κάποτε βρέθηκαν στη Χαιρώνεια, ο Παναγιώτης Πλατής ( Μπλατσάρας) και ο Νίκος Φούρλας (Μπελιφάντης), για δουλειές οικοδομικές. Ο Μπελιφάντης βέβαια ήταν πιο πολύ σε βοηθητικό ρόλο.  Τους βλέπει κι ο δάσκαλος του χωριού κι επειδή η σκεπή του σχολείου έσταζε λίγο,  λέει στο Μπλατσάρα: μήπως ξέρεις κανένα να μου ξανασύρει τα κεραμίδια στο σχολείο;
Πώς, να ο μάστορας είπε ο Παναγιώτης κι έδειξε το Νίκο το Μπελιφάντη. Ξέρω, είπε κι ο Νίκος, αύριο θα τα φτιάξω εγώ. Ανεβαίνει λοιπόν την άλλη μέρα στη σκεπή του σχολείου ο Νίκος, βάζει την επιστήμη του κάτω κι άλλα σωστά, άλλα ανάποδα, την  ‘’έφτιαξε’’…  Ατυχία του όμως, πιάνει μετά από λίγο μια μπόρα γερή και βλέπει ο δάσκαλος το σχολείο να έχει πλημμυρίσει… 
Έλα δω ρε μάστορα, τί την έκανες τη σκεπή και τρέχει χειρότερα….
Και για να του το αποδείξει, παίρνει ο δάσκαλος ένα κανάτι γεμάτο νερό και ρίχνει στα κεραμίδια…
Η σκεπή πάλι έσταζε πολύ…
Απαντά τότε ο Νίκος: 
ε, ρε δάσκαλε, δεν είπαμε να βρέχει και με το κανάτι…!