Βραβευμένα ποιήματα του Μπάμπη Τσέλου, μέλους του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων.

Ο Μπάμπης Τσέλος, απέσπασε ΄σε ποιητικούς διαγωνισμούς τα παρακάτω βραβεία :
α) "Το χελιδόνι" Α΄ Βραβείο - Το Καφενείο των Ιδεών – Σικελιανά 2018
β) "Η σκυτάλη" Β΄ Βραβείο - ΑΘΛΕΠΟΛΙΣ Δημοφέλεια 2018

Ο Μπάμπης Τσέλος γεννήθηκε στη Βράχα Ευρυτανίας....

και κατοικεί στη Ν. Βράχα Σταυρού Λαμίας. Είναι δάσκαλος. Σπούδασε επίσης Ζωγραφική και Ιστορία τέχνης. Δίδαξε εικαστικά στο ΠΕΚ Λαμίας, σε σχολεία και σε εικαστικά εργαστήρια. Έγραψε βιβλίαγια την Εικαστική Αγωγή. Λογοτεχνικά, ιστορικά κλπ. Ιδρυτικό μέλος  Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, Συνδέσμου λογοτεχνών Συγγραφέων Ευρυτανίας, Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Κεντρικής Ελλάδας και μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδας. 

Το χελιδόνι (Α΄ Βραβείο καφενείο των ιδεών 2018)

Μια ζωή ταξίδευες με τις δυο φτερούγες
φώτιζες τα σύνορα, φάρος στο μυαλό
όταν έπεφτα, ξάνα μούδινες το χέρι
ήσουν χελιδόνι μου μαύρο και λευκό.

Κουρασμένο κι έφτασες από το ταξίδι
Μάρτη χελιδόνι μου κι είδες συννεφιά.
Κι όταν εξαντλήθηκες στ' ουρανού τα πλάτη
ήρθε χελιδόνι μου κάποια ξαστεριά.

Ήρθες καλοκαίρι μου και ξεπεταρούδι
πέταγες τ' αψήλου μου μες στα δειλινά.
Κι έμεινες Φθινόπωρο έρμο χελιδόνι
όλα τ' άλλα φύγανε κατά το νοτιά.

Αχ πετροχελίδονο σιγοτιτιβίζεις
και κολλάς στ' ανώφλι μου σβόλους του πηλού.
Όταν σήκωσα ψηλά τη ματιά μου πάλι
έφυγες και έγινες κόκος τ' ουρανού.

Η σκυτάλη (Β΄ Βραβείο ΑΘΛΕΠΟΛΙΣ Δημοφέλεια 2018)

Δεν είχαν σβήσει ακόμα οι ήχοι απ’ τις σμίλες του Φειδία.
Κι όμως ο αλληλοσπαραγμός δεν αποφεύχθηκε.
Εσύ, που γνώρισες τη φρίκη του πολέμου
όταν ξεπεράστηκαν τα όρια, το δίκιο σου επέβαλε σιωπή
Γνωστές αλήθειες αποσιώπησες. Ότι πονά.
Πώς άντεξες χιλιάδες χρόνια να βλέπεις τις επαναλήψεις;
Όταν κοιμήθηκες, ηχούσανε ακόμα οι σάλπιγγες.
Στην κόρη του ματιού σου αποτυπώθηκε η τελευταία εικόνα.
Τίποτα δεν άλλαξε από τότε μικρή μου, όμορφη Αθηναία.
Ήσουν αθώα, γι’ αυτό δεν άντεξες το άδικο για πάντα.
Πόσο να κρύψεις νεανική απόγνωση, λυγμούς και δάκρυα;
Τι είν΄αυτό που επρόβλεψες κι έσπασες τη σιωπή σου;
Πολύς ο χρόνος της συμπίεσης. Η έκρηξη εκκωφαντική
τρυπάει το βάθος της καρδιάς εμάς των απογόνων.
Για τα δεινά που φέρνει η δύναμη, ο φόβος
ετούτα τα οφέλη, αυτές οι ηγεμονίες
οι ποταπές μας διαφορές κι εκείνα τα συμφέροντα των ξένων.
Κραυγάζεις για του πολέμου τις καταστροφές.
Για την πολιορκία που σε σκότωσε μικρή μου.
Για κείνο το λοιμό που σ' άφησε μονάχη.
Έκρυψες μες στο χρόνο, τις αιώνιες αξίες που ονειρεύτηκες.
Την ειρήνη, την ελευθερία , τη φιλία, τη δικαιοσύνη.
Κόρη, μας έδειξες πως η ελπίδα δεν πεθαίνει.
Κράτησες τη σκυτάλη της.
Τώρα τη δίνεις σ' άλλα χέρια και ξαναγεννιέται.