ΤΟ ΣΟΥΒΑΛΙΩΤΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ

Η Σουβάλα ήταν, κατά τα προπολεμικά χρόνια, ένα πολύ φτωχό χωριό.

Συνθλίβοταν ανάμεσα στους νοικοκυραίους του Δαδιού και της Αγόριανης, που είχαν μετρητά και χτήματα περιποιημένα......

Εμείς είχαμε πολλά ….πανηγύρια μονάχα!!!!

Κατά τα Ψυχοσάββατα λοιπόν του Δαδιού, μαζεύονταν πάνω στο λόφο του νεκροταφείου τους κάμποσοι Σουβαλιώτες, με ταγάρια και σακουλάκια, όπου μάζευαν τελικά τα’ αφράτα ψυχούδια και τις άλλες προσφορές, όσες οι ευλαβητικές χριστιανές θεωρούσαν καλές για το συχώριο των πεθαμένων τους.

Ζαχάρωναν αυτές και μέλωναν τα ψωμάκια και τα σιτάρια όπως ταιριάζει σε αρχόντισσες και νοικοκυρές.

Την κρίσιμη ώρα της διανομής των προσφορών γινόταν βέβαια συνωστισμός κι επακολουθούσαν προστριβές και, δια λόγων τουλάχιστο, διαπληκτισμοί.

Σε μια τέτοια λοιπόν, καλή ώρα, περίσταση μια Δαδιώτισσα θύμωσε και, ανάμεσα στ’ άλλα, εκφράστηκε, φαίνεται, προσβλητικά, για τους Σουβαλιώτες:

<<Φευγάτε, παλιοσ’βαλιώτες, κ.λ.π.>>

Γυρνάει λοιπόν με το ανάλογο τουπέ κάποιος απ’ τους προγόνους μας και της δηλώνει:

<<Σιγά, κυρά μου, και λιγότερα! Δεν παίρνουμε τζάμπα τις προσφορές σας! Σχωράμε και τις παίρνουμε! Όλα κι όλα!>>

ΛΟΥΚΑΣ ΚΟΥΣΟΥΛΑΣ

''ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ''  Μάρτιος 1978