Η ανακύκλωση δεν είναι τρόπος ζωής, αλλά εταιρεία. Με όλα τα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει μια εταιρεία. Με κέρδη και με χασούρες, με ασφαλιστικές κ.λπ.....
Ο σωστός επιχειρηματίας, λοιπόν, όταν βλέπει ότι η εταιρεία πάει στα βράχια μπορεί και να την κάψει ώστε να περισώσει ότι σώνεται. Έτσι, μπορεί να εισπράξει κάποια χρήματα από τις ασφαλιστικές και ας πήξει μια πόλη 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων με τοξικό νέφος, άκρως επικίνδυνο για την υγεία. Μια εταιρεία βέβαια μπορεί να σκέφτεται και «ανθρωπιστικά» και να επιλέξει μια ημερομηνία ατυχήματος που η πόλη να είναι σχεδόν άδεια, να μην δημιουργηθεί χάος από το κλείσιμο δρόμων για την ανάγκη πυρόσβεσης κ.λπ.
Ναι, γνωρίζουμε ότι όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να αποδειχθούν, επειδή όταν οι δουλειές γίνονται σωστά, δεν υπάρχει ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μια πολύ γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο βέβαια με το όρο, «φωτιά σε εργοστάσιο ανακύκλωσης», θα βγάλει τα τελευταία χρόνια πάρα πολλά τέτοια «ατυχήματα». Ουδείς έχει ασχοληθεί μετά τα «ατυχή» συμβάντα, ποιοί ήταν οι ιδιοκτήτες, τί έκαναν μετά οι ιδιοκτήτες των εταιρειών, αν ήταν ασφαλισμένες ή όχι οι εταιρείες, πόσα εισέπραξαν 
από τις ασφάλειες κ.λπ. Οι ειδήσεις μένουν στο γεγονός της φωτιάς και στην αναφορά του τοξικού καπνού και μετά τέλος!
από τις ασφάλειες κ.λπ. Οι ειδήσεις μένουν στο γεγονός της φωτιάς και στην αναφορά του τοξικού καπνού και μετά τέλος!
Ο νόμος του κέρδους έχει πολλά ποδάρια. Το κράτος και το κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία με μπλεγμένα τα πόδια μεταξύ τους. Γι’ αυτό μην περιμένετε κάποιον δημοσιογράφο να κάνει έρευνα πάνω σε αυτά τα «ατυχήματα» γιατί μέσα σ’ αυτό το μπλέξιμο και την συνεργασία, είναι και αυτοί.
Τα μόνο αληθινά ατυχήματα για τους ανθρώπους, είναι η εξουσία, το κράτος και το κεφάλαιο. Δυστυχώς…
Ελευθερόκοκκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου