Ο καιρός τών Τσιγγάνων εν Ελατεία. - Του Παναγιώτη Δημάκη

Σαν τα διαβατάρικα πουλιά, επέστρεφαν, κατ' έτος, οι Ομάδες τών Τσιγγάνων, στήν κοιλάδα τού Κηφισού κατά μήκος και στα ανοίγματα τού ποταμού.....
και στήν Χώρα τής Ελατείας και έστηναν τα " τσατούρια " , γύρω από τα οποία στριφογύριζε,  ένα σμήνος, από ανιπτόποδο, ξεμαλλιασμένο παιδομάνι, πρίν επιπέσει, στα κήπια και στα λιγοστά οπωροφόρα, μία θάλασσα χρωμάτων, πού ζωντάνευε, τα θερισμένα χωράφια. 
Οι "Αντροι" , ερευνούσαν τα παρόχθια, για αδέσποτα πουλερικά και σκατζοχέρια, ενώ οι γυναίκες άναβαν τις φωτιές και ετοίμαζαν το φτωχικό βραδυνό, στο τσουκάλι. 
Οι τσιγγάνοι αυτοί, ήσαν καλαθοπλέκτες, Τσαμπάσηδες μυστακοφόροι, με το καμουτσίκι στο χέρι, έτοιμοι, ζωέμποροι και πρακτικοί  κτηνίατροι, με ειδική φορεσιά, ραμμένη στο χωριάτικο στύλ, αλλά με διακριτές διαφορές, παντελόνι ντρίλινο με χωστές 
μπροστινές τσέπες, κάθετη πλακοραφή, λευκό πουκάμισο και τραγιάσκα, όλα ραμμένα, στα ραφτάδικα τής Ελατείας. Τήν καταγραφή αυτή  επιχειρώ, όχι βέβαια, για τον βίο και τούς κοινωνικούς κώδικες, πού δεσμεύουν, τήν μικροκοινωνία των ακόμη, με όρια, πού ήδη παραβιάζονται και παραμορφώνονται, λόγω τών κοινωνικών αλλαγών και ανατροπών, αλλά για τήν διάσωση λεπτομερειών, πού ίσως είναι αργότερα, χρήσιμες στούς ερευνητές, αυτής τής  κοινωνικής Ομάδας, πού πολλές αρχαϊκές δομές διασώζει. 
Ο πολύχρονος συγχρωτισμός, η συνάφεια, με τούς συμπολίτες μας αυτούς και τα γραφόμενα μου, αποτελούν προσωπική μου, αυθεντική  μαρτυρία, με τήν βοήθεια, τού κυρ Δημήτρη Μούστου φωτο 1-2-3 . 
Ο κυρ Δημήτρης, πατέρας έντεκα τέκνων και η συμβία του, δύο αντιθετικά εξελισσόμενες  μορφολογικά, παραστάσεις, σε στιγμές επικοινωνίας.... 
Εκείνος με άψογο στύλ, σικ, αστάλαχτος, εκείνη με τον καλαίσθητο χρωματικό συνδυασμό... έξοχο δείγμα, εθνογραφικής μελέτης, σε απολογισμό πωλήσεων.